Τα δεύτερα, δικά μου! [21.12.2014]

Κλείνω τα μάτια. Βλέπω τα δικά σου.
Σε αγγίζω
-εδώ, μακριά σου βρίσκομαι-
μοιραζόμαστε χρώματα.

Τα μάτια σου, σύννεφα φορτωμένα.

Τα δεύτερα, δικά μου. Με τον τρόπο δύο εραστών.

ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

Α.ΣΤΕΓΟΣ 21.12.2014

1.Κατασυκοφαντούν τη Δημοκρατία και τον Κοινοβουλευτισμό. Εκεί, στο φθίνον σώμα της Βουλής των Ελλήνων παίζουν το τελευταίο τους παιγνίδι. Εκλείπουν τα επιχειρήματα, η πρόταση, το πάθος για την υπεράσπιση της όποιας θέσης. Δεν πουλάν πια αυτά. Το πλήθος απαιτεί θέαμα. Ακόρεστο ζητά, όλο και περισσότερο ζητά... Πολιτικοί τυχοδιώκτες, παζαρεύουν την αυριανή τους αποκατάσταση.  Ικανοποιούν συμφέροντα και φιλοδοξίες. Βρωμιά, ντροπή, κατηγορίες ανυπόστατες. Το πλήθος χειροκροτεί. Βλέπει τον εαυτό του σε καθρέπτη, σε μεγένθυση. "Όλοι τα παίρνουν"... Η ισοπεδωτική λαίλαπα της άρνησης και του μηδενισμού επιστρατεύει νέους υπηρέτες. Μια βαριά σκιά θολώνει ακόμη περισσότερο την Ελλάδα της κρίσης. Το πολιτικό προσωπικό είναι κατώτερο των περιστάσεων. Και οι εκλογές δεν θα βελτιώσουν τη σύνθεση της επόμενης Βουλής. Οι επιτελείς των κομμάτων θα τοποθετήσουν και ο "κυρίαρχος λαός" θα επιλέξει. Καθ` εικόνα και ομοίωσην του. 

2. Αναγνωρίζει σε πολιτικούς καριέρας, το δικαίωμα επιλογής, μεγιστοποίησης των δυνατοτήτων τους και το ένστικτο της επιβίωσης, με τους πολιτικούς κινδύνους που αυτά συνεπάγονται. Η ουτοπία των ανώνυμων αγωνιστών που ήθελαν να "μάθουν τις μαγείρισσες να διοικούν", είναι φανερό ότι, από ένα σημείο και μετά, ελάχιστα σχετίζεται με τα ηγετικά κλιμάκια της αριστεράς [...]

3. Είναι όλοι αθώοι. Νόμιμοι. Ακέραιοι. Τόσο προκλητικοί...

4. Εμπορικά τροχοφόρα μεγάλου κυβισμού και όγκου αποκλείουν την πρόσβαση σε σταθμό στάθμευσης στο κέντρο του Ηρακλείου. Η μέρα έχει προχωρήσει, είναι ήδη 7:30π.μ. Έτσι τους βολεύει, έτσι το κάνουν. Κανένα νόμο δεν σέβονται. Οι οδηγοί τους σε ρόλο νταβατζή κι η πόλη μας πόρνη στα χέρια τους. Μια απαράδεκτη εικόνα στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου. 

Όσες και όσοι επιλέξαμε -για λόγους συγκεκριμένους να πάρουμε το αυτοκίνητό μας και να το "αφήσουμε" στον συγκεκριμένο σταθμό - σχηματίζουμε ήδη μια μεγάλη ουρά, κόβοντας εκ των πραγμάτων την κυκλοφορία σε κεντρική αρτηρία...

Μια θλίψη κάθεται πάνω στην ηλιόλουστη μέρα...

Ποιοι με τόσο "μικρά" πράγματα θα ασχοληθούν; Οι έμποροι και οι προμηθευτές τους; Ο δήμος; Η αστυνομία; Οι πολίτες;  Ποιοι;

[Αποσύρομαι. Βόλτες στην πόλη. Αναζητώ ρυθμούς και ήχους.]
  

5. Ρυθμοί και ήχοι... νοσταλγικοί. Θα σε αγγίξει ο ήχος της. Θα σε γυρίσει στο παρελθόν. Σίγουρα θα προκαλέσει απορίες στα παιδιά, ερωτήσεις στους νεότερους. Αμέσως μετά θα εμφανιστεί και ο συνοδός της. Με το ίδιο κουστούμι, το καπελάκι του και ένα βλέμμα που χάνεται. Ένα βλέμμα που ταξιδεύει μακριά. Τέτοιες μέρες κάνει την εμφάνισή του. Μέρες γιορτών. Άφαντος τον υπόλοιπο χρόνο. Οι μελωδίες του ίδιες [πως άραγε να ανανεώσει το ρεπερτόριο του]. 

Πως να ζει τον καιρό του;  Που;  Μόνος; Το σκέφτηκε, τον απασχόλησε μα δεν τον ρώτησε... Είχε βρει την απάντηση. Για την αλήθεια την είχε δει στα χέρια του. Μαζί της ζει! Το γνωρίζει καλά: Μια τέτοια κυρία είναι ακριβοθώρητη. Η ίδια δεν επιτρέπει πολλές εξόδους, δεν αντέχει τις συναναστροφές. Ένα ολόκληρο χρόνο την κανακεύει. Τη χαϊδεύει, την περιποιείται -του χαρίζει τον ήχο της σε στιγμές ιδιωτικές. Μα, ντύνεται τα πλουμιστά της ρούχα το χρόνο μια φορά: για την μεγάλη έξοδο. Την εντυπωσιακή επανεμφάνιση. Εκείνος, τυχερός και περήφανος, τη συνοδεύει. 


Να μαγέψει την πόλη. Να της δώσει ήχο! Ανοίγει η πόλη την αγκαλιά της... Κρατά τις αποστάσεις εκείνη, αληθινή κυρία, αφήνει τις νότες να ξεχυθούν, κλείνει τις γιορτές και αποσύρεται. Να ζήσουν μαζί έναν έρωτα μέχρι τον επόμενο χρόνο! 

ΥΓ.
Μαύρα μάτια
Μαύρα φρύδια/...
Όνειρα επικίνδυνα.