Κατάθεση προσωπική

μνήμη Γιώργου Σφυράκη 

Στην μικρή αίθουσα εκθέσων κατέθεσα το σώμα μου κι εγώ

Κεφ. 1

Καπνίζω πολύ. Ο καπνός γεμίζει το κενό και την απόσταση. Είναι μια ψευδαίσθηση λύση της μοναξιάς. Της απόλυτης μοναξιάς, της ολοκληρωτικής απουσίας, της απόλυτης έλλειψης. Του θανάτου ή του έρωτα. Στριφογυρίζεις στα παρελθόντα, αφήνεις σημάδια,  μικρά σημειώματα, αγαπημένα αντικείμενα, σε θέσεις ξένες. Καμία παρατήρηση από τον απόντα Άλλο. 

Μόνος συμμαζεύεις τα κομμάτια σου, τα τακτοποιείς. 

Αποσύρεσαι. Καμία ενόχληση από τον απόντα Άλλο.    

Κεφ. 2    ΚΙΒΩΤΙΑ ΣΧΗΜΑΤΑ
Κλείνει ο κύκλος και σφίγγει ο κλοιός
Με βιαστικές κινήσεις συνωθούνται τα όνειρα
Με ακατάληπτες  εικόνες απωθούνται οι ενοχές
Με  άγριες φωνές μνημονεύονται οι νεκροί, ζωντανεύουν οι φίλοι.

Ανοίγεις το φως και αφαιρείς τη σκόνη
Με βιαστικές κινήσεις συναντάς τον έρωτα
Με ακατάληπτες  εικόνες υφαίνεις να καλύψεις το κενό
Με άγριες φωνές σκαλίζεις το κορμί μικραίνεις την απόσταση
               
Τώρα ξέρεις ή προσπαθείς να μάθεις τι απέγιναν οι νύχτες
Από εκείνη την πρώτη νύχτα της σιωπής και της απόγνωσης
Με βιαστικές κινήσεις
Με ακατάληπτες  εικόνες
Με άγριες φωνές, παρακολουθείς τον εαυτό σου να χάνεται στον ιστό της μνήμης.

Τώρα πια ξέρεις
Με το θάνατο έρχεται η λήθη
Με τη λήθη η συνέχεια του δράματος
Των βιαστικών κινήσεων
Των ακατάληπτων  εικόνων
Των άγριων φωνών. Των εσωτερικών.


Κεφ. 3

Μια σπείρα διευρύνεται. Η καθημερινή εικόνα μας στο σπασμένο καθρέπτη του απόντα Άλλου. Στον θάνατο και στον έρωτα. Η γιαγιά έλεγε, να μένουν σκεπασμένοι οι καθρέπτες, να μη λυπάται η ψυχή καθώς γυρνάει στο σπίτι. Μα καθώς ήταν η πρώτη που "βιάστηκε" να φύγει,  δεν βρέθηκε κανείς να μας το πει σαν ακολούθησε ο πατέρας βιαστικά, μέρες μακρινού καλοκαιριού.Τώρα, ποιος να θυμάται τις παλιές δοξασίες, τους καθρέπτες, την ψυχή, τους φίλους που φεύγουν.

Κεφ. 4

Να κρατήσω μια μορφή. Τις αντανακλάσεις της στο σήμερα. Όσοι μένουν αλλοιώνονται  από τον χρόνο. Από την έλλειψη του ανταμώματος,  από την απουσία. Όσοι μένουν είναι λειψοί την κάθε στιγμή που ζουν δίχως την παρουσία του απόντα Άλλου.