Τα δεύτερα, δικά μου! [05.07.2014]

Στο  "Τake Five"  γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη...  [τραπεζάκια έξω, πραγματικά, να μας θυμίζουν πάντα έναν δίσκο χαραγμένο στο πικ-απ και στην σκέψη μας...]

 

Κάθε Σάββατο,  "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...

 Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 05.07.2014 ]

1. Ο κ. Σαμαράς θυμήθηκε την Πολιτική Άνοιξη. Στην καρδιά της Ευρώπης, στο βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως προεδρεύων της Ένωσης, απάντησε με σκληρό τρόπο στις...επινοήσεις "Σκοπιανού" δημοσιογράφου. Η είδηση -για να τονώσει το εθνικό φρόνημα- "ανέβηκε" ψηλά σε όλα τα ΜΜΕ, στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, στα... πατριωτικά blogs. 

Ο δημοσιογράφος κατάγεται από την Bitola, όταν αποφεύγεις ακόμα και την επίσημη ονομασία της γείτονος χώρας, πέφτεις σε ηχηρά λάθη. Όταν το 2014 επιμένεις ότι όλα τα ζητήματα που άπτονται στο άλυτο πρόβλημα είναι...επινοήσεις των κομμουνιστών του Τίτο, επιβεβαιώνεις  την προσκόλληση σε δόγματα του παρελθόντος. Ακριβώς εκεί που ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, ως υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη δημιούργησε το πρόβλημα. 

Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Ο πρωθυπουργός μίλησε καθ`αυτόν τον τρόπο με σχέδιο. Το ακροατήριο είναι εθνικό. Οι αποκλίνουσες τάσεις στο εσωτερικό της ΝΔ, οι διαρροές προς την πατριωτική δεξιά, η αυξημένη δύναμη της ΧΑ, ενισχύουν την ιδεολογική πλατφόρμα, πάνω στην οποία κινείται με συνέπεια ο ιδρυτής της Πολιτικής Άνοιξης. 

Το Ευρωπαϊκό προφίλ της ΝΔ και κύρια εκείνο της χώρας προσεβλήθει... Αλλά ποιος νοιάζεται γι` αυτό; Ειδικά τη στιγμή που "η αγέρωχη στάση του σώματος και ο καυστικός λόγος έφερναν στο νου τις μεγάλες συνάξεις του λαού και τον ίδιο τον Μέγα Αλέξανδρο". [Αλήθεια, σήμερα, εκείνο το "Μακεδονία ξακουστή" θα είναι στο φότρε του στο στράτευμα.]

2. Μπουνιές και κλωτσιές στον Νίκο Μαραντζίδη. Παρουσίαση του βιβλίου έγκλειστου δολοφόνου στην Νομική της Αθήνας. Όψεις του ίδιου νομίσματος. Η βία και η ανοχή απέναντι στην τρομοκρατία κυριαρχούν. Η αριστερά αδυνατεί να απαντήσει διότι έχει άλυτα ζητήματα, αντιμετωπίζει φοβικά αυτά τα φαινόμενα. Γνωρίζει ότι προέρχονται από τα σπλάχνα της -η ρητορική περί "παραστρατημένων συντρόφων" είναι ζώσα- παραβλέπει όμως ότι η βία στην σκληρή ή την ήπια εκδοχή της τραυματίζει κύρια τις δικές της θεμελιώδεις αξίες.

3. Ο επικεφαλής προσδίδει κύρος στην ομάδα. Η ομάδα με δουλειά συλλογική, με σχέδιο, με πρόγραμμα  και προτεραιότητες, το πολλαπλασιάζουν, το καθιστούν δράσεις και έργο.  Ο κ. Λαμπρινός και η Δύναμη Πολιτών συνεχίζουν ακαταπόνητοι την επαφή με τις γειτονιές, τα διαμερίσματα και του πολίτες του δήμου. Είναι μια πρωτόγνωρη διαδικασία, θετικά αποτελέσματα θα φέρει. Οι πολίτες βλέπουν την νέα αρχή κοντά τους, ο δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι εξοπλισμένοι με πρωτογενή ενημέρωση θα μεταβούν στα καθήκοντά τους. 

Ο δήμος μπορεί να διοικηθεί με ένα διαφορετικό πρόσωπο. Μικρές αλλαγές ήθους και ύφους αχνοφαίνονται. Ερωτηματολόγια στα διαμερίσματα της περιφέρειας, συναντήσεις και διαβουλεύσεις με φορείς και πολίτες. Απαιτούνται πολλά. Η ιδέα ο συνδυασμός να εξελιχθεί σε αυτοδιοικητική κίνηση είναι πάνω στο τραπέζι. Εκεί, όλος ο πλούτος των ανθρώπων και των κομμάτων, που στήριξαν προεκλογικά θα βρει ρόλο, η πολιτική θα παράγεται στη βάση, κοντά στις αγωνίες των δημοτών. 

Εκεί, στην βάσανο των συνεργασιών, μια θετική συνεισφορά θα μπορούσαν να έχουν και δυνάμεις της ελλάσονος αντιπολίτευσης και βέβαια κινήσεις που έχουν προσφέρει στην αυτοδιοικητική ιστορία της πόλης. Περιμένουμε με ενδιαφέρον τα αποτελέσματα της γενικής συνέλευσης της Ηράκλειας Πρωτοβουλίας. 

4.  Το παλτό [απόσπασμα] 

[...]Το καλοκαίρι του `80 τους κάλεσε. Μικρό το διαμέρισμά του μα θα βολευτούν. Η ελληνική κοινότητα τους περιμένει. Πρώτο ταξίδι στην Ευρώπη –τότε δεν μπορούσε να φανταστεί πόσα θα ακολουθήσουν- και η συνάντηση με τον πατέρα του επτά χρόνια μετά… [τρέχει τώρα η δική μου γραφή –ένα μικρό άλμα κάνει-  σε κάποια από τα χαρτιά του Πέτρου υπάρχει μια φράση ζωής: «Έζησα δύο δικτατορίες. Μια μαζί με όλο τον ελληνικό λαό, την απουσία της Ελευθερίας. Και μια μόνος μου, την απουσία του πατέρα μου. Η κάθε μια κράτησε επτά δυσαναπλήρωτα χρόνια».]

Οι διακοπές στο Βερολίνο ένας άλλος κόσμος. Δεν υπάρχει κάτι που να μην του τραβάει την προσοχή… Μένει με το στόμα ανοικτό όταν μαθαίνει ότι η πόλη είναι χωρισμένη στα δυό.. Εκείνος με θέα την παραλία της Καβάλας δεν μπορεί να πιστέψει ότι υπάρχουν παιδιά που ξυπνούν και αντικρίζουν ένα… τείχος… Δεν ξεκολλάει από τον πατέρα του, έχει απορίες, απαιτεί εξηγήσεις, είναι γεμάτος  ερωτήσεις.  Γίνεται πιεστικός, θέλει μια απάντηση: «πότε θα γυρίσεις;» Τελειώνουν όμως οι μέρες της χαράς, μαζεύουν πράγματα, ο Πέτρος τις εμπειρίες του και γυρίζουν εκείνοι. Ο πατέρας του κάνει ένα μικρό σημείωμα προς την ηγεσία του Κόμματος και πρώτη φορά ζητά την επιστροφή του στην Ελλάδα. Να αναλάβει ένα πόστο στο εσωτερικό.

Με τον αέρα της Ευρώπης μπήκε στο γυμνάσιο. Τον βοηθούσε και η κοψιά του. Ένα όμορφο ψιλόλιγνο αγόρι τραβούσε τα βλέμματα. καθηγητών και μαθητών. Τα θηλυκά κάνανε πως δεν βλέπανε…μα ήτανε κρυφός καημός για μια δική του ματιά. Ποια δεν θα ήθελε να είναι το κορίτσι του καλύτερου μαθητή του σχολείου [...]  

5. Άκουγε τριγύρω του συνέχεια παράσιτα... Μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας με εμφανή προβλήματα μετάδοσης. Ή μήπως έφταιγε ο δέκτης; Τον βασάνιζαν διαρκώς τα ίδια ερωτήματα. Άπειρα τα μηνύματα της εποχής, επάλληλες οι συχνότητες. 

υγ. Διάβασε και αποθήκευσε: "Το ποδόσφαιρο είναι το μπαλέτο των μαζών". Η φράση του Dmitri Shostakovich του έφερε στον νου τον George Best.