Το καλοκαίρι μου

γράφει ο φίλος Σπύρος Δανέλλης

Στα μαθητικά μου χρόνια ζήλευα τους συμμαθητές μου που είχαν παππουδογιαγιάδες εκτός Κρήτης. Ένιωθα, βλέπετε, εγκλωβισμένος, αφού από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα των διακοπών την περνούσαμε στη Χερσόνησο, σε ένα σπίτι πάνω στη θάλασσα. Δεν μπορούσα τότε να εκτιμήσω τον ανέγκικτο παράδεισο.

Ο ερχομός των τουριστών έδιωξε την καρέτα-καρέτα, άλλαξε ριζικά το ρυθμό και τον τρόπο ζωής του χωριού. Σήμερα είναι ιδανικός προορισμός για διακοπές διασκέδασης με έντονη νυχτερινή ζωή, ποιοτικά καταλύματα, κοσμοπολίτικη κουζίνα και μια ενδοχώρα άλλων ταχυτήτων που οδηγεί στο οροπέδιο Λασιθίου, με τα απομεινάρια του αρχαιότερου στον κόσμο αιολικού πάρκου, τους φημισμένους νερόμυλους.

Στην Κρήτη νιώθεις πως είσαι σε νησί όταν απεργεί η ΠΝΟ ή όταν ο ισχυρός νοτιάς «κλείνει» το αεροδρόμιο του Ηρακλείου. Τη σώζει το μέγεθος και η ποικιλομορφία της. Έτσι, παρά τις… φιλότιμες και επίμονες προσπάθειές μας να την «αναπτύξουμε» εκείνη αντιστέκεται.

Δεν είναι ένας ενιαίος, ομοιόμορφος προορισμός. Αποτελείται από πολλούς, διαφορετικούς κι ανόμοιους τόπους. Δεν αλλάζουν μόνο τα τοπία, αλλά κι οι άνθρωποι, οι μικροκοινωνίες. Την Κρήτη δεν τη γνωρίζεις με ένα σου ταξίδι, ούτε υπάρχει ένας χαρακτηριστικός – αντιπροσωπευτικός της τόπος.

Ψάχνω πάντα ευκαιρίες να βρεθώ στη νοτιανατολική Κρήτη. Μη ξεγελαστείτε από την παραφωνία των διάσπαρτων θερμοκηπίων, αποτέλεσμα της ανυπαρξίας κανόνων για χρήσεις γης. Δείτε το ως έκφραση της άλλης κινητήριας δύναμης του νησιού, της γεωργίας. Χαίρομαι πάντα την ηρεμία αλλοτινών καιρών στον Άσπρο Ποταμό. Ανηφορίζω στους Πεύκους και στην Πιπερίτσα. Επισκέπτομαι τα βενετσιάνικα χωριά Βοΐλα και Ετιά. Ξαναγεννιέμαι στα μοναδικά νερά του Λιβικού, στο Διασκάρι και στις συνεχόμενες παραλιούλες μέχρι το Γούδουρα. Εκεί, στις λακκουβίτσες των βράχων, μαζεύω το αλάτι της χρονιάς. Θαυμάζω πάντα τη σκαρφαλωμένη στα βράχια Μονή Καψά, στην έξοδο ενός στενού φαραγγιού, να αγναντεύει το πέλαγος.

Θα ήταν παράλειψη να μη σας στείλω στον Ξερόκαμπο. Κατηφορίζοντας την ορεινή διαδρομή αποκαλύπτεται ξαφνικά ένας κόλπος με σμαραδγένια υποτροπικά νερά, που λες πως από στιγμή σε στιγμή θα προβάλει κάποιο πειρατικό. Και εκεί, στην παραλία μετά το Φαράγγι των Νεκρών, απλώνονται αμμοθίνες με άπειρους κρίνους. Ένας παράδεισος.

Η Κρήτη εξακολουθεί να κρύβει θησαυρούς και εκπλήξεις. Διατηρεί την ικανότητα να ανταποκρίνεται σε απαιτητικά γούστα και αναζητήσεις. Χαρείτε την…

πηγή: AthensVoice