"Προστασία" αιγιαλού: Όχι, ευχαριστώ!

Την απόσυρση των επίμαχων διατάξεων του νομοσχεδίου για τον αιγιαλό, ζητά ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σπύρος Δανέλλης τονίζοντας με ανακοίνωση του, "ότι αντί να ρυθμίζουν υπαρκτά προβλήματα υπονομεύουν το περιβάλλον και την υγιή  επιχειρηματικότητα με τρόπο μη-αναστρέψιμο". 

Ο Σπύρος Δανέλλης εργάστηκε  για την γαλάζια ανάπτυξη.  Με αυτήν την αιχμηρή του παρέμβαση και την τεκμηριωμένη δουλειά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τόσο στον τομέα της αγροτικής παραγωγής, όσο και στον τουρισμό, φέρνει αυτούς τους κόμβους της οικονομίας  πολύ κοντά στην έννοια της προκοπής...

Ολόκληρη η δήλωση του Σπύρου Δανέλλη:

Το τουριστικό μοντέλο που κυριάρχησε από τη δεκαετία του ’70 είναι αυτό που έχει οδηγηθεί διεθνώς τα τελευταία χρόνια σε κλιμακούμενη κρίση και χαρακτηρίζεται από ανυπαρξία σχεδιασμού και οργάνωσης της ανάπτυξης. Σε αυτό το μοντέλο η προστασία του περιβάλλοντος, η χωροταξία, η φέρουσα ικανότητα, η αξιοποίηση των ίδιων πόρων, γενικότερα η συνεκτίμηση των κοινωνικοοικονομικών και περιβαλλοντικών πτυχών της τουριστικής δραστηριότητας ήταν άγνωστοι όροι.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 το Προεδρικό Διάταγμα Μάνου – ανεξαρτήτως προθέσεων – οδήγησε σε αθρόα καταπάτηση αιγιαλού, νομιμοποίηση προηγουμένων αυθαιρεσιών και μη-αναστρέψιμη υποβάθμιση παράκτιων τουριστικών περιοχών. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο αντί να διορθώνει τα ανομήματα του άφρονος παρελθόντος, απειλεί με γενικευμένη υποβάθμιση.

Σήμερα που εναγωνίως ψάχνουμε ένα βιώσιμο αναπτυξιακό μοντέλο για τη χώρα μας, όλοι συμφωνούμε ότι ο τουρισμός έχει περίοπτη θέση σε αυτό. Η στρατηγική πρόταση της Ε.Ε. για την «Γαλάζια Ανάπτυξη» με τον τομέα του παράκτιου και θαλάσσιου τουρισμού ως τον σημαντικότερο, μπορεί να αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά αυτού του μοντέλου που αναζητούμε. Όμως, η ευρωπαϊκή προσέγγιση απαιτεί ρυθμιστικούς κανόνες που να διασφαλίζουν τη βιωσιμότητα – οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το περιβάλλον και η ποιότητά του είναι το βασικότερο κεφάλαιο που επενδύουμε στον τουρισμό.

Από νομικής άποψης, η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέρος στο πρωτόκολλο της Συμφωνίας της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών (ΟΔΠΖ), η οποία απαιτεί ρητά τη βιώσιμη διαχείριση των αιγιαλών. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο αντιβαίνει στο πνεύμα του πρωτοκόλλου. Αντιβαίνει επίσης και στο πνεύμα της νέας κοινοτικής Οδηγίας για τη Θαλάσσια Χωροταξία την οποία συνδιαμόρφωσα ως εισηγητής των Σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ), πετυχαίνοντας μάλιστα την υιοθέτηση από πλευράς ΕΚ του στόχου της «διασφάλισης της χρήσης [θάλασσας και ακτής] από το κοινό για αναψυχή και άλλες χρήσεις».

Η σύγχρονη προσέγγιση στη διαχείριση των παράκτιων περιοχών θέλει την επίτευξη μιας αρμονικής σχέσης μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και περιβάλλοντος και οι αλλαγές που προωθούνται δυστυχώς δε συνάδουν με αυτήν τη προσέγγιση. Οι επίμαχες διατάξεις του Σχεδίου Νόμου (για την αποκλειστική χρήση αιγιαλού, την επιχωμάτωση θαλάσσιου χώρου, το απεριόριστο της απλής χρήσης) πρέπει να αποσυρθούν διότι αντί να ρυθμίζουν υπαρκτά προβλήματα, υπονομεύουν το περιβάλλον και την υγιή επιχειρηματικότητα με τρόπο μη-αναστρέψιμο.

υγ. Πριν από πέντε χρόνια, τέτοιες μέρες, ο Σπύρος Δανέλλης, δήμαρχος Χερσονήσου τότε,  έλαβε ένα γράμμα από τον προϊστάμενο της Γενικής Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της ΕΕ κ.Κλάους Κούγκλερ. Μια ευρωπαϊκή επιβράβευση.

σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη, εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 08.05.2014 

Ο τίτλος φέρει την υπογραφή του "τετραδίου". Το σχέδιο νόμου φέρει τον τίτλο  "Οριοθέτηση, προστασία και διαχείριση αιγιαλού και παραλίας"... Ας διατηρήσουμε την ευγένια μας και ας πυκνώσουμε την αντίδρασή μας...