Τα δεύτερα, δικά μου! [03.05.2014]

Στο  "Τake Five"  γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Σάββατο,  "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...

   

Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 03. 05.2014 ]

γράφει ο φίλος Δημήτρης Φερέτος

1. Εντάξει παιδιά άλλο να τιμούμε τους αγώνες της Πρωτομαγιάς του 1886 στο Σικάγο και την αντίστοιχη του 1936 των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη κι άλλο να φαντασιωνόμαστε μεγάλους αγώνες σαν τότε με ατυχείς αντιστοιχήσεις των συνθηκών κι "επαναστατικά προτάγματα" που κατέρρευσαν. Άλλωστε η εργατική τάξη πια, συνθέτεται κυρίως από υπαλλήλους παροχής υπηρεσιών κι όχι από βιομηχανικούς εργάτες της Αγγλίας του 19ου κι απαρχών του 20ου αιώνα, που θέλουν να νομίζουν κάποιοι και που δεν υπήρχαν ποτέ στην Ελλάδα.
 

Οι αγώνες της εργατικής τάξης δεν είναι επί της αρχής προοδευτικοί, γεγονός που διακρίνουμε και σήμερα, αφού η διαφθορά του κρατικοδίαιτου συνδικαλιστικού κινήματος συνυφάνθηκε άμεσα με πολιτικές σκοπιμότητες, προσωπικές βλέψεις, τη δημιουργία πελατειακού κράτους και επιβάρυνσή του (σ.σ. : κράτους) έναντι του πραγματικά κοινωνικά ωφέλιμου και του "δημοσίου χώρου".
 

Η εργατική τάξη έπαψε να είναι το υποκείμενο-φορέας του καινούριου και του νεωτερισμού  [αδύνατη η προσαρμογή των συνθημάτων και των διεκδικήσεων στο σήμερα συγκριτικά πάντα με το Σικάγο και τη Θεσσαλονίκη], σήμερα είναι βαθιά συντηρητική στη νοοτροπία και με το βλέμμα πολιτικά στραμένο ακόμα και στους νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής.
 

Ο αναστοχασμός κι ο επαναπροσδιορισμός των διεκδικήσεων, η απομάκρυνση του συνδικαλισμού από τα κόμματα και τη λογική του πελατειακού θα τον καταστήσει πραγματικά ανεξάρτητο και χρήσιμο για τον κόσμο της εργασίας.

 

2. Δεκατέσσερις και σήμερα! Δεν μιλάω για το στρατό! Ακόμα και όταν υπηρέτησα την πιο ηλίθια θητεία της ζωής μου, δεν μιλούσα! Αντίστροφη μέτρηση για τις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι! Ναι, αντίστροφη μέτρηση: σε δύο  εβδομάδες ψηφίζουμε. Για την ανάδειξη  περιφερειάρχη,  για την ανάδειξη δημάρχων στους  Καλλικρατικούς δήμους.

Οι ομάδες δεν είναι μόνο δύο ή τρεις ή τέσσερις. Είναι σε κάθε επίπεδο πολλές. Ούτε τα χρώματα τους είναι πια σταθερά και αναγνωρίσιμα. Δεν μιλάω για το ποδόσφαιρο -που μου αρέσει- για τις κινήσεις που διεκδικούν την τοπική εξουσία μιλώ και γράφω!  Στήνονται βέβαια εξέδρες, αλλάζουν το φόντο, έρχονται νέοι ομιλητές. Μένουν οι εξέδρες, ανταλλάζουν ματιές με τα άδεια καθίσματα... Βλέμματα γεμάτα απορίες για τα όσα ακούσαν, για εκείνα που θα ακούσουν την επόμενη μέρα... 

Για την αυτοδιοίκηση ψελλίσουν τα απαραίτητα: Φταίνε όλοι οι άλλοι! Πραγματικά πρωτότυπο! Οι συνήθειες, οι αντιλήψεις, η νοοτροπία παραμένουν. Οι κόντρες είναι σκληρές. Αδυσώπητες! Στοχεύουν στην εξόντωση του πιο κοντινού υποψηφίου. Εκείνου που διεκδικεί ψήφο από την ίδια δεξαμενή.  Για το νερό και τη διαχείρησή του μια κουβέντα αρκεί!

Παρουσίαση ψηφοδελτίου 2014

Ποιες είναι οι μεγάλες ομάδες; Μη με ρωτάτε. Ακόμα και στο πρώην "πράσινο", τώρα φαντεζί,  νησί που ζω και δραστηριοποιούμαι δεν ξέρω να απαντήσω! Θέλω να πιστεύω και αισιοδοξώ ότι κάθε μέρα, όλο και περισσότεροι  -άντρες και γυναίκες- συνειδητοποιούν  "ότι για τον κατήφορο φταίχτες είμαστε κι εμείς, και με τις εκλογικές μας επιλογές, άρα στο χέρι μας είναι και η αναστροφή της πορείας ".  Οι πρώην μεγάλες ομάδες -τώρα για την πολιτική μιλώ- νοιώθουν τα κρυστάλλινα πόδια τους αδύναμα. Αλλά για αυτές -χθεσινές και αυριανές- θα μιλήσουμε μετά τις εκλογές...

Σήμερα, δεκαπέντε μέρες πριν την κάλπη, "προτιμάμε αντί γι` Ανάπτυξη να μιλάμε για Προκοπή, γιατί παραπέμπει στον κόπο, στον ιδρώτα και απομακρύνει το μυαλό από αρπαχτές και σκάνδαλα".  Επαναφέρουμε την πολιτική ως πρόγραμμα κοινωνίας και διεκδικούμε -ως δύναμη κυβερνητική- "την πλειοψηφία για να διευρύνουμε τις δυνατότητες συμμετοχής των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων, για να αξιοποιήσουμε τον πλούτο που κομόζουν οι μειοψηφίες, τα κινήματα, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι κοινωνικές, πολιτιστικέςοργανώσεις, αλλά και οι πολίτες, οι προσωπικότητες της επιστήμης των γραμμάτων και της τέχνης που τούτος ο τόπος δεν έπαψε ποτέ να γεννά". 

Η ανεξάρτητη κίνηση ΜΙΑ ΚΡΗΤΗ Περιβάλλον Άνθρωπος επιχειρεί να αναδείξει νέες προσεγγίσεις στα υπαρκτά προβλήματα του νησιού. Θα τα καταφέρει. Αντλεί δύναμη από τη δύναμη της Κρήτης και των ανθρώπων της...

3. Ένα μόλις ελληνικό πανεπιστήμιο βρίσκεται στην ελίτ των πανεπιστημίων διεθνώς, όπως διαμορφώνεται ετησίως στην κατάταξη των Times. Πρόκειται για το Πανεπιστήμιο Κρήτης το οποίο μεταξύ των 400 ΑΕΙ της κατάταξης βρίσκεται στην ομάδα των θέσεων μεταξύ 301-350 [η κατάταξη εξειδικεύει τις θέσεις μόνο για τα 200 πρώτα πανεπιστήμια, τα υπόλοιπα τα ομαδοποιεί ανά πενηντάδα].

Ειδικότερα, στην πρώτη θέση βρίσκεται το California Institute of Technology (Caltech) των ΗΠΑ καθώς συγκέντρωσε 94,9 μονάδες. Κριτήρια της κατάταξης είναι οι απόψεις των φοιτητών, των πανεπιστημιακών, της αγοράς εργασίας και των αρμόδιων κρατικών λειτουργών σε κάθε χώρα. Τις πρώτες 200 θέσεις μονοπωλούν τα πανεπιστήμια των μεγάλων οικονομικά και πληθυσμιακά χωρών, με την πρωτοκαθεδρία στα ΑΕΙ των ΗΠΑ. Ενδεικτικά, από τα πρώτα 20, 15 είναι των ΗΠΑ και παρεμβάλλονται η Οξφόρδη (2η), το Κέμπριτζ (7ο), το Imperial College (10ο), το Institute of Technology της Ζυρίχης (14ο) και το Πανεπιστήμιο του Τορόντο (20ό).

Βέβαια, μεταξύ των πρώτων 200 πανεπιστημίων έχουν πλασαριστεί ΑΕΙ από χώρες με πληθυσμό αντίστοιχο ή μικρότερο της Ελλάδας, όπως το Βέλγιο (3), το Ισραήλ (2) και από ένα η Αυστρία, η Δανία και η Φινλανδία. Μάλιστα, στην 199η θέση βρέθηκε το Πανεπιστήμιο του Μποάτζισι της Κωνσταντινούπολης, συγκεντρώνοντας 44,3 μονάδες, ισοβαθμώντας με το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ.

Τις εντυπώσεις από την ελληνική απουσία στη λίστα Times Higher Education δεν αλλάζει ούτε το γεγονός ότι το Πανεπιστήμιο Κρήτης είναι 48ο μεταξύ των ιδρυμάτων που έχουν ιδρυθεί τα τελευταία 50 χρόνια, και άρα κατατάσσονται με κριτήριο τον δυναμισμό τους και τη βήματα προόδου που κάνουν. «Παρά τις γνωστές, τεράστιες οικονομικές προκλήσεις στην Ελλάδα, το Πανεπιστήμιο Κρήτης πέτυχε να βελτιώσει τη θέση του στην παγκόσμια ελίτ των ΑΕΙ», αναφέρει η έκθεση. 

4. Η ιστορία δεν γράφεται με υποθέσεις... Η Ιστορία δεν γράφεται με το "αν". Η ιστορία γράφεται πάντοτε από την μεριά των νικητών. Η ιστορία πάντα θα μιλάει για τους  πολλούς, τους νεκρούς, τους εξόριστους, τους στρατιώτες... καμιά ιστορία δεν θα αναφερθεί στο Πρόσωπο του καθένα ξεχωριστά [για να θυμηθούμε τον Χρόνη Μίσσιο].  Σωστά. Οι εξεγέρσεις πνίγηκαν, στραγγαλίστηκαν κάτω από τις ερπύστριες "φίλιων δυνάμεων". 

Τρώει το "αν" ως σαράκι την σκέψη; Τι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κομμουνιστικές εξουσίες στηριγμένες στην τεράστια δύναμη των "μαζών"; Τρώει για μια στιγμή. Η ιστορία δεν γράφεται με "αν". Με αυτή τη μόνη διαδρομή της οφειλούμε να αναμετρηθούμε. 

Θυμόμαστε σήμερα τον  φοιτητή Γιαν Πάλαχ, ο οποίος αυτοπυρπολήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1969 στην πλατεία Wenceslas  διαμαρτυρόμενος για την καταστολή της Άνοιξης της Πράγας.

 

 

5.Ένα παιχνίδι χωρίς όρια και κανόνες. Από τη χαρά στη θλίψη!

Χαρά

"Χαρά μου !"

Η φωνή του τάραξε την ησυχία της νύχτας.
Τον κοίταξε,  έκανε μια φιγούρα χορευτική  και του έστειλε το  φωτεινό της χαμόγελο.

Η κίνησή της  - η ύπαρξή της  -  είχε οριστικά ταράξει την ησυχία της ζωή του

Θλίψη
Έγραψε -με μολύβι σε χαρτί- τη λέξη  "Θλίψη". Το Θήτα κεφαλαίο -όπως του έμαθε η πρώτη του καθηγήτρια- τα υπόλοιπα πεζά.  Στάθηκε πάνω από τα γράμματα και είδα πόσο όμορφα ενώνεται το λάμδα του "λίγο" με το θήτα της  "θύμησης"  και του "θανάτου".

Το έγραψε για Εκείνη και της το έδωσε...


ΥΓ.  Τα κείμενά σου έχουν σαν φόντο μιαν άλλη παραλία. Τα δικά μου δεν έχουν παραλία ν` ακουμπήσουν. Η πόλη μου της γύρισε την πλάτη και καμώνεται την πρωτεύουσα...