Μια χαραμάδα ελπίδας με το φως ερωτοτροπεί...

Η πολιτική στάση του Αντώνη Ανηψητάκη είναι μειοψηφική. Δεν αναφέρομαι μόνο στο τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα αλλά κυρίως στην πρώτη του πράξη αμέσως μετά τον α' γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Κάλεσε τους δύο "μονομάχους" να απαντήσουν σε εννέα κρίσιμα ερωτήματα για την περιφέρεια Κρήτης. Τους προέτρεψε "να αναζητήσουν προωθητικές συνθέσεις, αντί να αναλωθούν σε προσωπικές επιθέσεις". Έτσι, έστω και καθυστερημένα ένας διάλογος ξεκίνησε, μια χαραμάδα ελπίδας με το φως ερωτοτροπεί... [διαβάστε με προσοχή τις σχετικές επιστολές.]

Κατά την ταπεινή μας γνώμη η απάντηση του Αρναουτάκη, η δήλωση του Ανηψητάκη, με μια κουβέντα ο διάλογος -έστω και υπό αυτές τις "πονηρές" συνθήκες- είναι απτά δείγματα πως μια μικρή παράταξη, όπως η ΜΙΑ ΚΡΗΤΗ, που ξέρει και θέλει,  μπορεί να ηγεμονεύσει πολιτικά, παρά τη χαμηλή εκλογική της επιρροή. [Βέβαια το ζήτημα έχει πολλές παραμέτρους. Θετώ εδώ την σηματικότερη. Για τις υπόλοιπες θα επανέλθω.]

Η στάση του Ανηψητάκη είναι μειοψηφική. Διότι στο μεγάλο κάδρο έχει την προσδοκία της αλλαγής, της ανατροπής στην πράξη κατεστημένων συμπεριφορών και νοοτροπίας, έχει την πεποίθηση ότι αξίζει μια ζωή για να κατανοήσουμε τον κόσμο και να τον μετασχηματίζουμε [μέχρι και ο Πέπε Γκρίλο επικαλείται τον Μπερλίνγκουερ..]. Είναι μειοψηφική. Αναζητά συμμαχίες, βγαίνει στο κέντρο του μοναδικού γηπέδου, αρνείται τις ιαχές της εξέδρας. Αξιολογεί και προτείνει. Άλλωστε θέση της κίνησης αποτελεί η προσπάθεια "μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο να αναζητούμε ευρύτερες συγκλίσεις[...] να συμπέσουμε σε πολιτικές που εντάσσονται σε ένα σχέδιο αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του νησιού που διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή και την αειφορία και μέσα σε αυτό το πλαίσιο να διευκολύνουμε την επιχειρηματικότητα[...] να συνεννοηθούμε ώστε να καταξιώσουμε στην κοινή συνείδηση αυτές τις πολιτικές επιδιώκοντας μέσα και από τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας τη συνεχή αξιολόγηση και βελτίωσή τους από τους πολίτες."

Είναι μειοψηφική. Με ρίζες στις καλύτερες παραδόσεις της δημοκρατικής αριστεράς, της σύνεσης, του συμβιβασμού, της συνεργασίας, της σύνθεσης. Μπολιασμένη με την θέση της πολιτικής οικολογίας να αλλάξουν τα πράγματα στον κόσμο ετούτο... 

ΥΓ. Έχει πολιτικό ενδιαφέρον η στάση των "τρίτων", των "τέταρτων" συνδυασμών στην "μάχη" των δύο πρώτων [σε κάθε ευκαιρία μπορούμε να συζητήσουμε την αλλαγή του εκλογικού νόμου, όμως την προηγούμενη και αυτήν την Κυριακή με τον ισχύοντα ψηφίσαμε και θα ψηφίσουμε]. Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι η αντίληψη "Τι Πλαστήρας- Τι Παπάγος" κατατρώγει το φθίνον σώμα της αριστεράς. 

Από τον θαυμαστό κόσμο του διαδικτύου τρία κείμενα που θετούν και άλλες εκδοχές του καθοριστικού ζητήματος:

γράφει ο Κώστας Δέλκος [από την προσωπική του σελίδα στο fb]

Είναι θεμιτό να λες ότι θέλω να αλλάξω το Δήμο και φιλοδοξώ να το κάνω καλύτερα από τους άλλους που επίσης το επαγγέλλονται.
Είναι πολλές φορές δημιουργικό να επιμενεις στην άποψή σου.
Είναι ανθρώπινο να απογοητεύεσαι όταν βλέπεις ότι δεν έπεισες πολλούς ή τουλάχιστον όσους θα περίμενες.
Είναι κατανοητό να πεισμώνεις.
Είναι φυσιολογικό ακόμα και να θυμώνεις.

Είναι όμως μίζερο να υποστηρίζεις ότι όλοι οι άλλοι είναι ίδιοι,(δηλαδή "κακοί") ιδιαίτερα αν δεν έχουν δοκιμαστεί.
Είναι αλαζονικό να λες ότι δεν πρόκειται ν΄ αλλάξει τίποτα επειδή δεν "κέρδισε" η άποψή σου.
Είναι πολιτικός ανορθολογισμός να διακηρύσσεις ότι θέλεις να τα αλλάξεις όλα και με τη στάση σου να ευνοείς τη στασιμότητα.
Δύσκολο, αλλά και αισιόδοξο, είναι να συνεχίζεις να προσπαθείς μαζί με τους "άλλους" και ταυτόχρονα με διαφορετικό τρόπο από τους άλλους. Το "τι Πλαστήρας - τι Παπάγος" έχει αποδειχτεί ανιστόρητο ούτως ή άλλως.


γράφει ο Κώστας Κασαπάκης 

[...]Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων που συστρατεύτηκαν μαζί τους και για να φύγει ο Κουράκης, δεν πρέπει να απογοητευτεί, χρειάζεται να τους νοιώσει πιο κοντά, διεκδικεί την αλληλεγγύη τους και είναι ανθρώπινο να κρίνει την παραπέρα συμπόρευση από την επιτυχία ή όχι και αυτού του μείζονος στόχου[...] 


γράφει ο Αντώνης Παρασύρης

[...]Όλες οι δημοτικές Παρατάξεις που ήταν απέναντι στο κατεστημένο της πόλης μας  την προηγούμενη Κυριακή  πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα τους .
Δεν περισσεύει κανείς! Η ευθύνη της ανατροπής μάς αφορά όλους[...]


Καλό βόλι, συνταξιδιώτες!