Έβλεπε τώρα πιο μακριά.
Οι πρώτες γλυκές νύχτες της Άνοιξης έτρεχαν με τα μάτια του πιο γρήγορα από τον χρόνο.
Έβαζε χρώματα στο σπίτι του. Τον Ακριθάκη, τον Πατρίκιο, τον Μέσκο, τον Σαλαπασίδη.
Γυρνούσε πάντοτε αργοπορημένος. Συχνές στάσεις στο μέλλον τον απασχολούσαν όλο και περισσότερο.
Αυτή η νέα του συνήθεια να ντύνεται ελαφριά ίσως να ήταν ένα προμήνυμα για το πέταγμά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου