Κομματική ζωή...

 Κομματική ζωή παρελθόντων χρόνων

Ο πρόεδρος είχε βυθιστεί στις σκέψεις του. Το ταξίδι ήταν ήρεμο, χωρίς αναταράξεις σε έναν γαλανό ουρανό, μα οι "ταραχές" στο εσωτερικό του Κόμματος, δεν τον άφηναν να το χαρεί. Είχε ζητήσει να τον αφήσουν μόνο. 

Ο επί του τύπου υπεύθυνος "απασχολούσε" τους ενοχλητικούς δημοσιογράφους που απαιτούσαν μιαν απάντηση:

-Τι θα γίνει με τους διαφωνούντες, κε Εκπρόσωπε;

-Μετά το τελευταίο συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ και την αναμφίβολη επιτυχία τους έχει ισχυροποιηθεί και η εσωκομματική αντιπολίτευση. Φοβάστε ότι οι φωνές που σας αμφισβητούν θα πληθύνουν;

-Είναι, ο Πρόεδρος ικανοποιημένος από την στάση των συνεργατών του; Για μια ακόμα φορά τους  μετέφερε τις πάγιες θέσεις του Κόμματος και τους κάλεσε να πάρουν από ένα ποτό... 

Η καλλίπυγος αεροσυνοδός της Ο.Α. τον πλησίασε αθόρυβα. Του παρέδωσε έναν φάκελο, με μια ακριβή γλυκύτητα του μετέφερε το μήνυμα: "Από τον κ.Αντιπρόεδρο... κ.Πρόεδρε!". Εκείνος την ευχαρίστησε διακριτικά και απομονώθηκε στον εαυτό του. Τα αποτελέσματα του ταξιδιού ήταν ικανοποιητικά. Η πληθυντική έκφραση της γαλλικής αριστεράς  τον είχε αγκαλιάσει. Εκείνος ακόμα έτρεμε από συγκίνηση για τον συντροφικό χαιρετισμό που αντάλλαξαν με τον συνομήλικό του νεαρό Ταχυδρόμο. Έφυγε από το μίζερο ελληνικό παρόν, " η καθυστερημένη κοινωνία μας δεν κατανοεί το όραμα μας ", σκέφτηκε και ταξίδεψε νοερά σε ένα ευρωπαϊκό μέλλοντα όπου η παρουσία του θα είναι καταλυτική. Μαζί με τον Ολιβιέ θα αποτελούν το ηγετικό δίδυμο μιας νέας δύναμης. Ήδη σκεφτόταν την παρέμβασή του. Για λόγους πέρα από κάθε συμβολισμό, θα επιδίωκε να ήταν Μάης μήνας...

Στο αεροδρόμιο τον υποδέχθηκε ο γραμματέας της νεολαίας. Ήταν ταραγμένος. "Να τελειώνουμε μ` αυτούς, σύντροφε! Να τελειώνουμε!".  Διατήρησε τη γαλήνια όψη του, ήταν όμορφα τα χρόνια του στην κομματική νεολαία, δεν ήταν αναγκασμένος να επιδιώκει ισορροπίες, δεν υπήρχαν διαφωνούντες. "Θα το δούμε, σ. γραμματέα... Όλα θα τα δούμε!!", του απάντησε με μια νοσταλγική χροιά στην φωνή του!! "Θα σε ενημερώσω... Κάτι σκέφτομαι... "

Στα κομματικά γραφεία επικρατούσε αναβρασμός. Τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων, τα ρεπορτάζ των "αστικών" εφημερίδων για τις εσωτερικές έριδες με την υπερβολική προβολή των θέσεων της μειοψηφίας και η συνέντευξη τύπου του προεδρείου των πανεπιστημιακών, είχαν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κλίμα. "Να εφαρμόσουμε το καταστατικό... Στήριξη διαφορετικού ψηφοδελτίου επιβάλλει διαγραφή". Εκείνοι που είχαν να ακούσουν αυτή τη λέξη από το 13ο ανατρίχιασαν!

Στον τελευταίο όροφο, στο γραφείο του, κλείστηκε μόνος του! Είχε πάρει τις αποφάσεις του. Ήθελε να δείξει ότι έχει τα κότσια να "μαζέψει" την κρίση. "Ο ηγέτης κρατά το Κόμμα ενωμένο. Μιλά καθαρά και χωρίς περιστροφές μα και φροντίζει τις ισορροπίες. Μοναχικός και σχοινοβάτης... Θα "πετάξω" μια κορώνα περί ενότητας, θα καταδικάσω την στάση της μειοψηφίας μα την κρίσιμη στιγμή θα δηλώσω: Εγώ δεν υπογράφω διαγραφές... Η ζωή θα δείξει ποιός έχει δίκιο! " Ήταν σίγουρος. " Ναι αλλά με τους σκληρούς τι θα κάνω...". 

Το ξαναμμένο πρόσωπο του νεολαίου γραμματέα φανερώθηκε μπροστά του. Μια ανακοίνωση της νεολαίας με αιχμή τη διασπαστική κίνηση των ρεφορμιστών  θα τους ικανοποιήσει.  Χαμογέλασε. "Αντρέα, πάρε μου στο τηλέφωνο τον "πιτσιρικά",  φώναξε στον Εκπρόσωπο του Τύπου και ετοιμάστηκε για την συνεδρίαση της Π.Γ. Μάζεψε τις σημειώσεις του και η ματιά του έπεσε στο φάκελο από τον mr MIG. "Βρε, μπας να του εκχωρήσω το managment...", σκέφτηκε. Η φωτογραφία του Μεγάλου Τιμονιέρη κουνήθηκε από τη θέση της. "Ένα αστειάκι, Σύντροφε... πριν πάω στους...".

Πρώτη δημοσίευση 30 Μαρτίου 2009, στο "εδώ είμαστε"