Τα δεύτερα, δικά μου! 21.02.2016

Κλείνει η παρένθεση.

Ανοίγει τις μικρές φτερούγες του 

πάνω απ` το πέλαγος.

Με μια κρυφή πληγή

στην λευκή κοιλιά του.

Δ. Αργυράκης

Τα δεύτερα, δικά μου! Με τον τρόπο δυό εραστών, που ανταμώνουν για να χαθούν, ξανά και ξανά. Έξω από τα σώματα η επιθυμία, μέσα στο μυαλό χρόνιες παθήσεις. 

υγ. διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

Α.ΣΤΕΓΟΣ [21.02.2016]

1.Έτρεχε τις περασμένες αναρτήσεις όπως παλιότερα αναζητούσε το παρελθόν στα ημερολόγια του. Ή και στις φωτογραφίες. Αποτύπωση παροδικών στιγμών ενός τετελεσμένου ενεστώτα. Τώρα στο διαδίκτυο όλα συγκεντρωμένα και χαμένα μαζί. Χωρίς να το καταλάβει επισκέφτηκε την πρώτη σελίδα, από καιρό τώρα κλειστή. Μα και η δεύτερη κλειστή επίσης. Φίλοι, συναντήθηκαν σε άλλες διαδρομές. Κρατάνε ακόμα ένα σημείο. Σταθερό σημείο αναφοράς, στον ορυμαγδό της πληροφορίας είναι μια όαση γνώσης, γνώμης και πνευματικής ευχαρίστησης. Αλλάξε ο τρόπος. Η θέαση των γεγονότων. Η απόσταση από τα πράγματα. Άλλαξε και ο ίδιος. Προτιμούσε τη σιωπή χωρίς κατ` ανάγκη να σημαίνει ότι επιδιώκει την απομόνωση.

 

Τα ημερολόγια του είναι πάντα τακτοποιημένα. Τα παλιότερα στο κομοδίνο, που κληρονόμησε από τους δικούς του, τα νεώτερα, κοντά στο γραφείο του. Μικρές ιστορίες, κομμάτια και αποσπάσματα. Μικρά αγκάθια μένουν έτσι χρόνια τώρα. Γυρνά εκεί και δίνει υποσχέσεις, μόνο στον εαυτό του τώρα πια. 

Ένας ολόκληρος κόσμος άνοιξε μπροστά του.  Ένα άρωμα ανάτασης η ηρεμία μιας λεβάντας, η σπιρτάδα ενός νυχτολούλουδου, η κομψότητα μιας γαζίας. Θέλουν νερό και φροντίδα να ανθίσουν. Είναι μάτια γόνιμα.

2. Σε άκουσα να φωνάζεις

να διαδηλώνεις πάλι το εγώ σου

στον προστατευτικό κλοιό του Κόμματος τη μοναξιά σου να κρύβεις

Σε άκουσα να φωνάζεις

με συντριβή να απειλείς τον αντιπάλο που ανακάλυψες

Ματιά σκληρή και το δάκτυλο απειλητικό

Με πήραν μακριά οι σκέψεις μου

Όχι. Όχι, φόβο δεν μου προκάλεσες

όσο κι αν ήταν στις σχεδιασμένες σου προθέσεις.

Οι σκέψεις μου δεν σ` αφορούν. 

Και συμβουλές δεν θέλω να σου δώσω.

3. Έρχεται κύμα νέας βαρυχειμωνιάς
Νέες αντιστάσεις χρειαζόμαστε
Προσπάθησα, νύχτα τη νύχτα, να εξιστορήσω
τεθλασμένες γραμμές περασμένων εποχών
Ανομήματα μιας ολόκληρης ζωής.

Σε αντικριστούς καθρέπτες επιστρέφουν σύμβολα και ερινύες
Επιστρέφουν για να εξοφληθούν: πίκρες, αμαρτίες και τύψεις
Προσπάθησα, πράξη την πράξη, να απαλύνω τον πόνο
με γράμματα ζεστά, ανοιχτές αγκαλιές.

Έρχεται κύμα νέας βαρυχειμωνιάς
Νέες αντιστάσεις χρειαζόμαστε
Όχι καινούργιο ηλεκτρικό σώμα.

Ηράκλειο, 28.02.2009

4. Η Κλειώ ετοιμάζει τη διδακτορική της διατριβή στο Παρίσι. Ο Πέτρος βρίσκεται στην φυλακή κατηγορούμενος για τρομοκρατική δράση. Εκείνη δεν διακόπτει τις σπουδές της αλλά τη σχέση τους.  

5. Ο Α. έρχεται από τα ερείπια. Δεν κατοικούσε πάντα εκεί, αλλά έμεινε μέσα τους πολλούς αιώνες. Παλιότερα, θαύμασε τους λόφους, καλλιεργούσε τη γη, την πότιζε ιδρώτα και αίμα, δεν καρπίζει διαφορετικά, ονειρευόταν μια γόνιμη γυναίκα να γεννήσει τα παιδιά τους. Ανέβαινε τακτικά στους λόφους. Άφηνε τα χωράφια, σκούπιζε το πρόσωπο, έπλυνε τα χέρια, το μονοπάτι έπαιρνε για τα ψηλά. Εκεί, τροφός η απόσταση, ηδονή, απόλαυση. Στη μοναξιά του σκεφτόταν, λιαζόταν, γαλήνευε. Στη μοναξιά του χανόταν, άδειασε και γέμιζε. Ήταν γεροδεμένος τότε. Η δουλειά ήταν σκληρή, η γη καπάτσα, γυναίκα απαιτητική. Η δυνάμη του στην τσάπα και το υνί έκανε θαύματα. Όργωνε, ίσιωνε και έσπερνε, κλάδευε και μάζευε καρπό, χάραζε δρόμους για τους λόφους. Πάντα περίμενε να την συναντήσει. Ήξερε και ήθελε πολύ να συμβεί έξω από την κοιλάδα, έξω από το επίπεδο του καθημερινού. Έφτιαχνε δρόμους, μικρά και μεγάλα μονοπάτια, ανηφορικά παραδρομάκια με χαλίκι στρωμένα, όλα μα όλα να οδηγούν εκεί. Εκεί που τόσο την είχε ονειρευτεί. 

υγ.  Πάντα θα βρίσκει ένα κομμάτι του εαυτού του στο σύνθημα " Η πλήξη είναι αντιεπαναστατική"...