Κούρασαν
το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών.
Είναι ο κόσμος μια πόλη
τέσσερα χέρια
ένα πιάτο φαγητό
ένα κρεβάτι
ένα αγκάθι
μια αγκαλιά.
Ένα μπουκάλι αλκοόλ.
Δυό τσιγάρα.
Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της επιστροφής.
ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα
Α.ΣΤΕΓΟΣ [14.02.2016]
1. Ανεπίδοτα γράμματα
Μιλούσαν για ιδιοτροπίες. Τις συνήθειες μου σχολιάζαν. Μια φυγή από την καθημερινότητα ήταν και φαινόταν τόσο ενοχλητική. Τα κόκκινα παπούτσια φάνταζαν στη γκρίζα τους φύση και η προσωπική ανάγκη για χρόνο και τόπο έλεγαν πως είναι πολυτέλεια και καπρίτσιο.
Μακάρι να ήξερα να μιλάω. Να έχω έναν τρόπο διαφυγής. Ένα δρόμο εναλλακτικό. Αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα. Μόνο να γράφω ξέρω. Γράμματα μεγάλα σαν ομπρέλες, κατά πως λέει ο ποιητής, γράμματα λειψά κατά πως ξέρουν οι παλιοί παραλήπτες, φίλοι, έρωτες. Που χάθηκαν κι αυτοί στη σιωπή.
Να είχα ένα λόγο να σε πλησιάσω. Να σε πλαγιάσω. Να σε ζήσω για να ζήσω κι εγώ. Μόνος και μοναχικός το θάνατο διάλεξα. Διάβασα λάθος τους ποιητές. Δεν κατάλαβα τη μοναξιά τους.
Μόνο να γράφω ξέρω και τούτο το γράμμα δεν θα σου το στείλω.
2. Δελτίο καιρού
Παίζει ο ήλιος τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο ανοίγουν τα καταστήματα οι νυχτερινοί υπάλληλοι γυρίζουν στο σπίτι.
Παίζει ο ήλιος πίσω απ`τα μάτια σου δεν υπάρχουν πια άλλοι καθρέπτες οι τοίχοι είναι γυμνοί εγώ είμαι γυμνός χάθηκε η ζωή μέσα στην πόλη.
Παίζει ο ήλιος τα σύννεφα κουράστηκαν τα μάτια σου το άδειο να κοιτούν αλλάζουν τώρα βλέμμα.
Παίζει ο ήλιος παίζουν τα σύννεφα τα παιδιά τα μάτια σου.
Δεν είναι παιγνίδι ο έρωτας ακούστηκε ένας ψίθυρος χιονισμένος.
3. Η οθόνη βουλιάζει...
Και η ζωή. Ένα κρεββάτι τραίνο γίνεται και πάει. Σε σκουριασμένες ράγες ακολουθεί τις τεθλασμένες του έρωτα.
4.
Ο Α. μένει πολλές ώρες στην παράγκα του.
Ξεδιπλώνει χαρτιά και διαβάζει. Τα
παιδιά σταματούν έξω από την πόρτα,
χαζεύουν τους τοίχους, αποκόμματα
εφημερίδων παντού, σταματούν πάντα
εκεί. Νέα χαρτιά, κομμάτια, θρύψαλα,
προσθέτει πάνω στα παλιά. Δεν κινδυνεύει
από κανέναν. Οι φυσικοί και οι άλλοι
πρωταγωνιστές των γεγονότων, των
ειδήσεων, των πράξεων έχουν όλοι πεθάνει
και οι γείτονες του, μικροί και μεγάλοι
δεν γνωρίζουν ανάγνωση. Μόνος, για μια
ακόμη φορά, απέναντι στο παρελθόν.
Εκείνος που έζησε, έμαθε, γνώρισε, ξέρει
σήμερα, δεν μπορεί και δεν θέλει να
ξεφύγει. Θυμάται. “Δεν θέλω νάυλον
εγώ”, φωνάζει κι ακούει την ηχώ του.
Γεμίζει τις ρωγμές από μέσα. Κομμάτια,
θρύψαλα, χαρτί το χαρτί, χαλίκι το χαλίκι,
στρώνει το δικό του αδιέξοδο. Καταργεί
την απόσταση με το σώμα του.
5. Γραμμάτια [απόσπασμα]
Τώρα
η πόρτα έκλεισε. Σφραγίστηκε και ο μικρός
φεγγίτης. Δυό τρια βήματα αρκούν:
απομόνωση, υγρασία, κάτουρο. Κρύο, κάνει
καλό στις πληγές... Αύριο. Στο είχα πει
θα μας κτυπήσουν εκείνη τη νύχτα.
Άφησαν
τα χειρόγραφα στο γραφείο της. Παλεύε
να τα γράψει και τα κατέφερνε. Εξοικειωμένη,
τους γνώριζε καλά, πως γράφουν, πως
σκέφτονται. Έμενε πίσω, αλλά όλοι ξέρανε
ότι είναι δίπλα του. “Θα μας βρεις στο
μαγειρείο... Σε περιμένουμε”, και πήρε
την γκρίζα καπαρντίνα από τον καλόγερο.
Ο Μανώλης είχε ήδη τυλιχθεί στο μπουφάν
του και περιμένε στην εξώπορτα. “Ταιριάζει
θαυμάσια με την ομιλία”, μονολόγησε η
Χρύσα, γέλασαν και οι τρεις, οι άντρες
έφυγαν, γύριζε εκείνη στην γραφομηχανή,
στην μοναξιά, στο όνειρό της.
“Τρεις
θα είμαστε, Θανάση και ξέρεις τους
μεζέδες”, άνοιξε ο Μανώλης τον χορό του
μαγαζιού. Τους υποδέχθηκαν. Ο γραμματέας
τον έκλεισε “Τα κεράσματα δεκτά από
καρδιάς και απαντήσεις αύριο. Στην
απεργία!”. Ήρθαν χαμόγελα, πειράγματα,
καλό κρασί, όλοι σηκώσαν το ποτήρι στην
υγεία τους. Ο Στέφανος ήταν πάντα
αμίλητος.
Υγρασία.
Έσταζε πάνω του. Πήρε μια βόλτα το μυαλό
του, ένα τραγούδι, μα το κορμί δεν χωράει
να κουνήσει. Ακίνητος σαν κούτσουρο.
Άφηνε δουλειές και άλλα, καθόταν κάτω
από τη μουριά και πελεκούσε, πελεκούσε
όλο τ`απόγευμα. Άφηνε δουλειές, παιδιά,
ένα φιλί στην Λευκοθέα και πελεκούσε.
Μια πνοή να δώσει. Δημιουργός μικρός να
νοιώσει. Πελεκούσε, μα δεν έβλεπε...
[α'δημοσίευση εφημερίδα ΠΥΞΙΔΑ τχ.132 Δεκέμβριος 2015-Ιανουάριος 2016]
υγ.
[...] Κι αυτός που δεν αγάπησε ακόμα θ` αγαπήσει αύριο!
Ερωτεύεσθε! Ο έρως δεν βλάπτει την σεμνότητα!
Θωμάς ΓΚΟΡΠΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου