Τα δεύτερα, δικά μου! [04.01.2015]

[...]Κούρασαν το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών. Είναι ο κόσμος δυό άνθρωποι, ένα πιάτο φαγητό, ένα κρεβάτι, ένα αγκάθι, μια αγκαλιά. Ένα μπουκάλι αλκοόλ. Δυό χελιδόνια έτοιμα για το ταξίδι της αναχώρησης. 

Τα δεύτερα, δικά μου. Με τον τρόπο δύο εραστών.

ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

Α.ΣΤΕΓΟΣ [04.01.2015]

1. Από το κιτρινισμένο μου αρχείο ανέσυρα έναν πίνακα του Αλέξη Ακριθάκη, κάτω από κομματικές εκδόσεις παρελθούσης εποχής, με τίτλο "Επανάσταση". [Αθήνα 1967, τέμπερα 1,37 x 2,00μ. συλλογή Ν.Σαρλή - Ε.Πετζετάκι] 

και τον  στίχο του Κουλουφάκου :

"Άρχισα κιόλας να μην πολυανησυχώ

που δεν είμαι σε θέση πια

να κάνω μια επανάσταση κάθε βδομάδα."

[από το ποίημα Προοίμιο γηρατειών, δημοσιεύτηκε στην "Επιθεώρηση Τέχνης", τ.99., Μάρτιος 1963]

Την αδυναμία κάνοντας πράξη 

Επιμένω σε ένα άδικο παρόν 

Το μέλλον αργεί

Ο δρόμος είναι πάντοτε μπροστά

Στην κίνηση

τη συμμετοχή

τη μετάβαση από το ε γ ώ στο ε μ ε ί ς. 

Ο Ακριθάκης το 1967 ήταν στα 28, ο ποιητής το 1963 στα 39. Αποτολμώ την σύζευξη στα 47 μου...

2.Οι πρόσφατες κινήσεις στην πολιτική σκακιέρα θα κριθούν στην εξέλιξη τους. Πρώτος σταθμός η εκλογική δοκιμασία. Διατηρούμε τη θέση μας ότι η επόμενη βουλή δεν θα είναι καλύτερη από τη σημερινή - διαφορετική θα είναι. Το πολιτικό προσωπικό είναι κατώτερο των περιστάσεων.

 

Επιμένουμε να ορίζουμε την πολιτική, ως σκέψη και πράξη, ως ανάγκη επεξεργασίας και διαμόρφωσης ενός συνεκτικού σχεδίου ισχυρού ρεφορμισμού, το οποίο οφείλει, δηλαδή απαιτείται να συμπεριλάβει και να αναδιατάξει όλα τα κομμάτια του κατακερματισμένου κοινωνικού ιστού. Επιμένουμε στη θέση μας,  ευρισκόμενοι σε διάσταση, κύρια με την ευκολία αποδοχής των όποιων "άτολμων" κινήσεων. Ζούμε ένα  διαρκές déjà vu. Γνωστοί είμαστε όλοι, ενήλικες και γράμματα γνωρίζουμε. Λάθη και επιλογές μας έφεραν στο σημείο μηδέν. Αναφορές περισσότερες δεν χρειάζονται. Με την μικρή μας ομπρέλα βαδίσουμε στις όχθες ενός θολού ποταμιού.  

Παρακολούθουμε και κρίνουμε. Επιμένουμε να ανατρέχουμε σε φωνές ποιητικές, ξεπερνώντας τις ρηχές και ανέξοδες κορώνες όλων των χρωμάτων του πολιτικού φάσματος.

 

Αντί για άλλο σχόλιο αναδημοσιεύω ένα ποίημα του Τίτου Πατρίκιου από την «Προαιρετική στάση», πρώτη έκδοση ΕΡΜΗΣ 1975 :

ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ

Σαν έπεσε η βαλανιδιά

άλλοι κόψανε ένα κλαδί, το μπήξανε στο χώμα

καλώντας για προσκύνημα στο ίδιο δέντρο,

άλλοι θρηνούσαν σ`ελέγεια

το χαμένο δάσος τη χαμένη τους ζωή,

άλλοι φτιάχνανε συλλογές από ξεραμένα φύλλα

τις δείχνανε στα πανηγύρια βγάζανε το ψωμί τους,

άλλοι διαβεβαίωναν τη βλαπτικότητα των φυλλοβόλων

διαφωνώντας όμως στο είδος ή και στην ανάγκη αναδάσωσης,

άλλοι, μαζί και εγώ, υποστήριζαν πως όσο υπάρχουν

γη και σπόρος υπάρχει δυνατότητα βαλανιδιάς.

Το πρόβλημα του νερού παραμένει ανοικτό.

                                                                                            (Ιούνιος `73) 

3. Ο κος Μανόλης, ηλικίας απροσδιόριστης, υγείας κατεστραμμένης από πάθη αλκοολούχα, έχασε δουλειά και σπίτι σε λιγότερο από έξι μήνες. Μένει στο δρόμο και σκαρφίζεται - κάθε βράδυ - μια "καβάτζα" για τον ύπνο του. Ή για τους εφιάλτες του. Η γειτονιά τον φρόντισε και εξακολουθεί: ένα πιάτο φαγητό, ένα πακέτο τσιγάρα, λίγο χαρτζιλίκι. Ένα μπουκάλι κρασί: άλλοθι, καταστροφή, κι απαντοχή του.  Η δημοτική μας αστυνομία τον επέπληξε, μια συστάδα θάμνων της παιδικής χαράς κρύβει τον καθημερινό του αγώνα για επιβίωση. Οι υπηρεσίες πρόνοιας μάλλον αδιάφορες, το υγειονομικό φάνηκε μια στιγμή, όλοι καταλάβαμε για ποιούς ενδιαφέρθηκε.

Εχθές ήρθε ξυρισμένος, να πλέει μέσα σε ένα παλιό του σακκάκι. Αισιόδοξος και καθαρός. Κάποιος του δώρισε ένα κρεββάτι και το μπάνιο του.

4. Οικογενειακή Υπόθεση Για τον Γιώργη Ξυλούρη και την πιο γνωστή μουσική οικογένεια της Ελλάδας, μιλά η ταινία «Οικογενειακή υπόθεση» της Αγγελικής Αριστομενοπούλου. Η πρεμιέρα της ταινίας θα γίνει την Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015 στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟΣ. Η ταινία θα προβάλλεται από τις 8 Iανουαρίου στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟΣ και θα ακολουθήσει η διανομή της σε άλλους κινηματογράφους της Αθήνας και της Ελλάδας. Ακολουθεί η διανομή της ταινίας στην Κρήτη και την υπόλοιπη Ελλάδα. Στις 14 Ιανουαρίου θα γίνει η κρητική πρεμιέρα στο Ηράκλειο (κινηματογράφος Τεχνόπολις) και από τις 15 Ιανουαρίου ξεκινούν κανονικά οι προβολές στο Ηράκλειο (Τεχνόπολις), στα Χανιά (Ster Mega) και στο Ρέθυμνο (Cine Απόλλων). Στις 29 Ιανουαρίου ξεκινά η προβολή στη Θεσσαλονίκη (Παύλος Ζάννας) Παράλληλα, θα κυκλοφορήσει και το soundtrack της ταινίας που θα περιλαμβάνει μοναδικές εκτελέσεις του Ψαραντώνη, του Ψαρογιώργη και της οικογένειάς του.

Η διεθνής πρεμιέρα της ταινίας θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Ιανουαρίου στη Γαλλία, με τη διανομή να συνεχίζεται και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία. Μέσα στο 2015, η ταινία θα προβληθεί στα σημαντικότερα ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ με παράλληλες εκδηλώσεις τέχνης, πολιτισμού, τουρισμού, κρητικής γαστρονομίας & μουσικής σε συνεργασία με τουριστικούς φορείς, πολιτιστικούς συλλόγους και οργανωτές εκθέσεων.

Στις 14 Οκτωβρίου 2014, η κρατική τηλεόραση της Αυστραλίας ΑBC μετέδωσε σε ώρες prime-time το ημίωρο ντοκιμαντέρ Sounds Like Home, που είναι βασισμένο στην ταινία και είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό της Αυστραλίας.

Η ιστορία

Οι Ξυλούρηδες είναι η πιο γνωστή μουσική οικογένεια της Ελλάδας. Από τον θρυλικό Νίκο Ξυλούρη και τα αδέρφια του, τον φημισμένο λυράρη Ψαραντώνη και τον δεξιοτέχνη λαουτιέρη Ψαρογιάννη, μέχρι τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, τρεις γενιές μουσικών κρατούν ζωντανή τη μουσική παράδοση της οικογένειας και την μεταφέρουν σε χιλιάδες θαυμαστές ανά τον κόσμο.

Με κεντρικούς χαρακτήρες τον Ψαρογιώργη (Γιώργη Ξυλούρη), τα τρία παιδιά του που σπουδάζουν στην Μελβούρνη, και τον πατέρα του, Ψαραντώνη, η ταινία ακολουθεί την οικογένεια μέσα από επαγγελματικές προκλήσεις και δύσκολες προσωπικές αποφάσεις, και καταγράφει τη ζωή τους για διάστημα δύο ετών. Η ταινία ξεκινάει το 2012. Είναι μια χρονιά κρίσιμων αποφάσεων και αλλαγών για την οικογένεια του Ψαρογιώργη, που ζει μεταξύ Κρήτης και Αυστραλίας. Ο Γιώργης περιοδεύει ασταμάτητα στην Κρήτη και σε όλον τον κόσμο, τραγουδώντας και παίζοντας λαούτο. Είναι ο συνεχιστής μιας παράδοσης που έχει κληρονομήσει από τον πατέρα του Ψαραντώνη και τον θείο του, τον θρυλικό Νίκο Ξυλούρη.

Η ταινία μεταφέρει τον θεατή στην Κρήτη, εκεί όπου η μουσική παράδοση βιώνεται καθημερινά μέσα από τις γιορτές, τους γάμους και τα πανηγύρια. Ο Γιώργης δεν λέει ποτέ «όχι» όταν τον προσκαλούν να παίξει -θεωρεί καθήκον του να κρατάει ζωντανή την μουσική του τόπου του. Όπως καθήκον του είναι να μεταφέρει τη γνώση του για τη μουσική και το πάθος του για την Κρήτη, στα τρία του παιδιά, Νίκο, Αντώνη και Απολλωνία. «Αυτή την παράδοση δεν την κουβαλάμε σαν βάρος» λέει ο Γιώργης, «είναι μέρος της ζωής μας, του ποιοι είμαστε. Σαν το οξυγόνο, τη χρειαζόμαστε για να ζήσουμε». Όμως η οικογένεια του Γιώργη βρίσκεται σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι. Η 16χρονη κόρη του, Απολλωνία, μετακομίζει στην Αυστραλία για να τελειώσει το σχολείο. Εκεί, ζει με τα δύο της αδέλφια που ήδη σπουδάζουν μουσική. Η ταινία καταγράφει την καθημερινότητά τους στη Μελβούρνη καθώς ανακαλύπτουν έναν νέο κόσμο.

Δύο μήνες αργότερα, υποδέχονται στη Μελβούρνη τον πατέρα τους και τον παππού τους, Ψαραντώνη.
Οι τρεις γενιές, θα παίξουν για πρώτη φορά μαζί επί σκηνής σε μια μεγάλη συναυλία, στο Φεστιβάλ Womadelaide. Καθώς πλησιάζει η μέρα της συναυλίας, η ένταση και η αγωνία τους μεγαλώνει και η σχέση τους δοκιμάζεται. Είναι για όλους μία κορυφαία μουσική και οικογενειακή στιγμή, προτού ο καθένας συνεχίσει το δικό του δρόμο.

Από τα ορεινά τοπία των Ανωγείων μέχρι τις ερήμους της Αυστραλίας, ξεδιπλώνεται το πορτραίτο μιας οικογένειας που έχει τη δύναμη να θυσιάσει -και να κερδίσει- τα πάντα μέσα από τη μουσική. Η σκηνοθέτις Aγγελική Αριστομενοπούλου, αναφέρει «Η ‘Οικογενειακή Υπόθεση’ είναι ένα ντοκιμαντέρ για τη δύναμη της οικογένειας και της μουσικής, μέσα από τη ζωή μια ιστορικής οικογένειας. Είναι η ιστορία μιας μοναδικής μουσικής παράδοσης και των ανθρώπων που την κουβαλούν.»

Η ταινία αποκαλύπτει πώς τρεις διαφορετικές γενιές της οικογένειας σχετίζονται με την παράδοση και πόσο τους επηρεάζει στις επιλογές τους. Πόση ελευθερία έχουν να αποφασίζουν -για τη ζωή τους και για τη μουσική τους- όταν μια τόσο ζωντανή, πλούσια και βαριά κληρονομιά συνοδεύει το κάθε τους βήμα; Τι σημαίνει για εμάς σήμερα αυτή η κληρονομιά; Η ιστορία επικεντρώνεται στη ζωή του Ψαρογιώργη που περιοδεύει παίζοντας μουσική στην Κρήτη και σε όλο τον κόσμο:  είναι ο συνεχιστής μιας μεγάλης παράδοσης, η γέφυρα μεταξύ του πατέρα του, του θρυλικού λυράρη Ψαραντώνη, και των τριών παιδιών του που σπουδάζουν στην Μελβούρνη.
«Αυτή η ένταση, μεταξύ παράδοσης και ανανέωσης, παρελθόντος και μέλλοντος, συνθέτει μια σύγχρονη ιστορία που αφορά ένα παγκόσμιο κοινό», τονίζει η σκηνοθέτης. 

5. Κατάθεση

Ο έρωτας έλαμπε στο πρόσωπο της

Την φώτιζε την  κάθε στιγμή

Το πρόσωπο της έλαμπε πιο δυνατά από τον έρωτα 

Φώτιζε τη στιγμή της απόλυτης ηδονής, την αέναη στιγμή της κορύφωσης 

Βυθισμένος στη σχισμή του στήθους της απόδιωχνα τη λάμψη · 

φοβισμένος επέστρεφα σε ανήλια δωμάτια

Χρόνια είχαν μείνει τα παράθυρα κλειστά και η παλιά πόρτα είχε βαρύνει από την ακινησία της. Τα αρώματα του κήπου έχουν χαθεί πια, ο κηπουρός πέθανε πριν δέκα χρόνια και κανείς δεν νοιάστηκε για το λευκό γιασεμί της αυλής. Μέσα στην αδυναμία μου να επιδιορθώσω το παρελθόν, θέλησα να ανοίξω το ερειπωμένο σπίτι  να δεξιωθώ τους νέους μου φίλους για τελευταία φορά. Θέλησα, μέσα στην αμηχανία του παρόντος, να ανοίξω.

 

Έφυγα χωρίς αποσκευές, ταξίδι στα μάτια της

Τώρα. Χωρίς γυρισμό.

Στα υγρά της μάτια μαζεύω δροσιές για την έρημο της μοναξιάς.

υγ. Ποίηση στο δρόμο...