Συμπληρώθηκαν 56 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη. [γεννήθηκε στο Ηράκλειο στις 18 Φεβρουαρίου 1883 και απεβίωσε στο Φράιμπουργκ στις 26 Οκτωβρίου του 1957].
Ας διαβάζουμε μαζί:
Μια μέρα περνούσα από ένα
χωριουδάκι. Ένας μπαμπόγερος ενενήντα χρονών φύτευε μια μυγδαλιά. -Ε, παππούλη,
του κάνω, μυγδαλιά φυτεύεις; Κι αυτός, έτσι σκυμμένος που ήταν, στράφηκε και μου κάνει: -Εγώ, παιδί μου, ενεργώ σα να
ήμουν αθάνατος! -Κι εγώ, του αποκρίθηκα, ενεργώ σα νάταν να πεθάνω την πάσα
στιγμή. Ποιος από τους δυο μας είχε δίκιο, αφεντικό; [ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΖΟΡΜΠΑ]
Ας περπατήσουμε μαζί -ή και χώρια- πάνω στα τείχη της πόλης. Εκεί στον τάφο του... Εκεί να τον διαβάσουμε με την απαιτούμενη προσοχή. Είναι η εξωτερίκευση του βιώματός του:
[...]
Υπάρχει και κάτι άλλο στην Κρήτη, υπάρχει κάποια φλόγα -ας την πούμε
ψυχή -κάτι πιο πάνω από τη ζωή κι από το θάνατο, που είναι δύσκολο να το
ορίσεις, δηλαδή, να το περιορίσεις. Υπάρχει αυτή η περηφάνεια, το
πείσμα, η παλικαριά, η αψηφισιά και μαζί τους κάτι άλλο, ανέκφραστο κι
αστάθμητο, που σε κάνει να χαίρεσαι που είσαι άνθρωπος[...]
Το μέγεθος, η
αξία, η οικουμενικότητα του Καζαντζάκη, εδράζονται στην πατρίδα που
γνώρισε, που έζησε, στον τόπο που κουβάλησε στα ταξίδια του και στα
γραπτά του... Ο τάφος του -πάνω από την πόλη- βλέπει σήμερα τα κακέκτυπα
όλων αυτών των χαρακτηριστικών που αναγνώρισε ο συγγραφέας και
σημάδεψαν το έργο του. Εγωϊσμός, άρνηση, καπετανιλίκι, αδιαφορία...
καλύπτουν, αμαυρώνουν, ακυρώνουν, αυτό το "ανέκφραστο κι αστάθμητο"...
Δεν χάθηκε, μα δυσκολεύεται και να υπάρξει... Κλαράκι μόνο αντιμάχεται
τα επιβλαβή ζιζάνια... Ζιζάνια που δεν φύτρωσαν μόνα τους -η καθολική
αντίφαση με τη φύση- αλλά καλλιεργήθηκαν από ακόρεστους πολιτικούς και
άφρονες πολιτικές. Για την εξυπηρέτηση προσωπικών φιλοδοξιών...
Κρύβουν το μεδούλι. Το ευτελιζούν μαζί με τη ζωή τους... Διεκδικείς μια ρωγμή, να περάσει ο ήλιος του νότου, να ζεστάνει κρύες καρδιές και ποτισμένα με "εθνικούς" μύθους μυαλά... Διαβάζω τώρα τον αντιδήμαρχο Ηρακλείου -μέτοικος από τα Ανώγεια, ο ίδιος. Αχνοφαίνεται η ρωγμή...
...κι αρχίζει ένα ταξίδι στον κόσμο.Η Διεθνής Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη διοργανώνει μια σειρά εκδηλώσεων κατά τη διάρκει του επόμενου έτους. Παγκόσμιος ο συγγραφέας της Ασκητικής: "[...]Απ΄ όλες τούτες τις γενεές, άπ΄ όλες τις δυστυχίες και τις χαρές, από τους έρωτες, από τους πολέμους, από τις Ιδέες, αναδίνεται μια φωνή αγνή και γαλήνια· αγνή και γαλήνια, γιατί περιέχει όλες τις αμαρτίες και τις ανησυχίες του αγωνιζόμενου ανθρώπου και τις ξεπερνάει κι ανεβαίνει.[...]"
...κι αρχίζει ένα ταξίδι στον κόσμο.Η Διεθνής Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη διοργανώνει μια σειρά εκδηλώσεων κατά τη διάρκει του επόμενου έτους. Παγκόσμιος ο συγγραφέας της Ασκητικής: "[...]Απ΄ όλες τούτες τις γενεές, άπ΄ όλες τις δυστυχίες και τις χαρές, από τους έρωτες, από τους πολέμους, από τις Ιδέες, αναδίνεται μια φωνή αγνή και γαλήνια· αγνή και γαλήνια, γιατί περιέχει όλες τις αμαρτίες και τις ανησυχίες του αγωνιζόμενου ανθρώπου και τις ξεπερνάει κι ανεβαίνει.[...]"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου