Τα δεύτερα, δικά μου! [03.10.2013]

Ταξίδι στη Σαλονίκη, μια βόλτα στην Αριστοτέλους, στάση στα "Βομβίδια". Ένας μεζές με δυό τσίπουρα...

Τη Σαλονίκη τη θυμάμαι πάντοτε, το συγκεκριμένο στέκι -ύστερων φοιτητικών χρόνων- σημείο της πόλης εξαιρετικό, ήρθε στο μυαλό μαζί με την νέα στήλη της "μαργαρίτας" με τίτλο "πέντε στα όρθια".

Έτσι ήταν και τότε... Οι πρώτοι το έστηναν στο μικρό πάσο του μαγαζιού και η παρέα ανοιγόταν μέχρι να το επιτρέπει ο ...καιρός και η όρεξη...

"Τα δεύτερα, δικά μου!". Κάθε Πέμπτη στο "τετράδιο εξόδου"! Στα μικρά και στα μεγάλα γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις. Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...  

[ Α.ΣΤΕΓΟΣ, 03.10.2013 ]

1. Σ`άκουσα...

Στη μικρή μας γειτονιά, Κυριακή πρωί...Τα καφενεία ανοίγουν στις 11:00 -λέμε "μετά την εκκλησία"... Ο πολιούχος Άγιος Μηνάς είναι ένα στενό πιο κάτω, το ρολόϊ του ακούγεται καθαρά... [η έκτη απογευματινή σημαίνει τη λήξη της βάρδιας]. 

Μια γιαγιά -με ύφος βλοσυρό- σέρνει δυό στρουμπουλά παιδάκια στο μικρό μας πλακόστρωτο... Φαίνονται φοβισμένα... Το ρολόϊ κτυπάει την ώρα... Το αγοράκι - δεν είναι μεγαλύτερο από έξι χρονών- κάνει το σταυρό του... Χωρίς χαμόγελο, η γιαγιά το...επιβραβεύει: "Θα γίνεις καλός χριστιανός", [δεν είσαι βέβαια ακόμα, αν και σίγουρα σε έχουν βαπτίσει]... "Σε κάθε κάλεσμα του Θεού πρέπει να ανταποκρινόμαστε"... Έσυρε με μεγαλύτερη πίεση το κοριτσάκι -δεν είναι ούτε τεσσάρων- και χάθηκαν στο στενό που οδηγεί στον... μεγάλο δρόμο. 

Αλήθεια, έτσι κάνουν και στις...μισές ώρες που κτυπάει το ρολόϊ... Ασχολήθηκα με την τακτοποίηση του μαγαζιού. Που να της εξηγώ... 

2.Ζήτημα αισθητικής [1]
Την συνάντηση τη ζήτησε ο ίδιος. Ο πρόεδρος αποδέχθηκε και τον κάλεσε για έναν καφέ λίγο πριν την εκδήλωση. Ήρθε, αντάλλαξαν χειραψία και ευγενικά περίμενε να τον...θυμηθεί... Παρουσία του σ. Α.Π. μέλους της Κ.Ε. συνέχισαν τη συζήτησή τους. [αποχώρησα χωρίς να μου το ζητήσει κανένας]. Έμαθα τι ειπώθηκε: Η δύσκολη συγκυρία, οι προσπάθειες για την δημιουργία του τρίτου πόλου, οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση απασχόλησαν τους τρεις άντρες.  

Ο πρόεδρος συμβουλεύτηκε την ώρα και σηκώθηκε για την εκδήλωση. Από το αίθριο του ξενοδοχείου στην αίθουσα ΠΑΣΙΦΑΗ... Ο καλεσμένος του δεν ακολούθησε. Οι "θέσεις του" για όσα συζητήθηκαν με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Η πρόθεσή του να ασχοληθεί με τα δημοτικά με ενοχλεί. Η συμπεριφορά του - να μην παραστεί στην εκδήλωση- με προσβάλει.

3."Ματιά" ποιητική
Μεταφέρω εδώ την "ματιά" του φίλου Σπύρου Δανέλλη. Μια ποιητική ρωγμή  στην καθημερινότητα: 
"Φανταστείτε για μια στιγμή μιά χώρα που η αστυνομία συλλαμβάνει τους φασίστες με το που σκοτώνουν το πρώτο θύμα τους - οι εφοριακοί απαιτούν απόλυση κάποιων συναδέλφων τους που "τα πιάνουν χοντρά" - οι πρυτάνεις των Πανεπιστημίων προωθούν την έρευνα και τη διδασκαλία και όχι τις πελατειακές σχέσεις και την πολιτική τους καριέρα - οι καθηγητές απαιτούν να υπάρξει αξιολόγηση για να ξεκαθαρίζουν τον χώρο τους από τους αδιάφορους και να αναβαθμίσουν την  παιδεία - ο πρωθυπουργός βάζει συγκεκριμένους στόχους στους υπουργούς του και τους αποπέμπει εάν αποτύχουν και, τέλος, για μια ημέρα, η αντιπολίτευση δεν  καλεί τον κόσμο να ανατρέψει την κυβέρνηση, (πως άραγε;) το αφήνει για την επόμενη και αντ' αυτού καταθέτει προτάσεις αναδιοργάνωσης του Δημόσιου τομέα.  Αυτή η χώρα μπορεί να είχε κάποια ελπίδα."   

Έντονο το άρωμα του Μανόλη Αναγνωστάκη. Με την ευκαιρία να γράψω και για μια σημαντική εκδήλωση που σε συνεργασία με το γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της Αθήνας φιλοξενείται στο Ηράκλειο. Η απονομή του βραβείου του Ευρωπαίου Πολίτη στο ΕΚΑΒ Κρήτης. 
   
4.Συναντήσεις 

Μια ιδέα. Μια φορά που "έπεσε" και μια φορά που χάθηκε. Άνοιξε και έκλεισε. Ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Σίγουρα αυτή είναι η πραγματικότητα. Μας δόθηκε πάντως η ευκαιρία να μιλήσουμε με τον τρόπο παλιών φίλων και να πιούμε μια ρακή. Βιβλιοπωλείον ΠΡΑΞΙΣ. Με την Κάλλια, τον Δημήτρη και τον Μανόλη... Δεν γυρνάει πίσω ο χρόνος μα αυτή η παρέα κουβαλούσε πολλά χρόνια στην πλάτη της. Βγάλαμε και φωτογραφία: η Κ. ανέλαβε ετούτο το ρόλο-άλλοθι. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήταν στο κάδρο αμετανόητων ρεφορμιστών... Πολιτικά συζητήσαμε κάτω από το βάρος των..."υπογραφών" του Μανόλη... Αγοράζαμε βιβλία. Στέλνω πολλά χρόνια πολλά στον Δημήτρη -σήμερα κλείνει τα εξήντα- καλό ταξίδι στον Μανόλη -αναζητά την ηρεμία στην Β.Ευρώπη και την υπόσχεση στην Κάλλια πως κάθε νέα μου ιδέα θα την κουβεντιάζουμε πιο γρήγορα... 

Με την Κ. ανοίξαμε μια κουβέντα εδώ και κάμποσο καιρό και λέμε να την συνεχίσουμε...

5. Τρίπτυχο 

[...] Ένας τυπάκος -χρόνια προσπαθώ, εντίμως το δηλώνω, να τον ξεφορτωθώ- λέει και λέει συνέχεια -ενίοτε μου γράφει- για πράγματα του σήμερα... Τον ανακαλώ στην τάξη ...του χθες, των χρόνων που περάσαμε μαζί. Μα τον ακούω -ακόμα κι όταν δεν μιλάει, τις μέρες που κι αυτός αποτραβιέται στις σκέψεις του- τον ακούω... Στα λόγια του, γεμάτα χρώματα, λόγια γεμάτα αρώματα, προσφεύγω. Μια αγωνία μας ενώνει - ίσως οι δρόμοι να είναι διαφορετικοί- η αγωνία να `ναι το κοινό και μακρύ ταξίδι μέχρι το μελλοντικό μας λάθος[...]

Κράτησα βέβαια κάποια σημεία αναφοράς. Δυό από τα γράμματά σου, τη μελαγχολία του Στάθη, το κόκκινο πουλόβερ, τα όνειρά μας του Φθινοπώρου.  Για τις πορείες στο σήμερα.

ΥΓ. Αλλάξαμε στέκι. Κρατούσα μια μαργαρίτα και έπεφτε καζούρα από τους φίλους. Μα μόλις καθίσαμε ήρθαν κεράσματα. "Αυτά, από τον κ. Λεωνίδα", μας είπε ο Μ.

[1] απάντηση δεν πήραμε.  

Πίνακες και σκίτσα του Δημήτρη Τζάνη.