γράφει ο Γιάννης Ραψομανίκης
Στις 14 Αυγούστου κλείνει
οριστικά ο κύκλος των ψευδαισθήσεων που, έντεχνα και μεθοδευμένα
καλλιέργησαν στον ελληνικό λαό ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς, η
ελπίδα που δεν ήρθε ποτέ … παραχωρεί τη θέση της στο τρίτο, σκληρότερο
και επαχθέστερο μνημόνιο στα «πέτρινα χρόνια» της κρίσης.
Στις εκλογές της 25ης
Ιανουαρίου 2015 ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, κουρασμένο και
εξοντωμένο από 5 χρόνια επίπονης προσπάθειας για την αποφυγή κατάρρευσης
της χώρας, πίστεψε ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έδιναν
τέλος στις πολιτικές της λιτότητας και στα μνημόνια, δίνοντας απλόχερα
μια αντιφατική εντολή στη σημερινή κυβέρνηση: Να καταργήσει τα μνημόνια μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη.
Η κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά τις
εκλογές και λόγω της μη αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένα μείγμα τάσεων
της ριζοσπαστικής αριστεράς με την εθνολαϊκιστική ακροδεξιά, όπου το
μοναδικό σημείο σύγκλισης του κυβερνητικού σχήματος ήταν το «σκίσιμο»
(και ας μην το παραδέχονται σήμερα) των μνημονίων.
Αποτέλεσμα αυτής της αντιφατικής
κυβερνητικής εντολής ήταν ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του, να μην
επιδιώξουν να κλείσουν καμία συμφωνία με τους εταίρους για έξι
ολόκληρους μήνες, ώστε να διαχειριστούν επικοινωνιακά την κατάσταση στο
εσωτερικό της χώρας και να δώσουν την αίσθηση στους πολίτες και συνεπώς
στο εκλογικό σώμα ότι διαπραγματεύτηκαν σκληρά.
Και ίσως να τα κατάφεραν! Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει ή δεν έχετε διαβάσει τη φράση: «Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός,
διαπραγματεύτηκαν σκληρά με τους δανειστές για πρώτη φορά, εξαντλώντας
όλα τα περιθώρια για την επίτευξη μιας επωφελούς συμφωνίας για τη χώρα
και τον ελληνικό λαό». Εάν ισχύει η συγκεκριμένη παραδοχή,
τότε, ομολογώ, πως, θα ήταν προτιμότερο να μην είχαν διαπραγματευτεί,
καθώς το αποτέλεσμα αυτής της πολύμηνης διαπραγμάτευσης, που ισοπέδωσε
την ελληνική οικονομία και την υγιή επιχειρηματικότητα, ήταν … μια
συμφωνία χειρότερη από οποιαδήποτε άλλη μπορούσε να επιτευχθεί εάν δεν
είχαν αλλάξει τον Γενάρη του 2015 οι κυβερνητικοί συσχετισμοί.
Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Τσίπρας,
υιοθετώντας πλήρως την «αυτοκτονική» διαπραγματευτική στρατηγική
Βαρουφάκη και το δόγμα της «δημιουργικής» ασάφειας, εξάντλησε πλήρως τα
χρονικά περιθώρια, μεθοδεύοντας να μην κλείσει καμία συμφωνία πριν τη
λήξη του προηγούμενου προγράμματος (30 – 6 – 2015).
Αναμενόμενο αποτέλεσμα της εξάντλησης
των χρονικών περιθωρίων ήταν η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και η
κυβέρνηση να διαπραγματεύεται με τους εταίρους έχοντας το «πιστόλι στον
δικό της κρόταφο» …. Κλειστές τράπεζες, έλεγχο στην κίνηση των
κεφαλαίων και ουρές χιλιάδων πολιτών και συνταξιούχων στα ΑΤΜ…
Ήταν η στιγμή όπου η κυβέρνηση
χρησιμοποίησε το «ύστατο διαπραγματευτικό χαρτί» απέναντι στους
δανειστές ένα … ασαφές δημοψήφισμα! Έτσι λοιπόν οι πολίτες έθεταν το δικό τους ερώτημα στο δημοψήφισμα και σε αυτό απαντούσαν! Χαρακτηριστικό παράδειγμα της
δημιουργικής ασάφειας του δημοψηφίσματος είναι ότι το αποτέλεσμα του, το
ξεκάθαρο ΟΧΙ σε ποσοστό 62%, ερμηνεύθηκε από τον πρωθυπουργό ως ΝΑΙ,
λίγες ώρες, μάλιστα, μετά από την εκλογική διαδικασία.
Με αυτό τον τρόπο, ο «επαναστάτης»
πρωθυπουργός παρέδωσε τα όπλα (όχι στη Βάρκιζα αλλά στις Βρυξέλλες) και η
χώρα οδηγήθηκε στη συμφωνία της 13ης Ιουλίου. Και το τρίτο μνημόνιο της πρώτης αριστερής κυβέρνησης (με ολίγον ακροδεξιά) σε λίγες ημέρες θα είναι γεγονός! Ένα μνημόνιο, όπου, κατά γενική
ομολογία, θα είναι πολύ χειρότερο από όλα τα προηγούμενα αλλά και από
την πρόταση Γιούνκερ, την οποία καταψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία ο
ελληνικός λαός στο δημοψήφισμα. Αυτή η μνημονιακή στροφή του Αλέξη
Τσίπρα, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη
διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς, η Αριστερή Πλατφόρμα καταψήφισε τα
προαπαιτούμενα μέτρα, θα καταψηφίσει το νέο μνημόνιο και κινείται πλέον
με γοργούς ρυθμούς στην ίδρυση νέου κόμματος με αντιμνημονιακό αλλά και
αντιευρωπαϊκό στίγμα.
Σήμερα, ο πρωθυπουργός,
εκτός από την πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση του νέου μνημονίου,
καλείται να διαχειριστεί και τις σφοδρές εσωκομματικές αντιδράσεις στο
κυβερνών κόμμα, καθώς, ήδη η κυβέρνηση έχει απωλέσει την κοινοβουλευτική
της πλειοψηφία, ενώ την ίδια στιγμή παρατηρείται το κοινοβουλευτικό
παράδοξο, να βασίζεται στους βουλευτές των κομμάτων της Αντιπολίτευσης
για να περάσει τα προαπαιτούμενα μέτρα και τη νέα συμφωνία από τη Βουλή. Αυτός άλλωστε είναι και ο
πραγματικός λόγος που η χώρα θα οδηγηθεί για τρίτη φορά μέσα σε λίγους,
μόλις, μήνες στις κάλπες με ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα!
Σε αυτές τις εκλογές, χωρίς το βάρος της
αντιμνημονιακής πλατφόρμας, ο «μεταρρυθμιστικός» πλέον ΣΥΡΙΖΑ και ο
Αλέξης Τσίπρας, θα επισημάνει ότι έσωσε τη χώρα από το Grexit και την
ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, (ανεξάρτητα με το γεγονός ότι δεν υπήρχαν στο τραπέζι πριν αναλάβει ο ίδιος τη διακυβέρνηση της χώρας) και θα θέσει το δίλημμα στον ελληνικό λαό: «Δώστε μου την εντολή να εφαρμόσω τις θετικές πλευρές της συμφωνίας με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, να εφαρμόσουμε τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος. Δώστε μου ρητή και αυτοδύναμη εντολή να επαναδιαπραγματευτώ τις αρνητικές πτυχές της συμφωνίας, βρίσκοντας δίκαια αντίμετρα για να ανακουφιστούν τα λαϊκά στρώματα από την κρίση που τα έχει πλήξει όλα αυτά τα χρόνια από τις επιλογές του παλαιού πολιτικού προσωπικού και των διεφθαρμένων κομμάτων που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή και τον ελληνικό λαό στη φτώχεια»
Στη χώρα των λωτοφάγων, o
«αντιμνημονιακός» πολιτικός που κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός,
εξαπατώντας τον ελληνικό λαό, καλλιεργώντας του … φρούδες ελπίδες και
υποσχέσεις για το «σκίσιμο» των μνημονίων και τον τερματισμό των
πολιτικών της λιτότητας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη,
σήμερα μεταμορφώνεται σε μεταρρυθμιστής ηγέτης, που απαλλαγμένος από
τους «κακούς» θα παρουσιάσει έναν άλλο εαυτό και θα υλοποιήσει τις
μεγάλες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα και η ελληνική οικονομία.
Υ.Γ. 1: Δεν καταλαβαίνω τους πολίτες
που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου και σήμερα
καταδικάζουν τη στάση της Αριστερής Πλατφόρμας, της οποίας οι θέσεις,
είναι πολύ περισσότερο κοντά στις προεκλογικές εξαγγελίες του
κυβερνώντος κόμματος από ότι οι θέσεις της μνημονιακής, πλέον, ηγεσίας.
Υ.Γ. 2: Πέρα από την μνημονιακή
στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, η αναξιοπιστία της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού
από τις προγραμματικές δηλώσεις, αφορά στο σύνολο του Κυβερνητικού
Προγράμματός, όπως στην εκπαίδευση, τη δημόσια διοίκηση, την υγεία κ.α.
Υ.Γ. 3: Η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο είναι από την επίσημη παρουσίαση του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης!!!
Ο Γιάννης Ραψομανίκης είναι δημοσιογράφος στο youpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου