Ρέκβιεμ για έναν άγγελο [Ποιος θυμάται την Αnna Lindh;]

Ημέρα μνήμης η σημερινή. 

Οι χαμένες ζωές των θυμάτων στις ΗΠΑ. Η τρομοκρατία εκτελεί. 

Ο πρόεδρος Αλλιέντε. Η χαμένη δημοκρατία της Χιλής. 

Στο κείμενο, που ακολουθεί ο Μανόλης Σπανάκης [1] επαναφέρει στο προσκήνιο την πολιτική. Την πολιτική -όπως τη βιώσαμε στα χρόνια της αθωότητας - μακριά από ιδιοτέλειες και τακτικισμούς. Την πολιτική - ως μια νέα συλλογική και δημοκρατική διεύθυνση της κοινωνίας.

Ημέρα πυκνή στο χρόνο. Ζωτική παραμένει η ανάγκη του αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη.

Α.ΣΤΕΓΟΣ   

Ρέκβιεμ για έναν άγγελο [Ποιος θυμάται την Αnna Lindh;]

γράφει ο Μανόλης Σπανάκης [2]

Η 11η Σεπτεμβρίου είναι μια μέρα μνήμης για τα αθώα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων στις ΗΠΑ αλλά και μια μέρα μνήμης ενός άλλου τραγικού γεγονότος με θύμα μια νέα γυναίκα πολιτικό που συμβόλιζε πολλά για την πατρίδα της, τους συντρόφους της αλλά και τον κόσμο ολόκληρο.

Πριν πέντε χρόνια η υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας η σοσιαλδημοκράτισσα Anna Lindh ψώνιζε αμέριμνη και … απροστάτευτη σ’ ένα εμπορικό κέντρο στη Στοκχόλμη. Μέσα σε μια στιγμή, ένας ψυχικά ασθενής τη μαχαίρωσε και παρά τις προσπάθειες των γιατρών η Anna κατέληξε στο νοσοκομείο από εσωτερική αιμορραγία αφήνοντας πίσω τον άνδρα της και δυο παιδιά. Ήταν μόλις σαράντα έξι χρονών!

Γεννημένη σε μια πατρίδα που οι πολίτες νιώθουν την υποχρέωση να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον με ανιδιοτέλεια και πίστη στα κοινά ιδανικά που κατέστησαν τη χώρα τους συνώνυμο της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της ελευθερίας.

Ξόδεψε τα νιάτα της στην πολιτική. Πρόεδρος της σοσιαλδημοκρατικής νεολαίας,, βουλευτής από το 1982, υπουργός περιβάλλοντος το 1994, υπουργός εξωτερικών από το 1998… Ένθερμη οπαδός της ευρωπαϊκής προοπτικής αγωνιζόταν μέχρι το τέλος της ζωής της για την ισχυροποίηση του κοινού ευρωπαϊκού σπιτιού που θα χωρούσε μέσα του όλη τη ζεστασιά των ιδανικών που εκείνη υπηρετούσε, την αλληλεγγύη, την ανοχή, την ισότητα, την ελευθερία, την ειρήνη. Στο υπουργείο εξωτερικών ακολούθησε με επιμονή και πάθος την συνηθισμένη σουηδική πολιτική : βοήθεια στον τρίτο κόσμο, διαμεσολάβηση ανάμεσα σε αντιμαχόμενα μέρη και έδειξε μεγάλη ευαισθησία στη φλεγόμενη και αιμορραγούσα Μέση Ανατολή. Η πολιτική της καριέρα κινδύνευσε προς στιγμή γιατί η αντιπολίτευση την κατηγόρησε ότι χρησιμοποίησε την κρατική πιστωτική κάρτα για ν’ αγοράσει μια σοκολάτα!!

(Αγαπητοί αναγνώστες μπορείτε να προσθέσετε κι άλλα θαυμαστικά). Φυσικά δεν χαριεντιζόταν μ’ επιχειρηματίες, δεν ανεβοκατέβαινε σε κότερα, δεν έπαιρνε δώρα και δεν ήταν ενεργούμενο ιδιωτικών συμφερόντων. Οι συγκρίσεις με ορισμένους Έλληνες πολιτικούς μας κάνουν κι αισθανόμαστε ντροπή!

Η εμμονή των Σουηδών με την προστασία του λιτού τρόπου ζωής τους προκαλεί απορία αλλά και τη δική μου διαφωνία. Έχοντας το κακό προηγούμενο της δολοφονίας ενός άλλου μεγάλου ηγέτη, του Olof Palme δεν έδωσαν αστυνομική προστασία στην υπουργό τους. Οι δικαιολογίες τους ήταν ότι δεν γίνονται εκπτώσεις στα ιδανικά και στον απλό τρόπο ζωής που ακολουθείται απ’ όλους.

Ακραία θέση, όσο ακραία, στο άλλο άκρο, είναι και η συμπεριφορά της ελληνικής πολιτικής τάξης με τη διαφορά ότι στην πατρίδα μας οι ηθικές εκπτώσεις δεν έχουν τελειωμό!

H Anna Lindh ανήκε σ’ εκείνη την ιδιαίτερη κατηγορία των ανθρώπων που πίστευε ότι το συλλογικό καλό αναβαθμίζει το κάθε άτομο ξεχωριστά δίνοντας του κύρος, αξιοπρέπεια κι ευημερία. …

Οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους ταιριάζουν, τους ηγέτες που αντανακλούν την ευρύτερη φιλοσοφία ζωής, τις αρετές και τις αξίες τους. Πριν κατηγορήσουμε μ΄ ευκολία τους ηγέτες μας πρέπει ν΄ αναλογιστούμε μήπως κι εμείς είμαστε εγκλωβισμένοι στο αδιέξοδο ελληνικό όνειρο; Μήπως η κουτοπονηριά, ο γρήγορος πλουτισμός, το σπίτι με πισίνα, η δανεική χλιδή, η περιφρόνηση του δημόσιου συμφέροντος ανήκουν στην αξιακή αλφαβήτα της σύγχρονης Ελλάδας;

Η Anna Lindh έκανε ένα σύντομο πέρασμα από τη ζωή αλλά άφησε μια παρακαταθήκη σε όσους μοιράστηκαν μ΄ αυτήν ιδανικά κι αξίες, ότι η πολιτική είναι μια αναγκαία διαδικασία διαχείρισης του δημόσιου συμφέροντος και ταυτόχρονα διαπαιδαγωγεί τους πολίτες αναδεικνύοντας την αρετή, τη λιτότητα και την αξιοπρέπεια σε γνωρίσματα του δημόσιου και ιδιωτικού βίου.

  

[1] Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Η ΠΑΤΡΙΣ [τοπική εφημερίδα του Ηρακλείου], στις 12.09.2008

[2] Ο Μανόλης Σπανάκης φιλοξενείται στους "εντιμότατους φίλους μου" το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου