Τα δεύτερα, δικά μου! [19.09.2013]

Ταξίδι στη Σαλονίκη, μια βόλτα στην Αριστοτέλους, στάση στα "Βομβίδια". Ένας μεζές με δυό τσίπουρα...

Τη Σαλονίκη τη θυμάμαι πάντοτε, το συγκεκριμένο στέκι -ύστερων φοιτητικών χρόνων- σημείο της πόλης εξαιρετικό, ήρθε στο μυαλό μαζί με την νέα στήλη της "μαργαρίτας" με τίτλο "πέντε στα όρθια".

Έτσι ήταν και τότε... Οι πρώτοι το έστηναν στο μικρό πάσο του μαγαζιού και η παρέα ανοιγόταν μέχρι να το επιτρέπει ο ...καιρός και η όρεξη...

"Τα δεύτερα, δικά μου!". Κάθε Πέμπτη στο "τετράδιο εξόδου"! Στα μικρά και στα μεγάλα γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις. Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...  

[ Α.ΣΤΕΓΟΣ, 19.09.2013 ]

1. Μάνος Χατζιδάκις: Το φίλο μας που χάσαμε

Η εποχή της Μελισσάνθης. Μια μουσική αυτοβιογραφία του συνθέτη βασισμένη σε ποιήματα του. 

2. Ο... "κόκκινος" δημοσιογράφος
[από την επίσημη σελίδα των Οικολόγων Πράσινων Κρήτης]: Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, συν-πρόεδρος των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, θα βρίσκεται στο Ηράκλειο την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013 και ώρα 19:00, στην αίθουσα Ανδρόγεω, ως κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση με θέμα " Ξύπνα Ευρώπη, ο ρόλος των περιφερειών". [ εδώ ολόκληρη η πρόσκληση ]

Μια εκδήλωση σταθμός. Εδώ στον νότο της Ευρώπης, μια περιφερειακή οργάνωση -φίλοι και καθημερινοί σύντροφοι- ανοίγουν μια σημαντική συζήτηση. Μια εμβληματική προσωπικότητα του Ευρωπαϊκού παρόντος, μια καθαρή φωνή, μια πολιτική πρόταση με αρχή, μέση και τέλος, ανοίγει την ατζέντα και καλεί να ορίσουμε σήμερα όχι μόνο το ρόλο της Ευρώπης αλλά και αυτό είναι κατά τη γνώμη μας το σημαντικότερο, το ρόλο του πολίτη στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Με αυτές τις σκέψεις θα πάμε στην εκδήλωση... Με τη ματιά στο μέλλον της Ευρώπης. Στο πράσινο, το κόκκινο, το πορτοκαλί και το μωβ... Της οικολογίας, της εργασίας, της ανάπτυξης, των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων... 

Κάποιοι θα έρθουν με τα μάτια στο παρελθόν. Διαβάζω: "Αυτός ο χαρισματικός νεαρός μεγάλωσε, σοβάρεψε, ξέχασε την Αριστερά, εντάχθηκε στο σύστημα, έβγαλε λεφτά, έγινε χρήσιμο γρανάζι του συστήματος, ξεπούλησε τα ιδανικά του, έγινε συστημικός"...  Η ανώνυμη πένα - θέλει...κότσια η επωνυμία- "τσακίζει" σε τρεις γραμμές την ιστορία του Κον Μπεντίτ.  Στην τέταρτη τον... αποτελειώνει: "Για ορισμένους ήταν εξαρχής τέτοιος, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα"... 

Ο "κόκκινος δημοσιογράφος"...στην βολική κι αναπαυτική πολυθρόνα του γραφείου του - όχι δεν γράφει σε μια περιθωριακή εφημερίδα, αλλά στην ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ [ καθημερινή εφημερίδα του Ηρακλείου] -εξαπολύει τ` άσφαιρά του. Με το κουστουμάκι του, μια θλιβερή καρικατούρα... Αύριο, μπορεί και να παρακαλεί - με τις πλάτες του εκδότη του- για μια συνέντευξη... Για τη "χαμένη επανάσταση"... 

Να μιλήσει κανείς για χαμένη αξιοπρέπεια; 

3.Διάλογος κουφών 
[...] Επιχειρούμε να ζήσουμε./ Σε καθρέπτες θρυμματισμένους συνομιλούν τα πολλαπλά μας εγώ./ Μέγιστη η δυσκολία του εμείς [...]

 φωτογραφία του Gianni Berengo Gardin.

Διαβάζω όλα τα κείμενα και την σχετική ειδησιογραφία για το μέλλον της...κεντροαριστεράς στην Ελλάδα. Κανείς δεν μπορεί να με κατηγορήσει για επαγγελματική διαστροφή...

4. Εργολαβία

Καλοντυμένες κυρίες -κατευθείαν από το κομωτήριο- με το προκάτ χαμόγελο... Κύριοι με τα κυριακάτικά τους... Όλοι οι επίσημοι, οι θεσμικοί... Όλοι οι εκπρόσωποι σωματείων, πολιτιστικών και εξωραϊστικών συλλόγων. Σε εποχές κρίσης αναβιώνουν οι μεγάλοι ευεργέτες του τόπου. Στο κέντρο της πόλης... Απίστευτος κόσμος... Επιστρατεύτηκαν μέσα τελευταίας τεχνολογίας... η παρουσίαση του βιβλίου μέσω κλειστού κυκλώματος μεταδιδόταν και έξω από την αίθουσα. 

Ρίχνουν κάτω τα μολύβια οι συγγραφείς, τα πλήκτρα δεν θα κτυπούν οι ποιητές. Μια κοσμική κυρία -μικρή συμπλήρωνε το εισόδημά της, δουλεύοντας στο ξενοδοχείο, που φιλοξένησε την εκδήλωσή της. 

Για την παρουσίαση του βιβλίου της κ. Γιάννας Δασκαλάκη γράφω. Μα σταμάτω εδώ. Ανέλαβε έργο αποκλειστικό ο... κοσμικός δημοσιογράφος της "Πατρίδος" [η μεγάλη εφημερίδα της πόλης]. 

5. Συναντήσεις [στην Αντωνία και τη Χρυσάνθη]

"Κάθε Μάρτη αρχίζει μιαν Άνοιξη."[1]

Ο ποιητής στέκεται στο άδειο τοπίο. Θετεί τα όρια, ζωγραφίσει με λέξεις - Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη.[2]

Ο αναγνώστης συγκρατεί έναν στίχο, αφήνει πίσω του το ποίημα, θέτει αυτός -μόνος μέσα στο πλήθος- την προσωπική του ματιά. Άβολη θέση, δύσκολη, κουραστική... Πίσω από τις λέξεις να ψάχνει  μια πηγή φωτεινή. Γνωρίζει πολύ καλά την μοναξιά. Γράφει - να αναμετρηθεί με  τη σιωπή... Γράφει - να συναντηθεί με τον Άλλον... Γράφει -στα μύχια όνειρα του- να συναντηθεί  με την Άνοιξη...

Οι γαζίες θα ανθίσουν και φέτος.[3] 

Περάσαμε ήδη στο φθινόπωρο... μα τούτη η Άνοιξη δεν θα είναι χαμένη! Εξακολουθεί να πιστεύει, να αμφιβάλλει, να διεκδικεί. Γνωρίζει πολύ καλά την μοναξιά. Γράφει - να αναμετρηθεί με την ευκολία... Γράφει - να συναντήσει τις πρώτες ιδέες... Γράφει - στα μύχια όνειρα του - να συναντηθεί με τη Ζωή...

Δόγματα και κραυγές.

Μονόδρομοι και αδιέξοδα.

Αντιπαθεί τα άκρα. Πάντα τα αντιπαθούσε. Τον απωθούσε ο μέσος όρος. Πάντα τον αντιμαχόταν... Έτσι, η ζωή του, ποτάμι ορμητικό, τον έκαμε μούσκεμα πολλές - τις περισσότερες -  φορές.

Γράφει - να φέρει στο φως θαμμένες ζωές. Γράφει - να φέρει στο φως θαμμένες ανάγκες. Γνωρίζει πολύ καλά την μοναξιά.

Φοβάται και γράφει. Γράφει - να αναδείξει το φόβο σε δύναμη... Γράφει - να φτιάξει ένα ανάχωμα... Γράφει - να μην χαθεί μαζί με τα απόνερα και το παιδί...

Γράφει - και  φέρνει στο φως την ιστορική μας καταγωγή.
[1],[2] Μανόλης Αναγνωστάκης
[3] Κλείτος Κύρου 

ΥΓ.  Κέρασε μια ρακή για το δρόμο το... μαγαζί. Μαζί με το... πείραγμα: " Από τον Καστανά στον Καστανίδη, ένα Κόμμα χαμένο... Άντε, και καλή τύχη μάγκες!".  Ήπιαμε την ρακή και φύγαμε. Σαν να παραγνωριστήκαμε... Θα αλλάξουμε στέκι...