11η Σεπτεμβρίου: Παλιά μονοπάτια, κανένας νέος δρόμος

γράφει ο Ανδρέας Μπελιμπασάκης

Δείτε το διάγγελμα Ομπάμα για την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους. Δείτε μετά το διάγγελμα του Τζορτζ Μπους «τζούνιορ» για το Αφγανιστάν, λίγες ημέρες μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Τέλος, εάν αντέξατε, δείτε και το διάγγελμα του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου για το Ιράκ και την επιχείρηση «καταιγίδα της ερήμου» το 1991.

Με μια δόση ελαφρότητας μπορούμε να πούμε ότι είναι μάλλον εύκολη υπόθεση, να επιχειρήσει κανείς να ανιχνεύσει τις σκέψεις και  προθέσεις των «ισχυρών» αυτού του κόσμου για το ζήτημα της ασφάλειας. Η απάντηση θεωρείται δεδομένη. Και πριν και μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Θα μιλήσουν για πολιτική προστασίας, για τον φόβο που γενούν οι εξελίξεις και, τέλος, θα διαβεβαιώσουν για την αποτελεσματικότητα των κυβερνητικών αποφάσεων. Το τελευταίο είναι και η ουσία: δεν θεωρούν ότι είναι σημαντικό να είναι κάποιος ασφαλής, αλλά να νομίζει ότι είναι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πλήρωσαν ακριβά αυτό το δόγμα με την 11η Σεπτεμβρίου. 


Εάν αφαιρέσουμε λοιπόν τον «τηλεοπτικό» χαρακτήρα της ασφάλειας (εικονική πραγματικότητα, πορτοκαλί συναγερμοί, κραυγές και υστερία) τι, ουσιαστικά, μένει; Κατανοούμε πραγματικά τους κινδύνους που ανακύπτουν από τις τεράστιες διεθνείς γεωπολιτικές ανακατατάξεις, κοινωνικές αλλαγές και τεχνολογικές εξελίξεις στο τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα; Η διακίνηση των ανθρώπων, των ιδεών, των κεφαλαίων γίνεται σε απερίγραπτα εξοντωτικούς ρυθμούς, εντονότερους απ’ οποιαδήποτε άλλη ιστορική στιγμή. H πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου αναδεικνύει την ένταση της τυφλής βίας, του μίσους και της τρομοκρατίας και την επιβολή του δόγματος της αντιμετώπισης της βίας με ακόμη περισσότερη βία.

Πανίσχυρες κυβερνήσεις, μαζικές θρησκευτικές ομάδες και ένοπλες τρομοκρατικές ομάδες που η δράση τους εκπορεύεται από τον εθνικισμό και τον φονταμενταλισμό, παράλληλα με τη δράση του οργανωμένου εγκλήματος, τη διακίνηση ναρκωτικών, οπλών και ανθρώπων και την καταστροφή του περιβάλλοντος, υποδαυλίζουν εσκεμμένα τον φόβο, διαβρώνοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα, για να δημιουργήσουν έναν πιο πολωμένο και ανασφαλή κόσμο. Συνέχεια όμως του παλιού, που δεν ήταν και αναμάρτητος.

Η 11η Σεπτεμβρίου, όπως και η εμφάνιση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως γεγονότα χωρίς προηγούμενο που άλλαξαν ριζικά το πρόσωπο του σύγχρονου κόσμου, ακόμη κι αν οι επιπτώσεις τους ήταν οδυνηρές. Δεν σηματοδότησαν όμως τη γέννηση μιας νέας εποχής ή άλλου τύπου τρομοκρατία.

Υπενθύμισαν ουσιαστικά ότι ο κόσμος δεν έλυσε τα προβλήματά του και παραμένει δραματικά ανασφαλής. Με άλλα λόγια, η δράση της βίας ξεπροβάλλει σε παλιά μονοπάτια και υφαίνει περίπλοκα καινούρια πρότυπα.

O Aνδρέας Μπελιμπασάκης είναι δημοσιογράφος

πηγή: protagon.gr