Τα δεύτερα, δικά μου! [27.02.2014]

Στο "Τake Five" γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.

Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...

  Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 27. 02.2014 ]

 

1. Οι εκλογές στον Δικηγορικό Σύλλογο Ηρακλείου έστειλαν ένα σαφέστατο μήνυμα. Μια ενωτική κίνηση μπορεί να εμπνεύσει και να συσπειρώσει τα μέλη ενός συλλόγου. Μια ενωτική κίνηση μπορεί να πείσει, να διεκδικήσει τη λύση καθημερινών ζητημάτων. Μια ενωτική κίνηση -σε ένα σύλλογο με παράδοση συνεργασίας και συνεννόησης- μπορεί να είναι χώρος συνάντησης πολλαπλών καναλιών, προσώπων από διαφορετικές αφετηρίες. Μια ενωτική κίνηση μπορεί να πείσει για όλα τα παραπάνω τη στιγμή που εκπροσωπείται από έναν νέο άνθρωπο, τη στιγμή που το ψηφοδέλτιο της κοσμούν πολλοί νέοι άνθρωποι. 

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Το "τετράδιο εξόδου" στέλνει έναν χαιρετισμό στον πρόεδρο Άρη Ροζάκη. Εύχεται  "θητεία καλήν". Όσους τον συγκρίνουν με τον κ.Βασίλη Λαμπρινό, ο οποίος άνοιξε πανιά  για άλλες πολιτείες, εύχεται να τους εκπλήξει θετικά.  Στέλνει επίσης ένα χαιρετισμό σε δύο φίλους από τα μαθητικά χρόνια, στον Μανόλη και τον Ντίνο, που σήμερα υπηρετούν τον επιστημονικό τους σύλλογο από την θέση του Δ.Σ. 

Εκείνοι που επέλεξαν να εκφράσουν αντισυστημικές φωνές είναι υποχρεωμένοι [και τα αποτελέσματα τους υποχρεώνουν διπλά]  να απαντήσουν στο βασανιστικό ερώτημα πως αντιμάχεται η αριστερά την υπάρχουσα κατάσταση...

2."Είστε η Αριστερά των σαλονιών", είχε απευθύνει προσωπικά στον Λεωνίδα Κύρκο από το βήμα της Βουλής ο Ανδρέας Παπανδρέου. Πρέπει να ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1970, τότε που το ΠαΣοΚ οργάνωνε το "ραντεβού με την ιστορία", αυτό που είχε χάσει η ελληνική αριστερά κατά τη δεκαετία του 1940. 

Η τακτική είναι λοιπόν γνωστή. Ανεμιστήρας και λάσπη. Μετρ του είδους η Αυριανή -επίσημο όργανο του πανίσχυρου κινήματος, τότε. Έκτοτε η τακτική αυτή έχει βρει και συνεχίζει άπειρους μιμητές... 

Ανακύπτουν δύο σημαντικά προβλήματα: σε μια χώρα όπου κυριαρχεί ο λαϊκισμός, το αντριλίκι, η μαγκιά είναι αποσυνάγωγος εκείνος που διαφέρει και υπηρετεί το λαϊκό, την ντομπροσύνη, την ευγένια. Είναι δακτυλοδεικτούμενος, κατηγορείται ως "μεσίας", ως "πεφωτισμένος". 

Το δεύτερο πρόβλημα είναι εξίσου σημαντικό. Πετάς την λερωμένη μπάλα στην κερκίδα -το πλήθος αλλαλάζει από το μέγα πάθος της εξόντωσης- και αποφεύγεις να μιλήσεις για θέματα που αγνοείς... Αισθητική, πολιτισμός, παράδοση... Θέματα που δεν απασχόλησαν ποτέ τη χρηστή διαχείρηση της τοπικής  εξουσίας... 

Τα θυμήθηκα όλα αυτά ακριβώς διότι αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση μερίδας του τύπου στην υποψηφιότητα του κ. Λαμπρινού, για τον δήμο Ηρακλείου. Τα θυμήθηκα για έναν ακόμα λόγο: τον Απρίλιο του 2009, ο Δικηγορικό Σύλλογος Ηρακλείου, υπό την προεδρία του κ. Βασίλη Λαμπρινού τίμησε τον Λεωνίδα Κύρκο οργανώνοντας μια εσπερίδα στο Θεατρικό Σταθμό Ηρακλείου. Εκείνη η βραδιά  έκλεισε με τη φυσαρμόνικα του Λεωνίδα...

3. Αγαπητέ Γιώργο Καμίνη, Αγαπητέ Γιάννη Μπουτάρη, μένουμε Κρήτη! Είχαμε από καιρό δηλώσει -ως μιαν ανάγκη προσωπική- να συνταχτούμε στο πλευρό σας στην δύσκολη αναμέτρηση των εκλογών... Δεκαπέντε μέρες στην Αθήνα, δεκαπέντε μέρες στη Σαλονίκη -ένα μήνα φτάνει μια μικρή καβάτζα χρημάτων που έχουμε- ένα ψηφοδέλτιο εκεί, μια κουβέντα σε έναν γνωστό, μια δουλειά στο γραφείο τύπου, αφισσοκόληση αν χρειαστεί. Δουλειά υπάρχει για όλους. Έτσι, από κοντά! Διότι αξιολογούμε ότι η επανεκλογή σας συνομιλεί με την ελπίδα του σήμερα και του αύριο. 

Να μας συμπαθάτε! Σήμερα, παρέες που διεκδικούν να φτιάξουν νέες ιστορίες, θα δουλέψουμε στην Κρήτη. Το γράφαμε άλλωστε..."αν δεν υπάρξουν υποψηφιότητες εδώ θα ανηφορίσουμε επάνω"... Υποψηφιότητες με έμπνευση, με φαντασία, με επικεφαλής γεμάτους δημιουργικότητα, μας στερούν αυτό το ταξίδι. Θα το κάνουμε μαζί τους εδώ στο νησί. 
 
Ο Αντώνης Ανηψητάκης στην περιφέρεια,

Ο κ. Βασίλης Λαμπρινός στον Δήμο Ηρακλείου, είναι υποψήφιοι που αλλάζουν τα δεδομένα, κοσμούν το νέο, υπηρετούν αξίες, 

Μας συγκινεί η υποψηφιότητα του φίλου Οδυσσέα Σγουρού στον Άγιο Νικόλαο. Μας ταξιδεύει ανατολικά... 

Αυτή τη φορά, έχομε κάθε λόγο να μείνουμε στο νησί. Να εργαστούμε εδώ. Να διεκδικήσουμε την πόλη. Την ελπίδα ότι η πρωτοβουλία των "5" θα αυγατίσει. Για το αύριο εκείνων που δεν ψηφίζουν ακόμα: των παιδιών μας. 




4. Ασάφειες και αδυναμίες από την δεύτερη στιγμή. Φωτεινή και ηδονική ήταν μόνο η πρώτη. Το ίδιο το κείμενο -έκκληση των "58". Λάθη, αφωνία, προσαρμογή σε κανόνες. Μια σπίθα χρειαζόταν και δεν την άναψε κανείς. Στις συναντήσεις των τοπικών επιτροπών αρκετοί πολίτες, όλοι με την αγωνία του καινούριου. Δεν ήρθε. Οι ηγεσίες των κομμάτων έκαναν τη δουλειά τους, οι μειοψηφίες επίσης. Τώρα, όλοι δικαιωμένοι. Ταμπουρωμένοι στις βεβαιότητες τους...

Δύο τουλάχιστον ψηφοδέλτια θα καλύπτονται από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Ίσως να παίξουμε ένα παιγνίδι σαν το παιδικό των σπαζοκεφαλιών: "βρείτε τις... 5 διαφορές" στις όμοιες εικόνες...  

Μόνο που στη δική μας περίπτωση δεν θα έχει πλάκα. Μπροστά στην κάλπη θα επιλέξουμε ένα ψηφοδέλτιο, με τα δικά μας κριτήρια -αλλιώς δεν γίνεται. Με την ελπίδα να μην είναι αργά η επόμενη μέρα. 



5. Ταξιδιάρικα πουλιά
Ταξιδιάρικα πουλιά. Πέρασαν από τα μέρη μας. Στον καιρό τους. Έμειναν όσο τους επέτρεπαν οι συνήθειες και οι διαταγές των οδηγών. Οι νεοσσοί να αντισταθούν δεν μπόρεσαν στο φόβο. Οι φτερούγες τους κάλυψαν τις αντεγκλήσεις. Το σμάρι έφυγε. Η στάση είχε πνιγεί στην γέννηση της. Έμειναν οι εικόνες: της βουής, των χρωμάτων, των σχηματισμών ...Έμεινε μια μικρή κηλίδα αίμα στο λευκό χαρτί. Εκεί βρήκε χώρο να σφηνώσει ο ποιητής. 

 

ΥΓ. Η κυρία Μωβ [απόσπασμα]

Παρήγγειλε καφέ και τράβηξε την καρέκλα του στην ευθεία των ματιών της. Η θέση του ήταν άψογη. Όπως ακριβώς και το ντύσιμό της. Πολλές φορές αναρωτιόταν πως τα κατάφερναν οι γυναίκες όλα αυτά, αλλά όχι σε τούτη την περίπτωση. Όλα απάνω της απολύτως ταιριαστά. Τα μαλλιά πιασμένα με ένα μολύβι, το φουλάρι της δεμένο στο πλάι, το βάψιμό της διακριτικό, ένα ζεστό μάλλινο φόρεμα τυλιγόταν στο λεπτό της κορμί. Κοντά δερμάτινα, δετά, μωβ μποτάκια.

Κρατούσε σημειώσεις…

Η κομψή σερβιτόρα την καλημέρισε με το όνομά της.

Κρατούσε σημειώσεις.

"Θα πάρετε καφέ;" Της έγνεψε καταφατικά. Έφυγε για να ετοιμάσει την παραγγελία και η κ. Μ. άναψε το πρώτο της τσιγάρο. Άσσος κασετίνα, φίλτρο λευκό.

Τέσσερα με τον καπουτσίνο της. Μόνο με κανέλλα. Χωρίς ζάχαρη. Αντάλλαξαν χαμόγελο με την μικρή του καφέ, άφησε πουρμπουάρ και έφυγε.

Δεν την ακολούθησε. Είχε ανακαλύψει το στέκι της.