Τα δεύτερα, δικά μου [21.11.2013]

Ταξίδι στη Σαλονίκη, μια βόλτα στην Αριστοτέλους, στάση στα "Βομβίδια". Ένας μεζές με δυό τσίπουρα... Τη Σαλονίκη τη θυμάμαι πάντοτε, το συγκεκριμένο στέκι -ύστερων φοιτητικών χρόνων- σημείο της πόλης εξαιρετικό, ήρθε στο μυαλό μαζί με την νέα στήλη της "μαργαρίτας" με τίτλο "πέντε στα όρθια". Έτσι ήταν και τότε... Οι πρώτοι το έστηναν στο μικρό πάσο του μαγαζιού και η παρέα ανοιγόταν μέχρι να το επιτρέπει ο ...καιρός και η όρεξη...

"Τα δεύτερα, δικά μου!". Κάθε Πέμπτη στο "τετράδιο εξόδου"! Στα μικρά και στα μεγάλα γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις. Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...

Α.ΣΤΕΓΟΣ [21.11.2013]

 1. Αμαρτωλές ιστορίες

 

Σκηνή πρώτη [η κυβέρνηση στηρίζεται και από τα τρία κόμματα]: Συστήνεται ανεξάρτητη αρχή για να κρίνει τους διοικητές των νοσοκομείων της χώρας. Επιτέλους, θα αρχίσει και θα ολοκληρωθεί με κανόνες αυτή η διαδικασία... Γελασμένος!  Η αρχή κάνει την αξιολόγηση και στέλνει τα αποτελέσματα στα κόμματα. Αρχίζουν τα γνωστά κολπάκια, οι σκοτεινοί διάδρομοι αποκτούν ζωή, οι σύμβουλοι ανακτούν το ρόλο τους, η χώρα οδηγείται ξανά στην μούχλα του παρελθόντος...Τα νοσοκομεία παραμένουν χωρίς νέους διοικητές. [άραγε σκέφτηκε κανείς να ρωτήσει στην αρχή της ιστορίας ποιά ήταν η ανάγκη να αλλάξουν;]

Σκηνή δεύτερη [η ΔΗΜΑΡ έχει αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Η ζωή συνεχίζεται...]: Η επιλογή γίνεται και ανακοινώνεται. Σε γενικές γραμμές έχει προκριθεί η αξιολόγηση της ανεξάρτητης αρχής. Γίνονται βήματα σε αυτό τον τόπο... Γελασμένος ξανά!

"Στήθη τριχωτά" που ενημερωνόταν "μόνο από τον Κακαουνάκη" -οι Κωλοέλληνες του Σαββόπουλου- υψώνονται μπροστά στο πολύπαθο νοσοκομείο του Αγ. Νικολάου [εδώ στα ανατολικά του νησιού]. Τα κατάφεραν... έχουν πρόσβαση στα κέντρα των παράπλευρων αποφάσεων. Στα συμβούλια των μυστικών. Εκεί που η αξιολόγηση είναι γράμμα κενό και αφορά πάντα τους άλλους. Όχι τα δικά μας παιδιά.

Ο κ. Κοκκίνης δεν θα προσφέρει ποτέ τις υπηρεσίες στο νοσοκομείο. "Ριπές φίλιων σχηματισμών" -κατά πως λέει ο ποιητής- βρήκαν τον στόχο. Είναι πολύ ψηλός για τα μέτρα τους... 

2. Δημοκρατική Αριστερά [από την 1η προσυνεδριακή συνέλευση της οργάνωσης Ηρακλείου]

Αμήχανοι στάθηκαν και οι τρεις ομιλητές στην ερώτηση... Ψέλλισαν κάτι κολυβογράμματα, δεν ήταν στις σημειώσεις τους μάλλον. Μια απλή ερώτηση ήταν:  "Μπαίνουμε στην κυβέρνηση και φεύγουν οι... "αριστεροί", βγαίνουμε από την κυβέρνηση και φεύγουν ή ετοιμάζονται να φύγουν οι... "δεξιοί". Σας προβληματίζει αυτή η διαρροή, αγαπητοί σύντροφοι της Ε.Ε., αγαπητέ σύντροφε της Κ.Ε. ;"

Δεν είναι βαρίδια οι διαφορετικές απόψεις σε ένα κόμμα της δημοκρατικής αριστεράς ούτε δέντρο το κόμμα να δυναμώνει με το κλάδεμα. Αρκεί το κόμμα να έχει σχέδιο. Τότε η πολυσυλλεκτικότητά του είναι θαυμαστό χαρακτηριστικό... 

Χάσαμε το νήμα, οι διαρροές ήταν αναπόφευκτες. Οι πρωτοβουλία για Καμίνη και Μπουτάρη, η απόρριψη της βίας, οι θέσεις και το σχέδιο του ιδρυτικού, η ενίσχυση του Κόμματος από ένα διαφορετικό κόσμο, σε μεγάλο ποσοστό, στην κάλπη του Ιουνίου του `12, τέλος η συμμετοχή στην κυβέρνηση ήταν τα βήματα προς τον στόχο: δημιουργούμε όχι άλλο ένα κόμμα της αριστεράς, αλλά ένα άλλο κόμμα της αριστεράς.

Αυτή η πορτοκαλί κλωστή κόπηκε και άρχισε να ξεφτίζει... Είναι λοιπόν η ΔΗΜΑΡ το κόμμα μας;

Ναι! Είναι το κόμμα που ιδρύσαμε γιατί  έχομε απορρίψει τις ψεύτικες υποσχέσεις, τις μεγάλες "αλλαγές", τις υπερβατικές αντιλήψεις του κενού! Έχομε αφήσει πίσω μας την αριστερά των εικονισμάτων και του παρελθόντος.

Μόνο που μπροστά μας ανοίγονται πολλοί δρόμοι [μονόδρομοι και αδιέξοδα] και μια σπείρα… που στη συμπυκνωμένη της διαδρομή κρύβει και ανακαλύπτει και μας καλεί να συναντήσουμε μια μοναδική γοητεία…

Κι αυτό θα το πετύχουμε "μόνο συνειδητοποιώντας και εγκαταλείποντας την πολιτική αγοραφοβία ", όπως εύστοχα το διατυπώνει ο σ. γραμμάτεας Σπύρος Λυκούδης.

3. Ανθρωπάκια 

Ένας ωκεανός το κάθε σήμερα. Απέραντος, γαλάζιος, ανοικτός. Εκείνη ή η άλλη ρότα; Το ερώτημα αποδεικνύεται πλαστό. 

Το πρόβλημα είναι τα θαλασσοπούλια! Όχι τα αρπαχτικά, ούτε οι καρχαρίες, ούτε τα πειρατικά. Τα θαλασσοπούλια! Γίνονται αόρατα στην άπνοια και στη γαλήνη, ''χάνονται'' στα κύματα, ξεπροβάλουν και εδραιώνουν την ύπαρξη τους με τον  άνεμο. Λοιδορούν το καράβι. Επιδεικνύουν τη δυνατότητα να γέρνουν, να ελίσσονται στο κάθε φύσημα. Το μικροσκοπικό, το ασήμαντο σώμα τους στροβιλίζεται στην ορμή, τη δύναμη του ανέμου. Στην ύφεση λουφάζουν, το κεφάλι ελαφρώς σκυμμένο, τα φτερά κλειστά, εξετάζουν τις νέες συνθήκες, οι σειρήνες τους εκτείνονται μέχρι τον επόμενο αφελή καπετάνιο.  

Το ταξίδι απαιτεί προετοιμασίες. Και γνώση. Όχι μόνο για τον καιρό, ας μεταβάλλεται. Δεν ενοχλεί μια ειδυλλιακή εικόνα, του πολύχρωμου τόξου μετά την καταιγίδα. Όχι μόνο για τον καπετάνιο. Για τους συνταξιδιώτες οφείλεις να γνωρίζεις. Και για το καράβι. Ιδιαίτερα για το κατάστρωμα: τις θέσεις ίσια στην κίνηση του ανέμου. 

Με τα θαλασσοπούλια δεν μπορείς να αναμετρηθείς, κινούνται με τον άνεμο. Μα πρέπει να τα ακολουθείς στην διάρκεια του ταξιδιού. Να παρατηρείς την κίνηση τους. Να καταγράφεις προσεχτικά, τα πάντα. Με επιστημονική ακρίβεια το γένος και το είδος των λαίμαργων εχθρών τους.  

Διότι, δεν υπάρχει άλλος ωκεανός. 
  

4. Εθνική Ελλάδος γειά σου! 

5. Σε μια μοναχική πορεία με τεθλασμένες γραμμές...

Ο καθηγητής μου των Μαθηματικών, ο κος Δημήτρης Κ., μας έλεγε: "Ευθεία είναι ο δρόμος που πάει ο γαϊδαρος να φάει την...τσαμανδούρα". Αμέσως μετά έκανε τα πάντα για την γοητεία των τεθλασμένων γραμμών... Σημειώσεις με σκίτσα, τη Μαφάλντα, τον Μαρξ σε ποδήλατο... Δωρεάν ιδιαίτερα, αλλά στη Χημεία και στη Φυσική, "κουράστηκα μόνο με τα Μαθηματικά...". Μας φώναζε όλους "Παρασκευά" και όλες "Παρασκευούλες". Αφιέρωνε πολλές διδακτικές ώρες για τους μεγάλους μαθηματικούς της ιστορίας. "Πίστευε" τον Άγιο Ονούφριο... Κατέβαινε στις πορείες με το μπλοκ του ΚΚΕ Εσωτερικού. Έκανε μάθημα καταπληκτικό! Θεατρικός λόγος γεμάτος κίνηση. Ο καλός μαθητής της τάξης έπαιρνε... 6 στην Γεωμετρία...[στην άλγεβρα οι καλοί γινόμαστε περισσότεροι]. Δεν έγραφε στον πίνακα όταν τα παράθυρα ήταν σπασμένα, καθόταν μαζί μας στα θρανία. 

Πέθανε νέος, πολύ νέος...

Τον θυμάμαι πάντα τέτοιες μέρες. Σε μια μοναχική πορεία με τεθλασμένες γραμμές...


υγ. Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα... Ανοίξαμε καρδιές και αγκαλιές και κλειστήκαμε με τις ώρες σε ένα μικρό ζεστό ΚΑΦΕ - ΒΙΒΛΙΟ, στα όρια της πόλης. Εδώ οι άνθρωποι είναι ευγενικοί. Σερβίρουν ο Γιώργος και ο Ηρακλής... Τους βοηθά ο Αντώνης... Η Λία εκθέτει τις κομψές δημιουργίες της, η κα Ελένη έχει πάντα μια ιστορία από το παλιό Ηράκλειο. Στα δωμάτια κυριαρχούν βιβλία -να διαβάσεις και να αγοράσεις- η ρακή είναι από τη δική τους παραγωγή, τα ποτά καθαρά και η μουσική σε μεταφέρει στο jazz πρόσωπο της πόλης που αναζητούμε. Από εκεί θα βγαίνουμε τώρα... Γλυκά μεθυσμένοι.