...στους νέους δύσκολους καιρούς

Διαβάζω Νίκο Μπίστη στο protagon. 

Εκείνος -σύντροφος μου από τα χρόνια του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και λίγα χρόνια μεγαλύτερος- θυμήθηκε τον Ηλιού, τον Γιάνναρο... Τα γεγονότα και τα πρόσωπα. Το άρθρο του - ίσως το καλύτερο μέχρι το επόμενό του- φανέρωσε μπροστά μου σελίδες από την Χαμένη Άνοιξη. Τις σελίδες του Αντρέα... [έχω τώρα πια μια ιδιόμορφη σχέση με αυτό το βιβλίο. Τη μια φορά διαβάζω τις σελίδες Εκείνης, την άλλη τις σελίδες του πρωταγωνιστή...]

Σήμερα στάθηκα εδώ: 

[...]

-Ευτυχώς που υπάρχουν και συνετοί στην ηγεσία της ΕΔΑ.

-Γιατί, υπάρχουν και "άφρονες" στην ηγεσία της ΕΔΑ;

-Τον κουτό μου κάνεις τώρα; Υπάρχουν άφρονες κι εδώ, προπαντός όμως στην ηγεσία του κόμματος, που καθοδηγεί το κίνημα από το εξωτερικό, με ρετσέτες και ουκάζια. Ή μήπως συμφωνείς με την ηγεσία, που έβαλε χέρι στο εδώ κλιμάκιο, πως τάχα έχασε την ευκαιρία στην κηδεία του Λαμπράκη ν` ανατρέψει την κυβέρνηση Καραμανλή; Με όλους τους μηχανισμούς, Στρατός, Σώματα Ασφαλείας, Δικαιοσύνη, και λοιπά και λοιπά στα χέρια της Δεξιάς; Αντί να στείλει συγχαρητήρια, που κινητοποιήθηκε μισό εκατομμύριο  λαός και κλονίστηκαν τα θεμέλια του αστυνομικού κράτους. Πώς πήρε, θαρρείς, το 53% των ψήφων ο Παπανδρέου;

-Μα ποιός έβαλε χέρι! Τι κουτσομπολιά είναι αυτά; Έτσι μας δουλεύει ο εχθρός από μέσα για να διασπά...

- Έχεις υπόψη σου την κομματική κριτκή για την κηδεία του Λαμπράκη; Αντρέα παιδί μου, σε περίμενα πιο ενήμερο; Αλλά, που ήσουν στα 1963; Στην Τασκένδη; Έτσι ντε. Τι έγινε στην Τασκένδη;

- Τίποτε. Δε θυμάμαι τίποτε. 

[...]  [1]

Οι μηχανιστικές μεταφορές ιστορικών γεγονότων στο σήμερα δεν με γοήτεψαν ποτέ... Σαν να μου φαίνεται όμως, ότι ζούμε ανάλογες καταστάσεις... Μια παλαβή αριστερά εστερνίζεται μια αντιεξουσιαστική ρητορική. Αδυνατεί έτσι να "περιορίσει" τα στελέχη της. [για αποβολή ή αυτολογοκρισία ούτε λόγος]. Ξεχνά -που εδώ σημαίνει αναιρεί- τον επίκαιρο λόγο του Πουλαντζά. 

Κρατώ το θετικό: όσο υπάρχουν φίλοι του ρεύματος της δημοκρατικής αριστεράς που επιμένουν να θυμούνται, να αναλύουν και να πράττουν, πάντα θα υπάρχει ένα ισχυρό ποσοστό ελπίδας... Ένα ισχυρό ποσοστό ελπίδας στους νέους δύσκολους καιρούς!

ΥΓ.  Ένα ακόμα απόσπασμα με τριβελίζει για μια νέα ανάρτηση. Μα είναι μια άλλη ιστορία...

[1] ΣΤΡΑΤΗΣ ΤΣΙΡΚΑΣ, " Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ " εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ [19η έκδοση], σελ.190.