Εκδρομή

πλήθος γεωτεχνικών παρεμβάσεων στην πόλη

  

 

Έχει καρφωθεί στο μυαλό μου. Το άρωμά της. 

Ως άγχος.  Για ένα ήπιο πέρασμα, μια εναλλαγή. Μια αναζήτηση. Μια εποχή.

Οι γαζίες θα ανθίσουν και φέτος. Ήταν, άλλες εποχές και άλλο αίσθημα, δέντρο, που συναντούσες συχνά στα παρτέρια των αστικών κατοικιών. Στα πάρκα και στους κήπους των περιοχών με ζεστό και ήπιο κλίμα. Αγκαθωτά τα κλαδιά, αραιό το φύλλωμα, χρυσοκίτρινα τα άνθη, ελαφρό μα κυρίαρχο παντού το άρωμα της.

Η γαζία είναι η Ακακία η φαρνέσιος της οικογένειας των Μιμοσιδών. Στα χίλια δέντρα που φυτεύθηκαν, στο Ηράκλειο, ως ολυμπιακό πράσινο, δεν έχω δει ούτε μία… Μία, ως μικρό μονοπάτι. Μια υπενθύμιση, ένας ερχομός, μια διαδοχή, μια εποχή. Ένα μικρό χαλικόστρωτο μοναπάτι η κόμη της, ένας τόπος σύνορο το άρωμά της. 

Ίσως οι εργολάβοι να μην έχουν ανάγκη αναπόλησης ή να διαθέτουν πλήθος γεωτεχνικών επιχειρημάτων, που μας διαφεύγουν, των αφελών, και να πείθουν για τις επιλογές τους.

Μόνον ο ποιητής μας παρηγορεί, με το στίχο «Οι παλιές γαζίες μοσχοβολούν ακόμα». [1]

υγ.

Μπροστά στην βιβλιοθήκη μου οι «Αόρατες πόλεις» με προσκαλούν. Η φράση του Ίταλο Καλβίνο «Η πόλη σού λέει όσα πρέπει να σκεφτείς», είναι ένας οδηγός. 

 

 

[1] ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ