Σε ηλικία 67 ετών έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο γιατρός Νίκος Πετούσης. Κηδεύτηκε σήμερα στο κοιμητήριο του Γαζίου, κάτω από μια μεγάλη σκιά... Ένα ορθόκλαδο κυπαρίσσι θα του κρατά συντροφιά, σκιά και δροσιά, τα καλοκαίρια που έρχονται [οι χειμώνες είναι μικροί, εδώ στο νησί].
Ο Νίκος Πετούσης ήταν ένας έντιμος και ηθικός άνθρωπος. Καλός και γλυκός.
Ήταν καλός γιατρός; Το γνωρίζουν οι ασθενείς του...
Καλός οικογενειάρχης; Το γνωρίζουν πολύ καλά η σύζυγος, τα αγόρια και η Περσεφόνη του...
Εκείνο που γράφω εδώ είναι άλλο. Η τελευταία πράξη του γιατρού, η πολιτική του κηδεία, ήταν σε συνάφεια με τη ζωή του. Συνεπής άνθρωπος. Γνώρισε τις δυσκολίες και τις ανισότητες. Ήξερε ότι μόνο αυτός ο κόσμος υπάρχει και αγωνίστηκε να τον αλλάξει.
Στην μνήμη του, ένα ποίημα του Βαγγέλη Κάσσου, από την συλλογή Η πείρα του θανάτου, εκδόσεις Άλως, 1989:
Το ρολόϊ
από το χέρι του νεκρού
πρέπει να βγαίνει το ρολόϊ
όχι γιατί η μικρή του κόρη
πρέπει να έχει κάτι να θυμάται
όχι γιατί σ` ένα νεκρό
πάει πάντοτε πίσω το ρολόϊ
γι`αυτό κι αργοπορεί
γι`αυτό και δεν κρατάει ποτέ
τις υποσχέσεις του
όχι για τίποτε απ` αυτά
αλλά γιατί
καθώς θα ξυπνά το χάραμα
και με το μάτι του πικρό
θα ψάχνει κάτω απ` το μανίκι
θα δει πως λείπει το ρολόϊ
θα πει πως είναι Κυριακή
δεν έχει σήμερα δουλειά
ας κοιμηθώ λιγάκι παραπάνωΤο τελευταίο κεφάλαιο της ζωής του έκλεισε με δάκρυα. Αλλά και με μια πίστη: Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου