Απουσία
γράφει η Αλεξάνδρα Μαυρίδου
- Μην αργήσεις το βράδυ!
Λίγο πριν κλείσει την πόρτα πάντα η ίδια φράση. Βλαστημούσε μέσα της.
- Θα αργήσω. Και; Τι έγινε; Τι θα κάνεις; Απόψε θα αργήσω. Σαββατόβραδο είναι γαμώτο!
Δεν αργούσε ποτέ. Δώδεκα παρά πέντε ξεκλείδωνε την εξώπορτα. Δώδεκα παρά τρία την εσώπορτα. Δώδεκα και ένα ξανακλείδωνε από μέσα. Τον άκουγε να συγυρίζεται στο κρεβάτι, να παίρνει βαθιά ανάσα και πριν αποκοιμηθεί να ρωτάει.
- Γύρισες;
Απαντούσε χαμηλόφωνα, σχεδόν από μέσα της.
- Γύρισα.
Το έκανε επίτηδες για να μην ακούσει. Άκουγε κάθε φορά. Κάθε φορά.
Έμπαινε στο δωμάτιο όλο νεύρα. Ξεντυνόταν και ξεβαφόταν όλο νεύρα. Συντηρούσε την αγρύπνια της όλο νεύρα. Ώρες ατέλειωτες με τα μάτια ανοιχτά κοίταζε το ταβάνι. Κοιμόταν, όταν πια εκείνος ανακάτευε τον καφέ στο μπρίκι και ξερόβηχε με το πρώτο τσιγάρο. Κοιμόταν, όταν εκείνος ξυπνούσε. Έτσι για να πάει λίγο κόντρα στα θέλω και στα πρέπει του. Σηκωνόταν μεσημέρι.
- Άντε! Σε περίμενα να φάμε.
Την περίμενε συνέχεια για κάτι. Τι καταπίεση αφόρητη κάποιος να σε περιμένει!
- Πως πέρασες;
Πώς να περάσει; Με δυο ώρες έξοδο όλες κι όλες;
_ Καλά, αλλά ήταν λίγο.
-Λίγο; Μα έλειπες τόσες ώρες!
-Ναι… ναι… Καλά ήταν λοιπόν… Ας φάμε!
Πόσες ώρες; Πως τις μετράει; Αλλά που να ξέρει; Τις μισές τις περνούσε στο σπίτι της κολλητής. Να αλλάξει ρούχα, να αλλάξει μαλλιά, να μακιγιαριστεί, να βάλει άρωμα και πολλά δαχτυλίδια και σκουλαρίκια και ψηλά τακούνια. Να πιει κι ένα δυο σφηνάκια κονιάκ, που ξέμεινε από κάτι μνημόσυνα. Να γίνει αυτό που εκείνος δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Να γίνει γυναίκα, ερωτευμένη κι ερωτεύσιμη. Γυναίκα! Γυναίκα!
- Ας φάμε...
………………………
Τώρα πια κοντεύει τα σαράντα. Χάθηκε με την κολλητή. Δεν βγαίνει τα Σάββατα. Τρώει μόνη τα μεσημέρια. Κλειδώνει όποτε θέλει. Ξεκλειδώνει όποτε μπορεί. Κάθε που μπαίνει σπίτι –αργά είναι; νωρίς είναι; - μουρμουρίζει Γύρισα. Αφουγκράζεται μετά τη σιωπή.
- Γύρισα, μπαμπά. Γύρισα! Μ’ ακούς;
σημείωση: Η κα Αλεξάνδρα Μαυρίδου είναι φίλη μου. Γνωριστήκαμε στο διαδίκτυο και συναντιόμαστε πυκνά. Στην πραγματική ζωή δεν έτυχε ακόμα. Η ΑΠΟΥΣΙΑ της είναι ένα εξαιρετικό δείγμα καλής γραφής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου