Εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια δουλεύει σε ένα
γωνιακό καφενείο στο κέντρο του Ηρακλείου.
Το μαγαζί πάει αρκετά καλά –ακόμα και μέσα στην κρίση- έχει
εξασφαλισμένο ημερομίσθιο και κάποια ένσημα… Ο ιδιοκτήτης τύπος καθαρός –κάνανε
μια συμφωνία και την κρατάνε- άνθρωπος της μισής κουβέντας. Την είπε πριν 19
χρόνια, όταν άνοιξε το μαγαζί, και με αυτήν πορεύεται. Οι παλιότεροι κάθε φορά
εργαζόμενοι την μεταφέρουν στους… «νέους». Όλοι οι εργαζόμενοι είναι δική του
επιλογή.
Ο πρωινός του καφενείου είναι ο υπεύθυνος των
προμηθειών. Συνομιλεί με τους προμηθευτές, κάνει τις παραγγελίες, τους
πληρώνει. Μπορεί –αν το θελήσει - να στήσει ένα μικρό κολπάκι… Κανονικά
τιμολόγια αλλά να παραλαμβάνει κάτι
λιγότερο. Η διαφορά μισή μισή με τον
προμηθευτή… Εις βάρος του ιδιοκτήτη.
Βαριέται με τους τακτικούς πελάτες. Αργεί τις
παραγγελίες. Φτάνει στα όρια της αγένειας… Λειτουργεί το δεύτερο κολπάκι: Τους στέλνει στα διπλανά μαγαζιά… Σε συμφωνία με τους «ανταγωνιστές» του,
κερδίζει μικροποσά, αλλά κάθε μέρα, και ξεκούραση… Εις βάρος του ιδιοκτήτη.
Εκμεταλλεύεται τις χαμηλές τιμές του καφενείου. Τις
στρογγυλοποιεί προς τα πάνω. Συμπληρώνει έτσι τα χαμηλά tips,
εις βάρος της αξιοπιστίας του μαγαζιού και του ιδιοκτήτη.
Έβαλε στο κόλπο και την βραδινή βάρδια. Όχι γιατί
είναι καλός, αλλά αν έχει συν…ενόχους θα έχει το κεφάλι του ήσυχο. Ως αρχηγός
παίρνει το μεγαλύτερο μερίδιο – έχει επιφορτιστεί και το ιδεολογικό πασπάλισμα[1]-
και με μεγάλη προσοχή μπάζει στο κόλπο κάθε φορά και έναν από τους « νέους ».
«Χέρι» στο ταμείο δεν βάζει κανείς…Κανείς δεν
είναι…κλέφτης.
Όταν γυρίζει αργά το απόγευμα στο σπίτι του είναι
κουρασμένος. Λίγο πριν τον απογευματινό του ύπνο κοιτάει τα πορτοφόλι του.
Είναι γεμάτο: Το μεροκάματο είναι καλό – άσε τι λέει στους πιτσιρικάδες- τα tips
αρκετά και οι μικροπρομήθειες, το συμπληρώνουν ικανοποιητικά… Με λιγότερη την
κούραση πέφτει στο κρεβάτι…
Οι πιο υποψιασμένοι –άνθρωποι της πιάτσας – έχετε
ήδη καταλάβει τι όνειρο βλέπει. Αλλά επειδή έχει και φίλους από την καλή
κοινωνία –με γαλλικά και πιάνο- φίλες με αστική ευγένεια, προχωράει στον
εφιάλτη…
«Τίποτα δεν μένει κρυφό. Ένα ωραίο πρωινό όλα
έρχονται στο φως. Ο ιδιοκτήτης μαθαίνει τα κόλπα, ανακαλύπτει κρυφούς
λογαριασμούς, βλέπει με τα μάτια του την πτώση του μαγαζιού του. Την ηθική
κατάπτωση των υπαλλήλων του. Όλοι καταδικάζουν τον εγκέφαλο του κόλπου… Με
φράσεις ακατονόμαστες… Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χωρούν συναισθηματισμοί. »
[Την επόμενη
φράση την περιμένετε όλες και όλοι…Ακριβώς] Ξυπνάει κάθιδρος! Όχι μόνο από τις τύψεις
και τις ενοχές αλλά γιατί δεν αντέχει την συνέχεια. Φοβάται την αλήθεια.
[Η μεγάλη
ανατροπή]
Ο ιδιοκτήτης του καφενείου δεν απολύει κανέναν. Συστήνει ψυχραιμία και σύνεση.
Ένας άλλος τρόπος είναι εφικτός. Ορίζει μιαν επιτροπή από παλιούς πελάτες να…
κουβεντιάσουν τα δεδομένα, να σκεφτούν τι έφταιξε, να προτείνουν λύσεις…
Τους καφέδες και τα ποτά τους εξακολουθεί να τα
σερβίρει ο πρωινός λωποδυτάκος…
[1] «Μα
μεροκάματο είναι αυτό που σας δίνει…» « Δεν έχετε και ένσημα…» «Το παίζει και
μάγκας… Με τον ιδρώτα μας…» « Τι κάνουμε… «Δεν κλέβουμε τίποτα» παίρνουμε ένα
μικρό κομμάτι αυτών που αξίζουμε…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου