Αντίο ξέγνοιαστα απόβραδα…
Με αυτή τη φράση μες στο κεφάλι,
στα χείλη… αποχαιρετούσα πριν μερικές μέρες έναν φίλο της πρώτης νιότης. [Αν έρθει η δεύτερη…] Συμφοιτητής στη
Φλώρινα, σύντροφος της Εποχής [το έψιλον κεφαλαίο], μακρινός μες στην
απόσταση της καθημερινότητας –αυτής της καθημερινότητας των τωρινών χρόνων. Η
συνάντηση μας είχε τα στοιχεία ενός απόβραδου… τα πρώτα ούζα –εδώ έρχονται
σίγουρα δεύτερα, τρίτα– μνήμες, ποτά στη
μπάρα, διηγήσεις και εξηγήσεις. Χρόνια χαμένα, στο μεσοδιάστημα, πτυχία, ο
στρατός, «μια διαγραφή στην πλάτη»… γάμος. Κομμάτια –όχι ακόμα θρύψαλα– ικανά να αγχώσουν το τελευταίο ποτό… το πρώτο
απόβραδο της επαφής. Και ένα στοιχείο διαφορετικό από τα χρόνια της φοιτητικής
αθωότητας: σήμερα στον επαγγελματικό στίβο… ανταγωνιστές είμαστε[…]
Η παρέα μας ήταν πολύ καλή.
Αποφύγαμε την νοσταλγία… αν και θυμηθήκαμε την Κατερίνα, την Ξανθή και την
Μερόπη με τις παγωμένες φράουλες στην εξεταστική. Το κλίμα διαμορφώθηκε από τη
συγκυρία[…] Απουσίαζε η πίεση για αποφάσεις, η κουβέντα κύλησε, πιάσαμε το
νήμα, βρέθηκαν ταυτότητες…
Ο κυκλικός δρόμος της αριστεράς
να σπάσει σε πολυδαίδαλες σπείρες που να συναντούν την κοινωνία των χαμένων
πολιτών . Τρέξαμε στον Πατρίκιο και στην νέα του συλλογή « Σε βρίσκει η ποίηση». Οι
νομοτέλειες που μας βασάνιζαν έχουν χαθεί μα όχι η πίστη για την κάθε μικρή
αλλαγή ή την κάθε σκέψη και την διάθεση
να παραμείνουμε αξιοπρεπείς … απέναντι στους εαυτούς μας, απέναντι στον Άλλον .
Το ποτό ως μαγνήτης μας γύριζε
στο σήμερα. Τα απόβραδα των χθεσινών φαντασιώσεων επανερχόταν στο παρόν. Θυμηθήκαμε
τον Σαμπατακάκη, που γιαουρτώνοντας τον
Αναστασιάδη είχε πει « άλλο να μιλάς κι άλλο να κάνεις έρωτα »… άλλο να βλέπεις
κι άλλο να γεύεσαι .
Κρατήσαμε λίγο ακόμα τις θέσεις μας στο μπαρ - ένα ποτό με μια πρέζα ευτυχίας– για κάποιους συντρόφους που θυμούνται και ζουν
με τους ποιητές, για κάποιες συντροφικές στιγμές ποίησης.
Απαγγείλαμε Μανούσο Φάσση :
« Στο ξενοδοχείο Macedonia
πλάγιασα σε μεταξωτά σεντόνια
είχανε και μεταξωτές κουβέρτες
κι είπα φέρτες .
Είπα και στη ρεσεψιονίστα
πως με έπιασε μεγάλη νύστα .
Θέλω άνεση σουίτας
είμαι ποιητής της ήττας » .
Τα χρόνια είτε φεύγουν είτε
έρχονται, αφήνουν σημάδια, σκληραίνουν
τα χαρακτηριστικά, χαράζουν αλλιώτικα
τις γωνίες του προσώπου. Μικροδιαφωνίες ή άλλη οπτική για την[…]. Του πρότεινα να
[…]. Ελπίζω να το θυμάται… είχε
ξημερώσει, χωρίσαμε χωρίς να αλλάξουμε
τα ονόματα μας…
Σε φιλώ
Α. ΣΤΕΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου