Ζαρώνεις σαν ύφασμα λινό.
Στο πρόσωπο σου
ταιριάζουν τα μωβ λουλούδια της ορτανσίας.
Ταιριάζουν στο
χρώμα της καρδιάς σου, τώρα χαμένη στη βουή των ονείρων σου.
Χαλάνε τα όνειρα; Ή σταματούν και ματώνουν με τη σκέψη;
Πληγωμένη μορφή,
υφαίνεις στο αυτοσχέδιο αργαλειό των
αισθήσεων.
Εικόνες, παραστάσεις με την άνοιξη
πάντοτε, για τον μεγάλο τοίχο του σαλονιού…
Ετοιμάζεις την επιστροφή .
Είχες χρόνια αφεθείς σε μια περιπλάνηση.
Στην επανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου