Την ίδια εκείνη νύχτα, ξύπνησα πρώτος εγώ.
Μετράω τα λάθη μου σε ατέλειωτα πρωινά
Χάνομαι στο λαβύρινθο μιας ακατοίκητης σχέσης.
Μικρά νυχτερινά ατοπήματα.
Πνίγομαι κάτω από το βάρος ενός αναλλοίωτου έρωτα.
Μετράω τα λάθη μου σε παγωμένα πρωινά.
Εξυφαίνω την τέλεια προδοσία εναντίον μου…
Εντείνω την αγωνία μου στα όρια του δράματος
Εξωθώ τις σκέψεις μου στο χαμένο παιγνίδι της μνήμης
Αφουγκράζομαι ήχους, ψηλαφώ ίχνη παροδικών προσδοκιών
Διαγράφω όλες τις εκκρεμότητες
Πεισμώνω
Σωπαίνω.
Πεθαίνω μια Κυριακή πρωί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου