Καλές Αποκριές...

Όσο πίσω κι αν πήγαινε –  έφτανε στα παιδικά του χρόνια -  δεν μπορούσε να θυμηθεί… Μάλλον γιατί ποτέ δεν είχε… υπάρξει!  Προσπάθησε να αναλύσει το γεγονός – δεν ήταν η ώρα σκέφτηκε… Ένα ήταν σίγουρο: δεν είχε γιορτάσει ποτέ τις Αποκριές.  Η ιδέα της μάσκας δεν του ήταν απωθητική, πάντοτε όμως επικρατούσε το πρόσωπο…

Τα σκεφτόταν όλα αυτά – τα περασμένα χρόνια στην γενέθλια πόλη μα και εκείνα στη Φλώρινα και στη Σαλονίκη – όταν βρέθηκε  εγκλωβισμένος σε ένα πολύχρωμο τσούρμο μικρών και μεγάλων,  μια ζωηρή παρέλαση στο κέντρο του Ηρακλείου.

Η πόλη επιχειρεί να αποκτήσει το δικό της καρναβάλι… Μια σειρά εκδηλώσεων με μουσική, χορό και βεγγαλικά… τσικνίσματα και κρασί! Θέλησε να αφήσει τους δισταγμούς του και να ακολουθήσει τη γιορτή… Να είναι τα χρόνια που περνούν… Η δύσκολη συγκυρία της κρίσης… Ή ο μικρός – που τώρα μεγαλώνει μαζί του …

Όποια απάντηση και να δοθεί… η ευχή «Καλές Αποκριές» θα ακουστεί φέτος! Μια γιορτή, μια υπερβολή της καθημερινότητας… Ίσως πάλι να είχε την ανάγκη να σμίξει τους καρναβαλιστές … για να ξεφύγει – προσωρινά – από τους «μασκαράδες» της πόλης!  Ίσως… 

Ευτυχώς!

στην Κ.

Υπήρξες

αλλά στο λίγο.

Ευτυχώς! 

Μες στο πολύ

θα ήσουν μιαν Άλλη.

Νερό ποτιστικό στην ξηρασία της εποχής...

Η μέρα ξεκίνησε θαυμάσια... [και εξακολουθεί να είναι έτσι!]. Να συναντάς μια τέτοια γραφή...να μένεις για ώρα μπροστά στην οθόνη...να νευριάζεις μονάχα γιατί πρέπει να φύγεις...Έγραψα μια φράση...ανέβηκα στη σχολή για τον άχαρο ρόλο του επιτηρητή... ξεπέρασα τον πειρασμό να επέμβω στα θέματα του συναδέλφου... 

Η πρωϊνή θερμακρασία, ικανή να σε μαγέψει, να σε μεταφέρει σε έναν χειμώνα, που ούτε φέτος δεν ζήσαμε στο νησί... Και ο ήλιος που ανέβαινε να θετεί τα δικά του ερωτήματα... Ξανά και ξανά να γυρεύει απαντήσεις στην ποίηση...

Σε μια σπείρα αφέθηκε... οι φοιτητές δεν αντιγράφουν, δεν κάνουν σκονάκια πια...παπαγαλίζουν ότι τους ζητηθεί...κι αν σκεφτείς να ρωτήσεις ... αν τους έχει περάσει από το μυαλό να μην βρουν αύριο "γη" να καλλιεργήσουν τις γνώσεις τους, τότε σίγουρα θα λάβεις σελίδες λευκές... [τελικά κανένας πειρασμός δεν σε αφήνει μέχρι να υποκύψεις].

Επέστρεψα... έπιασα αμέσως να εξετάζω τον εαυτό μου... Μια απάντηση ήξερα: Ναι,  οι εγγραφές  του φίλου Λ.Τ. είναι νερό ποτιστικό στην ξηρασία της εποχής...

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΡΑΣΤΩΝ

Μικρή ιστορία έρωτα

- χωρίς τέλος -

ζεις με κάποιον  που μου μοιάζει ελάχιστα .

Ρωγμή

Άρωμα βαρύ κυριαρχεί την νύχτα. Το νυχτολούλουδο του μικρού κήπου καλύπτει τα λάθη των ημερών, τα σοβαρά ατοπήματα περασμένων καιρών. Την νύχτα ο ποιητής με το χαμένο του χρόνο αναμετράται. Ένας προς έναν. Μονομαχία σε έρημο σπίτι. Παιχνίδι τόπου, αισθήσεων, αισθημάτων. Λυπημένες αφηγήσεις, εξηγήσεις λειψές. 

Κάτι πέρασε, λίγα είναι, όλα άργησαν να `ρθούν.