Σε ένα όνειρο ανοιχτήκαμε χθες βράδυ.
Μνήμες και σώματα, σε κουκέτα τραίνου προς Αθήνα.
Οι κουβέντες λιγοστές, είναι δύσκολο, τυραννικό, να σκαλίζεις το παρελθόν, είπες και με φίλησες.
Όπως τότε στα μαθητικά σου χρόνια.
Θυμάσαι τη μεγάλη συγκέντρωση;
Η ατμόσφαιρα υγρή, «χάσαμε» χρόνια ψέλλισα μια ανύποπτη στιγμή.
Αφεθήκαμε στις ράγες του παρόντος.
Κράτησα τη μυρωδιά του κορμιού σου.
Το πρωί, ψάχνοντας το σπίτι της φίλης σου, χάθηκα στο λαβύρινθο της πρωτεύουσας.
Ίσως γιατί πρώτη φορά σου έταξα έρωτα στη μικρή Θεσσαλονίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου