" Ερημιά γύρω σου σιγά σιγά."
Μ.Αναγνωστάκης, ΥΓ.
Ανέσυρε το παρακάτω απόσπασμα από ένα παλιό του κείμενο:
Ένοιωθε μέσα του ένα κενό. Προτίμησε για μια ακόμα φορά την σιωπή. Δεν θέλησε να αφήσει τη μοναξιά του. Δεν μπόρεσε να αφεθεί. Αφουγκραζόταν. Είναι σε θέση να σμίγει τον Άλλο, από απόσταση. Με ανοικτές πληγές –το αίμα ζωντανό- παρέμενε χωμένος στην βασανιστική διαδικασία της ανάλυσης και της σκέψης. Δεν ήταν σίγουρος για τίποτα. Ήδη άκουγε πολλές φωνές, «φίλιων σχηματισμών», να τον καλούν –προσκαλούν- προκαλούν- εγκαλούν, στην πράξη. Δεν ήταν έτοιμος
Ίσως να βρίσκοταν ακόμα στην αρχή ή όπως του μήνυσε ο φίλος του Γ.Μ., σε περίοδο μάθησης. Όχι ληθάργου![...]
Κρατούσε αποστάσεις, χωρίς να αρνείται τη συμμετοχή. Ακόμα και τις αντιρρήσεις του τις κρατούσε για τον ίδιο... Φοβόταν πάλι να τις προβάλλει. Του έφτανε που ήξερε... Άλλωστε, χρόνια τώρα δεν ήθελε πια να πείσει κανέναν.
ΥΓ. Όσο - ως άτομα και ως χώρος - προβάλλουμε την αξία της δημοκρατίας, τόσο θα συμβάλλουμε στην υπέρβαση της κρίσης: Η ομιλία του βουλευτή Ν.Τσούκαλη.
[1]: σκίτσο του ΑLTAN
