Αλήθεια, πώς σχεδιάζουμε έναν κήπο;
στοιχεία προσέγγισης (1)
ΜΑΘΗΜΑ 7ο
Μυστικοί κήποι.
Χρώματα. Ένα άρωμα.
Βρέθηκα απέναντι από ένα γιασεμί.
Φοβήθηκα να το αγγίξω.
Ηράκλειο, 11.06.2011
ΜΑΘΗΜΑ 6ο
στην Κ.
Οι κουτσουπιές φύλλωσαν και φέτος.
Να συγκαλύψουν θέλησαν την νέα προδοσία.
Ηράκλειο, 26.04.2011
ΜΑΘΗΜΑ 5ο
Αν είχα χρόνο - για τον εαυτό μου - τώρα που το σκέφτομαι αν είχα χρόνο για τον εαυτό μου και για τους Άλλους, θα σχεδίαζα ευθείες γραμμές. Να ολοκληρώσω τον κάναβο. Να πατήσω πάνω του όλα μου τα σχέδια.
Ηράκλειο, 06.01.2011
ΖΗΤΗΜΑ 1ο [για την επόμενη εξεταστική περίοδο]
ΕΡΩΤΗΣΗ :
"Κινήσαμε ως τον έρωτα και το τέλος του παραμυθιού.
Έξω μακριά σε δρόμο άγνωστο, με ανθισμένες προδοσίες.
Σε ξέφωτο."
Να δώσετε το επιστημονικό όνομα του είδους, μια σύντομη περιγραφή και να προσδιορίζετε με σαφήνεια σε ποια εποχή αναφέρεται ο Ποιητής.
ΣΗΜΕΊΩΣΗ: Στις διαλέξεις είχαμε εκτενώς αναφερθεί στη σημασία των κοινών ονομάτων των διαφόρων φυτικών ειδών. Εκεί να σταθείτε... για να "περάσετε". Αν μείνετε στον έρωτα και στο παραμύθι ή έστω στο τέλος του...θα συναντηθούμε.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
...........................................................................
...........................................................................
Ηράκλειο 22.01.09
από την ταινία un homme et une femme του Κλώντ Λελούς με τους Ζαν Λουί Τρεντινιάν και Ανούκ Αιμέ.
ΜΑΘΗΜΑ 4ο *
Ο έρωτας έλαμπε στο πρόσωπο της
Την φώτιζε την κάθε στιγμή.
Το πρόσωπο της έλαμπε πιο δυνατά από τον έρωτα
Φώτιζε τη στιγμή της απόλυτης ηδονής, την στιγμή της κορύφωσης.
Βυθισμένος - στη σχισμή του στήθους της - απόδιωχνα τη λάμψη...
φοβισμένος επέστρεφα σε ανήλια δωμάτια ...
Χρόνια είχαν μείνει τα παράθυρα κλειστά και η παλιά πόρτα είχε βαρύνει από την ακινησία της
Τα αρώματα του κήπου έχουν χαθεί πια,
ο κηπουρός πέθανε πριν δέκα χρόνια και κανείς δεν νοιάστηκε για το λευκό γιασεμί της αυλής ...
Μέσα στην αδυναμία μου να επιδιορθώσω το παρελθόν,
θέλησα να ανοίξω το ερειπωμένο σπίτι να δεξιωθώ τους νέους μου φίλους για τελευταία φορά.
Θέλησα μέσα στις φωνές νεκρών οργασμών να χαθώ
Θέλησα, μέσα στην αμηχανία του παρόντος, να ανοίξω ...
Έφυγα χωρίς αποσκευές, ταξίδι στα μάτια της.
Τώρα! Χωρίς γυρισμό
Στα υγρά της μάτια μαζεύω δροσιές για την έρημο της μοναξιάς.
Ηράκλειο 03.01.00
από το έργο του ΑΛΕΞΗ ΑΚΡΙΘΑΚΗ: βαλίτσα multiple, κατασκευή 29Χ51 εκ.
* το 4ο μάθημα προαπαιτεί την καλή γνώση και την εμπέδωση των προηγούμενων μαθημάτων. Χωρίς αυτά κανένα ταξίδι δεν θα σας οδηγήσει στον προορισμό μας: να ορίσουμε δηλαδή τον κήπο. Καλή μελέτη!
ΜΑΘΗΜΑ 3ο
Στην Κ.
Βγαίνω από το σπίτι με ένα λουλούδι για καπέλο.
Κατεβαίνω στο δρόμο και ζητώ από τους περαστικούς να το ποτίσουν για να ζήσω.
Είμαι τρελός; Είναι αδιάφοροι για τη ζωή; Για τη ζωή μου;
Προχωρώ με το βάρος αυξανόμενο.
Έρχεσαι από μακριά.
Διστάζεις. Ξεριζώνεις το λουλούδι. Ελευθερώνεις τη φύση μου.
Μείνε!
Ηράκλειο 08.01.
[πίνακας του Γιώργου Ρόρρη]ΜΑΘΗΜΑ 2ο
Η ΣΠΕΙΡΑ
Αναλώθηκα στην ανάγνωση, για μια φορά που φάνταζε η τελευταία, ενός παλιού βιβλίου.
Ποτισμένου με αρώματα παροδικών αντιφάσεων, δακρύων, περαστικών κοριτσιών, γενικότερα με παρελθόντα περιστατικά μιας ασήμαντης ζωής.
Ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο, χωμένος στη μικρή σοφίτα.
Με άλυτες απορίες και αναπάντητα ερωτήματα, που και ο ίδιος είχα ξεχάσει το πότε και το πώς -ιδίως αυτό- είχαν τεθεί.
Θέλησα να μετρήσω τις δυνάμεις μου, κόντρα στις αναμνήσεις ...
Ίσια με το παρελθόν μου. Να το βρω μπροστά μου.
Αναλώθηκα στην απόγνωση του τότε. Το ήξερα καλά, βρέθηκα σε πεθαμένες συντροφιές.
Σε μέρες χαμένες, αδειανές ... Ή σε κείνες που με γέμιζαν θλίψη και ντροπή ...
Σε μέρες που προκαλούν πόνο ...
Κλείστηκα στη μοναξιά. Σε μακρινές διηγήσεις του μυαλού.
Σε θολές φωτογραφίες.
Ακούμπησα στο παράθυρο το άρωμα του απογευματινού καφέ, παρατηρώντας τη γαζία να ανθίζει.
Ταυτόχρονα, ξεγραμμένοι φίλοι με καλούν σε μια γιορτή αποχαιρετισμού. Ξαναπήγα, έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις, τόσα χρόνια εναπόθεσαν μια θλιμμένη πραγματικότητα, πάνω στα πρόσωπα μας. Μια γαλήνια όψη ή μια κυνική αδιαφορία ;
Δεν θα ξαναπάω. Έδωσα όρκο - σε ποιόν θεό ; - να πετάξω το βιβλίο στις φωτιές του αύριο.
Να θάψω την ασήμαντη ζωή μας - νεκροθάφτης εγώ μιας ολόκληρης εποχής.
Κράτησα τον όρκο. Τον υπηρετώ πιστά.
Κράτησα, βέβαια και σημεία αναφοράς.
Δύο από τα γράμματα σου, τη μελαγχολία του Φάνη, το κόκκινο πουλόβερ, τα όνειρα μας του φθινοπώρου.
Για τις πορείες του σήμερα.
Ηράκλειο 051298 - 111000
ΜΑΘΗΜΑ 1ο
Στην Ε.
" ...Είχε εξασκηθεί σε μια δυσπρόσιτη διαδρομή: από εδώ ως τα μάτια της ".
Με δυσκολία ανηφόριζε, έχανε συχνά τα παλιά πατήματα, μα ίσως να μην μπορούσαν να τον βοηθήσουν στο ελάχιστο. Η διαδρομή ήταν - είναι - εκεί. Μια εικόνα, μια λέξη, ένα βήμα άμετρο μπροστά του. Άφηνε τις μέρες να κυλούν, τις νύκτες έμενε μόνος ...; και κάπου εκεί σε ένα τρυφερό ενδιάμεσο ξεκίναγε στιγμή τη στιγμή ... Ξεκίναγε χωρίς αποσκευές ταξίδι στα μάτια της. Έμπλεκε σε κλαδιά, χανόταν στις φυλλωσιές της και αρώματα τον αποπροσανατόλιζαν.
Χωρίς πυξίδα ...ψηλαφώντας άγνωστα περάσματα γύρναγε πάλι και πάλι πίσω.
Φορά τη φορά άλλαζε η διαδρομή. Όλα τα στοιχεία της - έδαφος , κλίση, ανάγλυφο , έκθεση, - από την αρχή απροσδιόριστα. Τον καλούσαν πάλι και πάλι να χαθεί, την κάθε στιγμή που επιχειρούσε να τα ανακαλύψει. Το έκανε ξανά και ξανά ... μεταξύ ημέρας και νύκτας υπήρχαν τρυφερά ενδιάμεσα. Άφηνε πίσω του γνώση, προχωρούσε με την αίσθηση να σμίξει το άνοιγμα της. Να διατρέξει το μονοπάτι ... Άφηνε πίσω του λογική, προχωρούσε με πάθος να μπει μέσα της. Να γευτεί τους χυμούς της. Άφηνε πίσω του παλιά ταξίδια, προχωρούσε, προχωρούσε ...
Στα πιο υγρά της μέρη δεινοπαθούσε σαν τα στάχια σε θερινή καταιγίδα. Στις ξηρασίες της επιστράτευε εμπυρεύματα να φουντώσει τις στάχτες ξανά και ξανά. Επιζητούσε τη φλόγα να χαθεί μια ακόμα φορά μαζύ της.
Την επόμενη μέρα ξυπνούσε γαλήνιος. Στα πρώτα τσιγάρα ο μύθος έσβηνε ... η πινακίδα παρέμενε λευκή - κανένα στοιχείο - είχε πάλι γυρίσει πίσω χωρίς να προσδιοριστεί η πορεία του. Κρατούσε αρχείο για κάθε του απόπειρα σχεδιασμού, καταγεγραμμένες όλες οι αφετηρίες, οι σκέψεις, οι ιδέες, οι επιθυμίες ...'Όμως κανένα στοιχείο. Δεν είχε καταφέρει ακόμα να «αγγίξει» τη διαδρομή. Στο πρώτο φως της μέρας ανακάλυπτε - με κόπο πάντα - λεπτές γρατζουνιές στο σώμα. Μα αίμα πουθενά. Η πινακίδα πάντοτε λευκή , απρόσωπη με τα μικρά της τετραγωνάκια τακτικά και ακίνητα!!
Η διαδρομή είναι εδώ. Απαιτητικό θηλυκό ζητά την ολοκλήρωση ...Στο μεταίχμιο της μέρας με την νύχτα - στο αποψινό τρυφερό ενδιάμεσο - ενυπάρχει η πιθανότητα του οργασμού ...»
Ηράκλειο 13.06.07
(1) Ο οικοδεσπότης του ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ καλύπτει τμήμα των βιοποριστικών του αναγκών ως ωρομίσθιος εκπαιδευτικός στο ΑΤΕΙ ΚΡΗΤΗΣ. Διδάσκει αντικείμενα σχετικά με την κηποτεχνία. Τα παραπάνω κείμενα αποτελούν τμήμα ευρύτερης εισαγωγικής διάλεξης [διαρκώς ανανεούμενης ] με θέμα «τι είναι κήπος» .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου