Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Ημερολόγιο


1984 καλοκαίρι:  αναπτερώθηκαν οι ελπίδες για ανατροπή των συσχετισμών στην κομμουνιστική αριστερά με την κατάκτηση του 3,42% από το ΚΚΕ Εσωτερικού, στις ευρωεκλογές. Τα πρώτα ένσημα, η αποτυχημένη προσπάθεια εκμάθησης της Ιταλικής, η Νίνα.[1]




Στους κινηματογράφους  Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ [1984] της Τώνιας Μαρκετάκη, με την Τούλα Σταθοπούλου, την Άννυ Λούλου και τον Στρατή Τσομπανέλλη.  Η μουσική της  Ελένη Καραϊνδρου...


ΥΓ. Η φωτογραφία ανήκει στον καλό φίλο Κώστα Τσαούση. Τον ευχαριστώ θερμά και δημόσια.



[1]: Αντί να αφεθεί στις άοκνες προσπάθειες του καθηγητή Λ. παραδόθηκε στα χείλη της.  Αντί να πιάσει το ρυθμό μιας γλώσσας τραγουδιστικής, έστω δυό λέξεις να μάθει - χαμένος ο ιδρώτας του δασκάλου τους- ανακάλυπτε το κορμί της. 
Τριγύριζαν στα μπαρ της εποχής και τα μεσάνυχτα τους έβρισκαν πιωμένους, ευτυχισμένους, στην πλατεία της γενέθλιας πόλης. 
Στην δική του καρδιά, εκείνο το φωτεινό καλοκαίρι του 2027 είχε φωλιάσει ο έρωτας.
 

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Είμαστε η διακήρυξή μας




ΗΣΥΧΑΣΜΕΝΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Οι έτοιμες, ησυχασμένες απαντήσεις/ 
δε γίνεται πια να με χορτάσουν/ 
όπως δεν επαρκούνε σε μια πόρνη/ 
οι τακτικοί, αξιοπρεπέστατοι πελάτες της.//


ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ ΑΝΤΙΔΙΚΙΕΣ εκδόσεις ύψιλον/βιβλία


Είμαστε η διακήρυξή μας.


Πολλοί μας χρέωναν εδώ, ακόμα περισσότεροι μας χρέωναν εκεί. Μα από την αρχή -τέσσερα χρόνια τώρα- το είπαμε και το κάνουμε: Πάμε για αλλού και όσοι μπορείτε να αναγνωρίσετε τον εαυτό σας -στα κείμενα και τη δράση μας- θα ανταμώσουμε. Πολίτες με διαφορετικές καταγωγές,  συγκλίνουσες διαδρομές και κοινές ιεραρχήσεις.


Ξεκινήσαμε από την ανάλυση για την Κρήτη, από τις ιδέες μας. Μιλήσαμε ως πολιτική δύναμη που έχει πρόγραμμα και σχέδιο για ρήξεις κα μεταρρυθμίσεις συνολικά  -στην παραγωγή, στις κοινωνικές σχέσεις, στο πολιτικό σύστημα. Είδαμε τον Καλλικράτη ως δυνατότητα, ξεφύγαμε από την καταγγελία, τον στείρο αρνητισμό και θέσαμε τα όρια και τις αντιφάσεις του.

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Οι μέλισσες

Μπροστά σε κάθε νέο κίνδυνο στεκόμαστε με αμηχανία. Ο κίνδυνος προχωρεί, εξαπλώνεται, αναπαράγεται, εδραιώνεται. Οι κινήσεις προστασίας είναι κινήσεις πανικού... τα μέτρα προστασίας όταν εφαρμόζονται είναι αργά και τα αποτελέσματα όχι μόνο δεν ακυρώνουν τον αρχικό εισβολέα αλλά πλήττουν...τις μέλισσες... 

Για το σκαθάρι του φοίνικα γράφω και όχι για την οικονομική...κρίση. Αν γυρίσουμε στο 2009 - να πιάσουμε το νήμα μιας θλιβερής ιστορίας - και για τα όρια της Κρήτης τα πράγματα είχαν ήδη εξελιχθεί στραβά... Σε σχόλιο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα FREEVOX, είχα σταθεί στην...ατιμωρησία των " υπευθύνων ". Ας το θυμηθούμε μαζί: 

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Τα δεύτερα, δικά μου! [26.04.2014]


Στο  "Τake Five"  γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.


Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Σάββατο,  "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...
   
Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 26. 04.2014 ]

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Στιγμές...


[...] σταμάτησε το αυτοκίνητο στη μέση του δρόμου και κατέβηκε. Είχε εντοπίσει τον στόχο του. Μια κόκκινη, ολάνθιστη γαρυφαλλιά. Το άρωμά της τον παρακίνησε. Είδε στα μάτια της την απορία... Έκοψε ένα γαρύφαλλο και της το έδωσε. Το πρόσωπό της άστραψε. Την κάθε φορά που χαμογελούσε ήταν ξανά και ξανά η πρώτη στιγμή της συνάντησή τους...

[...] Το φιλί του πρωινού αποχαιρετισμού είχε το άρωμα μιας γαρυφαλλιάς. Και αυτές οι παλιές ποικιλίες στην Κρήτη,  μυρίζουν έρωτα...


[...] Με τον δεύτερο καφέ της ημέρας, στο γραφείο τώρα πια, διέτρεχε την τρέχουσα προεκλογική κίνηση μέσα από τις στήλες των τοπικών εφημερίδων. Δεν έμεινε πολύ... Λίγα πράγματα άξιζαν τον κόπο. Η στήλη "σαν σήμερα"... τον ταξίδεψε: "1974: Η επανάσταση των Γαρυφάλλων στην Πορτογαλία. Οι στρατιωτικοί εγκαθιδρύουν και πάλι τη Δημοκρατία, έπειτα από μισό αιώνα δικτατορίας". Η "Επανάσταση των Γαρυφάλλων" προκάλεσε το "τρίτο κύμα του εκδημοκρατισμού", όπως το ονόμασε ο γνωστός πολιτικός επιστήμονας Σάμιουελ Χάντιγκτον, που εξαπλώθηκε στην Ελλάδα [1974], την Ισπανία [1975] και τη Λατινική Αμερική. 

Ο χρόνος κυλά. Η μνήμη αντιστέκεται.
 

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

Δημοτικές εκλογές: Απορία 4η


Απορία 4η. 
Γράφουμε μαζί με τον Politis in action, όπως φαίνεται και από την παραπομπή στο τέλος της ανάρτησης. Η βασική ιδέα δική του, τον κοπιάρω κανονικά, τον διαβάζω τακτικά, τον γνωρίζω προσωπικά και πορευόμαστε μαζί από τα χρόνια της αθωότητας. 
Α.ΣΤΕΓΟΣ


Μπροστά στην διαφαινόμενη αποτυχία των ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ στην Κρήτη αυξάνεται η ένταση και η τεχνική πόλωση από τους υποψηφίους και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.

"Ή ο ΣΥΡΙΖΑ ή η Μέρκελ", μας είπε [προ]χθες από τα Χανιά. Δηλαδή προσπαθούν να φορτώσουν την διαφαινόμενη αποτυχία τους να κερδίσουν το "δημοψήφισμα", ιδέα που μόνοι τους επέλεξαν να αναμετρηθούν , στους ψηφοφόρους που τους γυρίζουν την πλάτη.Δηλαδή ο λαός μας αν δεν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει τη Μέρκελ. Καλά να πάθει , λοιπόν. Από τον ψεύτικο ριζοσπαστισμό  στην πολιτική ανοησία!
 
Στην Ιεράπετρα, στα ανατολικά του νησιού, δυό μέρες μετά το φονικό στα Μυριοκέφαλα του Ρεθύμνου μίλησε σε ανοικτή συγκέντρωση του κόμματός του, " για «μπαλωθιά» που δίνει ο κρητικός λαός «στους φθαρμένους πολιτικούς, στα φθαρμένα κόμματα που μας έφεραν ως εδώ». Ξύλινος λόγος ξεπερασμένος και ανήθικος. Αμέσως μετά μίλησε για ανωμαλία, ναι "ανωμαλία λοιπόν σε κάθε πτυχή της ζωής των ανθρώπων, ναι, αυτό έφερε το μνημόνιο κι οι κυβερνήσεις του τα τέσσερα τελευταία χρόνια". [περί ανωμαλίας ο ποιητής σηκώνει τα χέρια ψηλά...]
 
Αυτή είναι η...γραμμή. Μόνο που δεν περνάει...

Μνημόνιο- Αντιμνημόνιο και Αντικαλλικράτης. Αυτά ήταν τα προτάγματα των δημοτικών εκλογών για την αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου όταν συναντήθηκαν με την τοπική ΔΗΜΑΡ. Τώρα που κατάλαβαν ότι ο κόσμος δίνει βάρος στα τοπικά προβλήματα και τις λύσεις τους, ξεχνούν συστηματικά να το αναφέρουν. 
 
Σύντροφε Λυγερέ θα μας πεις κάτι για το Μνημόνιο - Αντιμνημόνιο όταν αναφέρεσαι στο Ηράκλειο; και ποια χωριά θα διώξεις από το Δήμο Ηρακλείου αν γίνεις Δήμαρχος αφού είσαι αντίθετος στη γεωγραφική κατανομή του Καλλικράτη;
 
 
 
Ενώ η δημοτικότητα του κόμματός του κατρακυλά, ο ηγέτης της ιταλικής αξιωματικής αντιπολίτευσης εξαφανίζεται. Χωρίς να ειδοποιήσει τους στενότερούς του συνεργάτες, ο βοηθός του τον αντικαθιστά με τον δίδυμο αδερφό του, έναν φιλόσοφο που έχει βγει από το ψυχιατρείο. Η καινούργια εικόνα του αρχηγού, απρόβλεπτη και ειλικρινής, αποδεικνύεται γοητευτική και το κόμμα αρχίζει να επανακάμπτει στις δημοσκοπήσεις. [ιταλική ταινία, 2012]
 
 
 
ΥΓ. Μια νέα στήλη στο "τετράδιο" με τίτλο "Απορίες και ταινίες...". Ευθύγραμμες σχέσεις δεν υπάρχουν σχεδόν πουθενά. Μας αρέσει η ιδέα της σύνθεσης... Υποψιασμένοι είμαστε. Από εδώ μέχρι τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης...
 
πηγή: politis in action

Γιάννης Βαρβέρης: Εσπερινός της αγάπης


ποιητικό ανθολόγιο 2014

[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

για τον Απρίλιο:  Χάρος Μανώλης




Εσπερινός της αγάπης

Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.
Σταθμός Πελοποννήσου
κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι
μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα.
Είμαστε γέροι πια κι οι δυο
κι εγώ αφού γράφω ποιήματα
πιο γέρος.
Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;
Μέσα σε μια βδομάδα
δεν απόμεινε κανείς.
Ήταν Μεγάλη βέβαια
γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις-
θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;
Έτσι ακριβώς, από τα Βάγια μέχρι σήμερα
θα ‘πρεπε κάπως να ‘χαμε κι εμείς χωρέσει.
Όμως το Πάσχα τέλειωσε, μητέρα.
Κι εμείς τι θ’ απογίνουμε
σ’ ένα παγκάκι
αθάνατοι
καθώς νυχτώνει;





Γιάννης Βαρβέρης  Ο ά ν θ ρ ω π ο ς  μ ό ν ο ς  εκδόσεις  Κέδρος, Αθήνα 2009

Μανώλης Χάρος  Δήθεν νεκρή φύση, 72x73x6εκ., 1996



Ο Γιάννης Βαρβέρης [1955-2011] γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά. Εξέδωσε έντεκα ποιητικές συλλογές, με πρώτη την "Εν φαντασία και λόγω" [Κούρος, Αθήνα, 1975], ενώ η τελευταία, δωδέκατη συλλογή του εκδόθηκε λίγο μετά το θάνατό του ["Βαθέος γήρατος", 2011]. Επίσης μετέφρασε και εξέδωσε έργα των Αριστοφάνη, Μενάνδρου, Μολιέρου, Μαριβώ, Ουίτμαν, Σαντράρ, Πρεβέρ, Μρόζεκ, Κάριγκτον, Φέρρε, Μπρασένς καθώς και μια ανθολογία για το θάνατο. Από το 1976 έγραφε κριτική θεάτρου [περιοδικά "Τομές" και "Η Λέξη", εφημερίδα "Η Καθημερινή"]. Αυτά και άλλα θεωρητικά του κείμενα για το θέατρο εκδόθηκαν σε έξι τόμους ["Η κρίση του θεάτρου" -πέντε τόμοι, "Πλατεία θεάτρου"]. Το 1996 του απονεμήθηκε το Κρατικό βραβείο Κριτικής - Δοκιμίου. Ποιήματά του μεταφράστηκαν και περιλήφθηκαν σε ανθολογίες στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά και στα ρουμανικά. Μεταφράσεις του αττικής και νέας κωμωδίας παρουσιάστηκαν στην Επίδαυρο και σε άλλα θέατρα. Το 2001 του απονεμήθηκε το Βραβείο Καβάφη για τη συγκεντρωτική έκδοση "Ποιήματα 1975-1996". Το 2002 του απονεμήθηκε το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω" για την ποιητική συλλογή "Στα ξένα". Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου. Ήταν μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, ξαφνικά, στις 25 Μαΐου 2011.


σημείωση 

Στον καθρέπτη στην είσοδο, στο ιστολόγιο της Μαρίας Δριμή, μικρά διαμάντια μας περιμένουν.


Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Τελευταίο τσιγάρο...


Τον γνώρισα - τέτοιον  καιρό - πριν χρόνια στη Σαλονίκη. Σε συνεδρίαση κομματική. Διατηρούσε τότε το βιβλιοπωλείο ΘΥΜΕΛΗ. Επί πτυχίω φοιτητής στο πανεπιστήμιο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Σε κάθε μας συνάντηση με κυρίευε ένα "λαμπερό φως" [1]. Το δικό του! Με συγκινεί κάθε ανάμνηση από εκείνη την περίοδο της καθημερινής επαφής. Άπλωνε πάνω στο μικρό τραπέζι του βιβλιοπωλείου του,  ιδέες και αισθήματα, την αισιοδοξία  της καθαρής ματιάς του, έναν κόσμο "μύρια πλάσματα χρωματιστά". [2]


Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Γάγγραινες στο σώμα του νησιού...



Με μια πυκνή συννεφιά και έναν καυτό νοτιά ξυπνήσαμε σήμερα. Ένας συνδυασμός -συνήθης για το νησί- που σου κόβει την ανάσα... Σηκώθηκε η μέρα και ο ήλιος πήρε τη θέση του, λαμπρός, φωτεινός, γλυκός. Προμήνυμα ενός καλοκαιριού που γοργά φτάνει... Εδώ δεν έχει Άνοιξη... 

Φροντίζουν κι οι άνθρωποι γι` αυτό. Δεν θα γράψω για την κλιματική αλλαγή. Για πράξεις ανθρώπινες γράφω που πυκνώνουν τα σύννεφα, που απλώνουν το μαύρο.

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Σαν σήμερα...



για την ανάγκη η μνήμη να παραμένει ζωντανή, ικανή να πυροδοτεί τις καθημερινές αντιστάσεις απέναντι στους "φασισμούς" που μας καταδυναστεύουν... για την ανάταση... για την ανάσταση...

[από το εξαιρετικό ιστολόγιο Πλανόδιον-Ιστορίες Μπονζάι, το διήγημα του Χρίστου Ρουμελιωτάκη]:


Σαν σήμερα

 
XΤΥΠΗΣΕ την πόρ­τα με τον πα­λιό συν­θη­μα­τι­κό τρό­πο. Η πόρ­τα άνοι­ξε.

Τί ήρ­θες ε­δώ, δεν ξέ­ρεις πως έχω παι­δί, εί­πε. Κοί­τα­ξε δε­ξιά και αρι­στε­ρά, ψυ­χή, κι έ­βα­λε τα κλά­μα­τα.

Το ρα­δι­ό­φω­νο μέ­σα με­τέ­δι­δε εμ­βα­τή­ρια.

Τη μέ­ρα ε­κεί­νη το η­με­ρο­λό­γιο στον τοί­χο, με την παλιά ξυ­λο­γρα­φί­α του Τά­σου, έ­γρα­φε: Πα­ρα­σκευ­ή, 21 Α­πρι­λί­ου 1967.






Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Λόγος αναστάσιμος...


Πάνω στο δέντρο, πάνω στο μπόλι, πάνω στο πιο μικρό φυλλαράκι ενυπάρχει η γέννηση μιας νέας άνοιξης. Τούτη η μικρή φράση έχει ταυτιστεί με τον Αντώνη Ανηψητάκη. Ο  ίδιος καταθέτει το "βιογραφικό" του: 

Κλαδί-κλαδί/ το δέντρο του μύθου/ κατεβαίνω/ σε κάθε στάση/ παντοτινή πιστεύω/ τη φωλιά μου/ αδιόρθωτος μυθοποιός/ ακόμα/ και στο τελευταίο κλαδί/ πριν απ' το χώμα//

Κάθε φορά που τον "συναντώ" ανακαλύπτω ένα ακόμη κομμάτι της προσωπικότητάς του. Δημοσιεύω εδώ μια πρόσφατη συνέντευξή του. Κοινότυπο αλλά αξίζει... Λόγος αναστάσιμος. 

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Τα δεύτερα, δικά μου! [19.04.2014]


Στο  "Τake Five"  γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.


Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Σάββατο,  "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...
   
Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 19. 04.2014 ]

It takes two to tango.

Για την πόλη, το πανεπιστήμιο της κάθως και τα υπόλοιπα εκπαιδευτικά και ευρενητικά κέντρα, που την κοσμούν με την δράση τους, γράφει ο φίλος Χάρης Κατερινόπουλος. Προτείνει έναν και εναλλακτικούς τρόπους συννενόησης, συνεργασίας, με απλό και άμεσο τρόπο. Υπενθυμίζει ότι "χρειάζεται καλή θέληση και από τις δύο πλευρές. Η επιστημονική κοινότητα έχει επανειλημμένα δηλώσει διαθεσιμότητα. Αρκεί πλέον η θετική κίνηση από πλευράς του Δήμου Ηρακλείου".

It takes two to tango.  Ήρθε η ώρα να μάθει τα βήματα και ο Δήμος. [Α.ΣΤΕΓΟΣ]

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Θεσσαλονίκη μέσα έξω




"...Τώρα που ένας κύκλος κλείνει, σημεία προσδιορίζουν τους καιρούς που έρχονται.", είχα γράψει παλιότερα, την εποχή που έφευγα από τη Θεσσαλονίκη. Την έζησα "μέσα" και "έξω"... Την "συναντώ" τακτικά... Την πόλη, τους φίλους που έκανα, τα ταξίδια, τα νιάτα μας... Με μια δυσκολία, με μιαν απόσταση. 
 
Τώρα, αποτυπώματα, στιγμιότυπα, αυτοτελείς διηγήσεις. Νησίδες... Δημοσιεύω εδώ ένα κείμενο από το  καλό περιοδικό Παράλλαξη, στοιχείο κι αυτό ενός κοντινού παρελθόντος...
Γράφει η κ. Σοφία  Νικολαΐδου...

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Σταύρος Βαβούρης Κει στην αμμουδιά

 
ποιητικό ανθολόγιο 2014

[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]

για τον Απρίλιο:  Χάρος Μανώλης
 
 
 
ΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΥΔΙΑ

Στη φράση "κει στην αμμουδιά"
θυμήθηκα.
Κι εν τούτοις τότε δε βρισκόμαστε κοντά στη αμμουδιά,
δεν ήτανε στον ουρανό φεγγάρι.
Πουθενά δεν ακουγόταν μουσική,
ή οτιδήποτε άλλο σχετικό
απ` όσα αναφέρονται στα ποιήματα
που τόσο έχουμε αγαπήσει νέοι.

Γι` αυτό `μαι βέβαιος:
γύρω μας δεν ήταν αμμουδιά.
Ήταν όμως τα μάτια σου βαθιά και σκοτεινά
κι εγώ καθώς τα κοίταζα
έβλεπα μέσα τους φεγγάρια
μια θάλασσα απέραντη και φυσικά αμμουδιά.
Μ` ένα λόγο
Όλα `κείνα που αναφέρονται στα ποιήματα
που τόσο έχουμε αγαπήσει νέοι.




Σταύρος Βαβούρης  Τ Α  Π Ο Ι Η Μ Α Τ Α  εκδόσεις ΕΡΜΗΣ ΑΘΗΝΑ 1977

Μανώλης Χάρος  Ακρυλικό σε πανί,  80Χ90εκ. 


Ο Σταύρος Βαβούρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε ως καθηγητής φιλολογίας στη Μέση Εκπαίδευση. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1944 με τη δημοσίευση του ποιήματος Χίμαιρα στο περιοδικό Νεανική Φωνή. Το 1952 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή του, με τίτλο Εδώ φαντάσου καλπασμούς και κύματα. Από τότε ασχολείται κυρίως με την ποίηση, ενώ έγραψε επίσης μία μελέτη για την ποίηση του Άθου Δημουλά και τη συλλογή πεζογραφημάτων Εν ερημίαις και σχόλαις. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γερμανικά και τα πολωνικά. Πέθανε τον Νοέμβριο του 2008.




σημείωση: μια μικρή αλλαγή... Το Ποιητικό ανθολόγιο κάθε Πέμπτη και Τα δεύτερα, δικά μου! κάθε Σάββατο... 

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Η νεανική δημοσιογραφία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει !


Από την αρχή του προηγούμενου αιώνα το νεανικό – σχολικό έντυπο κυριαρχεί στη ζωή των νεαρών μαθητών της Κρήτης. Στις μέρες μας που ο δημόσιος λόγος έχει αρχίσει να φθίνει και  η παραπληροφόρηση “δίνει και παίρνει” είναι σημαντικό να υπάρχει μία σωστή διαπαιδαγώγηση στο σχολείο ώστε η νέα γενιά να είναι ικανή στον ουσιαστικό δημόσιο λόγο και την σωστή δημόσια γραφή.

Αυτό ακριβώς έρχεται να “διδάξει” η πολιτιστική κίνηση “Λευτέρης Δασκαλάκης” που πραγματοποιεί κάθε χρόνο την διεξαγωγή ενός ετήσιου διαγωνισμού δημοσιογραφικών δεξιοτήτων σε μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Για το σχολικό έντυπο στο Ηράκλειο αλλά και για την πολιτιστική κίνηση “Λευτέρης Δασκαλάκης” μιλάει στα prosopakritis.gr ο εκπαιδευτικός Γιώργος Δασκαλάκης [1]

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Ο ηγεμόνας...


Ο ηγεμόνας βρίσκει χρόνο για όλα. [δικό μου, όχι του Μακιαβέλι]...


Μια θεϊκή βοή απλώθηκε πάνω στην οδό Πλάνης... Ως ένας σίφουνας αγγελικός με μορφή ανθρώπου και δύναμη αστρική παρέσυρε στο διάβα του τα σύννεφα της καθημερινότητας [οι πιθανότητες βροχής στην πόλη ήταν όντως αυξημένες...]

Μια κόκκινη μπέρτα ανέμιζε πάνω στα νεοκλασικά κτήρια της πόλης. Ο Άγιος έκαμε το σταυρό του, τον κίνδυνο διαισθάνθηκε στο βήμα του αγνώστου... Οι τακτικοί διαβάτες τυφλώθηκαν από το φως, έτρεξαν τρομαγμένοι να κρυφτούν, να σωθούν...

Οι μαγαζάτορες κατέβασαν ρολά. Σπίθες, κύματα, άνεμοι, δίνες συνόδευαν Εκείνον... Μια φιγούρα μυστηριακή... Μια παρουσία, μια οπτασία, άγγελος, διάβολος. Το καλό και το κακό μαζί... Πεζός και έφιππος! 

Διέτρεξε την απόσταση σκορπώντας φόβο και γαλήνη, ταραχή και αγαλλίαση. Ήταν ο Τέο Πελεγκρίνι! Ο διάσημος, ο μέγιστος, ο μόνος... Το πνεύμα του εκάλυψε τα πάντα, η μορφή του κυριάρχησε παντού...

Μια αξιοσημείωτη επίσκεψη δέχθηκε εχθές στο γραφείο του ο δήμαρχος της γραφικής μας πολιτείας. Χωρίς ραντεβού! Λόγια δεν αντάλλαξαν. Μίλησαν με τα μάτια! Δυό φωτογραφίας μόνο άλλαξαν χέρια: Ο δήμαρχος του έδωσε αυτήν από την τελευταία πρόβα του Θιάσου του κι ο μέγας υμνητής της τέχνης εκείνην από την τελευταία παράσταση του. 

Η νέα τους συνάντηση ορίστηκε για την Επίδαυρο. Ο πρύτανης θα καθοδηγήσει τον δήμαρχο. Κομπάρσοι 92...


ΥΓ. Άσκηση γραφής είναι το παραπάνω πόνημα. Το γράφω μόνο για κάποιους που κακόβουλα θα τρέξουν να το συνδέσουν με πρόσφατες ασκήμειες στην μικρή μας πόλη.

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Ιθαγένεια



Περίπου 200.000 παιδιά είναι γεννημένα και μεγαλωμένα στην Ελλάδα από μετανάστες γονείς. Τα παιδιά αυτά είναι παιδιά χωρίς πατρίδα από τη στιγμή που δεν αναγνωρίζονται επίσημα από το ελληνικό κράτος το οποίο τους αρνείται την ιθαγένεια. Το γεγονός αυτό έχει ως συνέπεια την περιθωριοποίηση τους όχι μόνο γιατί δεν έχουν πρόσβαση σε δικαιώματα αλλά κυρίως γιατί τους αρνείται την αίσθηση του ανήκειν στην ελληνική κοινωνία.
 
 

Το generation 2.0 είναι μια οργάνωση νέων μεταναστευτικής και ελληνικής καταγωγής. Μια οργάνωση η οποία αντιπροσωπεύει τη Νέα Γενιά Ελλήνων Πολιτών, άτομα δηλαδή με διαφορετικές καταγωγές που γεννήθηκαν ή/και μεγάλωσαν στην Ελλάδα.
 
Διεκδικούμε για το δικαίωμα να είμαστε πολίτες της χώρας στην οποία γεννηθήκαμε ή/και μεγαλώσαμε.
 
Μαζεύουμε υπογραφές για να δημοσιοποιήσουμε το θέμα στην Ευρώπη και να πιέσουμε την Ελληνική Κυβέρνηση να εξασφαλίσει την πρόσβαση στην ιθαγένεια για όλα τα παιδιά που έχουν γεννηθεί ή και μεγαλώσει στην Ελλάδα.

Κυριακή 13 Απριλίου 2014

ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΛΑΔΟΣ: Ο πρωτοπόρος δήμαρχος, ο άνθρωπος, ο αγωνιστής


"Γιώργος Ι. Κλάδος Ένας δημιουργικός καινοτόμος πολίτης" είναι ο τίτλος της ταινίας για τη ζωή και το έργο του πρύτανη της αυτοδιοίκησης. Η ζωή και το έργο ενενήντα χρόνων. Η ταινία  παρουσιάζεται σε πρώτη προβολή στους φορείς και στους πολίτες της Κρήτης την Δευτέρα 14 Απριλίου στις 7 μ.μ. στο κινηματοθέατρο "Αστόρια" του Ηρακλείου. Το σενάριο και η σκηνοθεσία της ταινίας έγιναν από το γνωστό σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρωνίτη, ενώ την εκδήλωση προβολής οργανώνουν η Περιφερειακή Ενότητα Ηρακλείου και το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Σεισάρχων, της γενέτειρας του Γιώργη.

Για τον Γιώργη έψαξα στο διαδίκτυο -πολλές οι αναφορές για την ταινία, μια συγκινητική, μια τραγική καταγραφή για την αδελφή του- και φέρνω εδώ την ομιλία του κ. Πετράκη από μια τιμητική βράβευση το 2005. Τα εννιά επιπλέον χρόνια στις πλάτες του Κλάδου έχουν πλουτίσει το βιογραφικό του.  

Καλή δύναμη, σύντροφέ μας! Αύριο θα ανταμώσουμε.... 


Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Τα δεύτερα, δικά μου! [12.04.2014]


Στο  "Τake Five"  γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.


Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Σάββατο,  "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...
  Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 12. 04.2014 ]

Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Τάκης Μενδράκος [Τετράστιχα]


ποιητικό ανθολόγιο 2014 


[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]



για τον Απρίλιο:  Χάρος Μανώλης
Τώρα που τέλειωσε
η μάχη με τους ίσκιους,
είναι καιρός να πάρουμε 
στα σοβαρά τον εαυτό μας.

από την ποιητική συλλογή Τα τετράστιχα της πικρής βροχής εκδόσεις ΑΓΡΑ, Αθήνα 2001


Εκεί που το τοπίο
μελετάει τις αλλαγές του, 
ο δισταγμός του ήλιου να δύσει
θυμίζει το προτελευταίο σου βήμα.

 από τη συλλογή Τα τετράστιχα της τρελής ανέμης, εκδόσεις ΑΓΡΑ, Αθήνα 2006




Ο Τάκης Μενδράκος γεννήθηκε το 1927 στον Πειραιά και από το 1941 ζει στην Αθήνα. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να πάρει πτυχίο, και από την εφηβεία του ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Από το 1973 ασκεί μόνιμα την κριτική της λογοτεχνίας. Άρθρα, δοκίμια και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες, ενώ έχουν κυκλοφορήσει δεκαπέντε βιβλία του, κυρίως μεταφράσεις από την αγγλόφωνη λογοτεχνία.  


Μανώλης Χάρος Μοναχός  120Χ100 Μεικτή Τεχνική Σε Καμβά



σημείωση: μια μικρή αλλαγή... Από σήμερα Ποιητικό ανθολόγιο κάθε Πέμπτη και Τα δεύτερα, δικά μου! κάθε Σάββατο... 


     

Σαν ιστορία παλιά...


Να μπαίνουμε σιγά σιγά στο κλίμα...

ΥΓ. υποψιασμένοι είμαστε. Μεγαλώσαμε πια!


Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Στιγμιότυπα...



Στιγμιότυπα πυκνής απόλαυσης θα ονομάζουμε εφεξής τις αποδράσεις μας [για την ακρίβεια αποδράσεις του μυαλού... γενικότερα αντιπαθώ τις μετακινήσεις]. Αξιοσημείωτες συναντήσεις, ενδιαίτηματα μνήμης,  εμπυρεύματα. Ο ποιητής Ματθαίος -Τέος Σαλαπασίδης σημείωνε πως: "ζούμε σε μια Κόλαση και αποζημιωνόμαστε με στιγμιότυπα Παραδείσου"...

Ριπές "φίλιων" σχηματισμών.

Κομμένες κεφαλές. Μια φωτογραφία. Μια συνάντηση. Μια συζήτηση. Ένα κόμμα. 

Εικόνες. Όσο κι αν επιμένω να αντιπαθώ τις μετακινήσεις γράφω κατά καιρούς για μιαν αναχώρηση. Ετοίμασα τη βαλίτσα μου για ταξίδι. Ολιγοήμερο. 

Την υγεία σας να προσέχετε, συνταξιδιώτες. Εσείς, κοντινοί μου φίλοι, σύντροφοι των μεγάλων ιδεών, το μυαλό σαςΠαλιά γραφή είναι η ιστορία μας.  Μην την πετάξουμε τώρα στα σκουπίδια. 

Καλή αντάμωση! 

ΥΓ. "Τα δεύτερα, δικά μου" της Πέμπτης υπόσχονται έναν αέρα ευρωπαϊκό.


Κυριακή 6 Απριλίου 2014

Αργήσαμε; Ε, καιρός είναι!

 
στον αδελφό μου
 
 
[...] Σε καλέσαμε για έναν καφέ και ήρθες. Δυό κουβέντες και ένα τσιγάρο. Κουρασμένος μα και χαρούμενος -η δουλειά στο "γιαπί" προχωρά- ανταπέδωσες την πρόσκληση: "ελάτε για ένα κρασί! Ένα μερεμέτι να τελείωσω... Σήμερα είναι Κυριακή..."

Δεχθήκαμε με την πρώτη. Η δεύτερη σκέψη, βέβαια έλεγε να ερχόσαστε εσείς... Εσείς στο δικό μου "στημένο" σπίτι και όχι εμείς σε ένα...που τώρα αναστηλώνεται...Ευτυχώς δεν μείναμε στις σκέψεις.
 

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Υποκλοπές, παρεκτροπές και μια Χαμένη Άνοιξη


γράφει ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

Δεν μπορεί θα πρέπει να υπάρχει ένας κακός δαίμονας που κυνηγάει τούτη τη χώρα. Πάνω που ετοιμάζεται να ορθοποδήσει, να νιώσει λίγη αισιοδοξία, με τη βοήθεια και της άνοιξης, τη βρίσκει κατακέφαλα αυτό το εμετικό περιστατικό με τη συνδιαλλαγή ανώτατου κρατικού λειτουργού με εκπροσώπους της σκοτεινής ακροδεξιάς.  Στην μετά τον πόλεμο ιστορία της χώρας, δεν είναι σπάνια τα περιστατικά αποκάλυψης παρακρατικών μηχανισμών, οι οποίοι σε κρίσιμες πάντα στιγμές πισωγύριζαν τον τόπο πολλά χρόνια πίσω.

Το τελευταίο περιστατικό πάντως, είναι ενδεικτικό της καθυστέρησης που χαρακτηρίζει το πολιτικό σύστημα, μιας καθυστέρησης που οφείλεται στο γεγονός ότι, ουσιαστικά, ελάχιστα άλλαξε η νοοτροπία και η κοσμοθεώρηση πολλών μελών του πολιτικού κατεστημένου. 

Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Ιωσήφ Βεντούρας Τ` αγριολούλουδα

ποιητικό ανθολόγιο 2014 


[ με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών... ]


 

για τον Απρίλιο:  Χάρος Μανώλης
Τ` αγριολούλουδα
 

Τ` αγριολούλουδα δεν ανθίζουν με προσταγές
ούτε κανείς σπέρνει τη φύτρα τους
ανατρεπτικοί άνεμοι στροβιλίζουν την αυγή
λιχνίζουν γόνο στις οστεοθήκες των αγρών
στον κρόταφο των βράχων.

Τη νύχτα
Οι κηποκόμοι φτύνουν τη δροσιά της γης
φτύνουν την αταξία της.



Ιωσήφ Βεντούρας   Σ Χ Ο Λ Ι Α  Σ Ε  Μ Α Υ Ρ Ο , εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ,  Αθήνα 2006

Μανώλης Χάρος  ..BECAUSE THE NIGHT.. 80χ80εκ Ακρυλικό σε καμβά


Ο Ιωσήφ Βεντούρας γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης και ζει στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Μηχανολόγων- Ηλεκτρολόγων του Ε.Μ.Π.
 
Ποιήματα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά Εβραϊκά και Σερβικά.  Έχει μεταφράσει ποιήματα των τροβαδούρων (12ος -13ος αιώνας) και ποιήματα των Εβραίων Ποιητών του Μεσαίωνα (5ος - 15ος αιώνας). Έχει μεταφράσει επίσης ποιήματα της Nelly Sachs και του Jerome Rothenberg. 
Είναι μέλος της Εταιρείας  Συγγραφέων. Διευθύνει το ηλεκτρονικό περιοδικό Poeticanet 



 

Πέμπτη 3 Απριλίου 2014

Τα δεύτερα, δικά μου! [03.04.2014]


Στο "Τake Five" γράφει πια η..."μαργαρίτα"! Είναι το ίδιο ευθύβολα σχόλια,  πιο ροκ,  ταιριαστός τίτλος, στο ύφος του καλού φίλου Λεωνίδα Καστανά.


Εμείς, κρατάμε τον ίδιο τίτλο, μια κίνηση εγκάρδια, όταν από τύχη ή από επιλογή συναντήσεις κάποιον και το κέρασμα οδηγεί σε μια συνύπαρξη γοητευτική. 

Το "τετράδιο εξόδου" επιστρέφει στην γενέθλια πόλη και γράφει πια σε ρυθμούς τζαζ από το "Καφέ-Βιβλίο", ένα χώρο έκπληξη... Κάθε Πέμπτη, "Τα δεύτερα, δικά μου!".  Όσα συζητούν φίλοι σε μια παρέα...
  Α.ΣΤΕΓΟΣ [ 03. 04.2014 ]
 

Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

Κρήτη: μια πολιτισμική και οικολογική κιβωτός





Ολοκληρώθηκε τη Δευτέρα με επιτυχία στη Σητεία, η πενθήμερη πολιτική περιοδεία 27-31/3  της ΜΙΑ ΚΡΗΤΗ - Περιβάλλον • Άνθρωπος με την παρουσίαση του βιβλίου του Lester Brown,  "Ο Πλανήτης μας στα Όρια του”.

Επιχειρήθηκε να ανιχνευτεί η θέση της Κρήτης στον κόσμο και η δυνατότητά της να συμβάλλει στην αποτροπή της περιβαλλοντικής και οικονομικής κατάρρευσής του, που με εξαιρετικό τρόπο παρουσίασε ο μεταφραστής του βιβλίου Δρ. Χρυσόστομος Φουντούλης.

Ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αντώνης Ανηψητάκης εστίασε στις πολιτικές προϋποθέσεις που θα καταστήσουν την Κρήτη δημοφιλή βωμό αναστοχασμού των ευαίσθητων πολιτών, ώστε να απεξαρτήσουν την ευτυχία από την κατανάλωση και να επαναορίσουν το πρόταγμα της νεωτερικότητας, όχι πια ως κατάκτηση της φύσης, αλλά ως αποκατάσταση της ισορροπίας μαζί της.
  

Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Σιωπή...



Ο ζεστός Απρίλης καλά ξεκίνησε. Φρόντισα βέβαια κι εγώ να πάρω τις προφυλάξεις μου. Έμεινα σπίτι. Κανείς δεν με "γέλασε" [κανείς δεν με είδε]. Το είδωλό μου στον καθρέπτη αδιαφορεί, η φίλη μου δουλεύει διπλό ωράριο κάθε Τρίτη... 

Κανένα δεν συνάντησα. Ψέμα δεν άκουσα. Το πρωί στον Αθήνα 9,84 άκουσα και χάρηκα τη συνομιλία του κ. Καμπύλη με τον συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη. Για την αριστερά, την γυναίκα , την Νίκη... Για μια επανάσταση μέσα στην επανάσταση... 

Τσίμπησα στο σχόλιο του κ. Τάσου Παππά. Σε κάθε εκλογική τους συντριβή, οι σοσιαλιστές στρίβουν το κεφάλι, το τιμόνι, προς τα δεξιά. σημείωσε για την επιλογή του προέδρου Ολάντ να διορίσει νέο πρωθυπουργό τον προερχόμενο από τη δεξιά τάση του Σοσιαλιστικού κόμματος, κ. Μανουέλ Βαλς.

Ακριβώς, όπως και τα κόμματα της Αριστεράς [κάθε απόχρωσης] κάθε που νοιώθουν την ανάσα της εκλογικής ήττας,  αναζητούν, προβάλουν και εξοντώνουν τον "εσωτερικό τους εχθρό". Άπειρα τα ιστορικά παραδείγματα,  πλεονασμός η αναφορά τους. 

Από τον κανόνα δεν ξέφυγε η ηγετική ομάδα της Δημοκρατικής Αριστεράς [του κόμματος του οποίου είμαι συνιδρυτής] επιχειρώντας να απαντήσει στην κριτική του φίλου και βουλευτή της Γρηγόρη Ψαριανού...

Αδυνατώ να προβλέψω αν και πότε θα υπάρξει στιγμή -στο χώρο έστω αυτής της Αριστεράς- όπου ο διάλογος  θα είναι ουσιαστικός και ο συμβιβασμός στοιχείο ταυτότητας.  Μια εκτίμηση κάνω ότι αυτή η εποχή θα αργήσει. 

Θα συνιστούσα επίσης στους φίλους του γραφείου τύπου σ ι ω π ή ... Ας τη δοκιμάσουν. Ίσως να σωθεί λίγη από τη χαμένη τους αξιοπρέπεια.



σημειώσεις
  • Ανάλογες πρακτικές... ευδοκιμούν σε όλες τις εκδοχές της αριστεράς. Με απασχολούν ως παθογένειες πάνω στο σώμα της δικής μου αριστεράς. 

  • Ολόκληρη η ανακοίνωση της ηγεσίας:  "Η ανακίνηση σε καθημερινή βάση ανύπαρκτων θεμάτων δήθεν εσωκομματικής δημοκρατίας, υπονομεύει αντικειμενικά τις εκλογικές προοπτικές της Δημοκρατικής Αριστεράς και λειτουργεί υπέρ αντίπαλων πολιτικών σχεδίων. Ας καταλάβουν όλοι ότι δεν είναι πλέον ανεκτό ό,τι χτίζεται με τόσο κόπο από χιλιάδες μέλη του κόμματος να "ξηλώνεται" χάριν εντυπωσιασμών, επικοινωνιακών στοχεύσεων και προσωπικών στρατηγικών".