Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Μαθήματα κηποτεχνίας

Στην Ε.
[...] Είχε εξασκηθεί σε μια δυσπρόσιτη διαδρομή. Από εδώ ως τα μάτια της.
Με δυσκολία ανηφόριζε,έχανε συχνά τα παλιά πατήματα, μα ίσως να μην μπορούσαν να τον βοηθήσουν στο ελάχιστο.Η διαδρομή ήταν -είναι- εκεί. Μια εικόνα, μια λέξη, ένα βήμα  άμετρο μπροστά του. Άφηνε τις μέρες να κυλούν, τις νύκτες έμενε μόνος ... και κάπου εκεί σε ένα τρυφερό ενδιάμεσο ξεκίναγε στιγμή τη στιγμή ... Ξεκίναγε χωρίς αποσκευές ταξίδι στα μάτια της. Έμπλεκε σε κλαδιά, χανόταν στις φυλλωσιές της και αρώματα τον αποπροσανατόλιζαν.
Χωρίς πυξίδα ...ψηλαφώντας άγνωστα περάσματα γύρναγε πάλι και πάλι πίσω.
Φορά τη φορά άλλαζε η διαδρομή. Όλα τα στοιχεία της - έδαφος , κλίση, ανάγλυφο , έκθεση, - από την αρχή απροσδιόριστα. Τον καλούσαν πάλι και πάλι να χαθεί, την κάθε στιγμή που επιχειρούσε να τα ανακαλύψει. Το έκανε ξανά και ξανά ... μεταξύ ημέρας και νύκτας υπήρχαν τρυφερά ενδιάμεσα. Άφηνε πίσω του γνώση, προχωρούσε με την αίσθηση να σμίξει το άνοιγμα της. Να διατρέξει το μονοπάτι ... Άφηνε πίσω του λογική, προχωρούσε με πάθος να μπει μέσα της. Να γευτεί τους χυμούς της. Άφηνε πίσω του παλιά ταξίδια, προχωρούσε, προχωρούσε ...
Στα πιο υγρά της μέρη δεινοπαθούσε σαν τα στάχια σε θερινή καταιγίδα. Στις ξηρασίες της επιστράτευε εμπυρεύματα να φουντώσει τις στάχτες ξανά και ξανά. Επιζητούσε τη φλόγα να χαθεί μια ακόμα φορά  μαζύ της.
Την επόμενη μέρα ξυπνούσε γαλήνιος. Στα πρώτα τσιγάρα ο μύθος έσβηνε ... η πινακίδα παρέμενε λευκή - κανένα στοιχείο - είχε πάλι γυρίσει πίσω χωρίς να προσδιοριστεί η πορεία του. Κρατούσε αρχείο για κάθε του απόπειρα σχεδιασμού, καταγεγραμμένες όλες οι αφετηρίες, οι σκέψεις, οι ιδέες, οι επιθυμίες ...'Όμως κανένα στοιχείο. Δεν είχε καταφέρει ακόμα να  «αγγίξει»  τη διαδρομή. Στο πρώτο φως της μέρας ανακάλυπτε - με κόπο πάντα - λεπτές γρατζουνιές στο σώμα. Μα αίμα πουθενά. Η πινακίδα πάντοτε λευκή , απρόσωπη με τα μικρά της τετραγωνάκια τακτικά και ακίνητα!!
Η διαδρομή είναι εδώ!! Απαιτητικό θηλυκό ζητά την ολοκλήρωση ...Στο μεταίχμιο της μέρας με  την νύχτα - στο αποψινό τρυφερό ενδιάμεσο - ενυπάρχει  η πιθανότητα του οργασμού[...]

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Όνειρο

Το πρωί - πολύ πρωί για την πόλη, όχι για τις συνήθειες του- εξακουλουθεί να ονειρεύεται. Κόβει και κρατά δύο κλαδάκια γιασεμί. Η διαδρομή του χάνεται. Αναγνωρίζει κάποια από τα σημάδια της ζωής του˙φτάνει στην γενέθλια γειτονιά. Τα σπίτια είναι στη θέση τους. Μα δεν υπάρχει κανείς. Η παλιά γαζία αρνείται τα λόγια του ποιητή. Εκείνος αρνείται να παραθοδεί... Νέοι φίλοι τον καλούν σε μια γιορτή. Αρνείται την πρόσκληση. Εξακολουθεί να ονειρεύεται... Φυτεύει στο στήθος της δυό κλαδάκια γιασεμί. Στο επόμενο τ` όνειρο ν`ανθίσουν.