Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Η δουλειά κουράζει...



 στην Μαρία Τρυφωνίδου.

Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 5:30. Κάθε πρωί. Μια παλιά συνήθεια που τώρα έχει γίνει έξη. Να σηκωθεί νωρίς και να προλάβει… Ίσως μια ανίκητη επιθυμία να μείνει μόνος… Καφές, τσιγάρο και ανάλογα τη δουλειά  δύο ή και περισσότερες ώρες στη διάθεσή του…

Όταν έκλεισε το γραφείο του είχε πάρει τις αποφάσεις του. Να βρει μια καινούργια δουλειά – είχε καβάτζα χίλια ευρώ, δεν θα αγχωνόταν για ένα μήνα, να τακτοποιηθεί στο νέο του σπίτι και να αφοσιωθεί στην προεκλογική περίοδο του 2009 στο πλευρό μιας ανανεωτικής πτέρυγας που σήμερα δεν υπάρχει.

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

...στους νέους δύσκολους καιρούς


Εκείνος -σύντροφος μου από τα χρόνια του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και λίγα χρόνια μεγαλύτερος- θυμήθηκε τον Ηλιού, τον Γιάνναρο... Τα γεγονότα και τα πρόσωπα. Το άρθρο του - ίσως το καλύτερο μέχρι το επόμενό του- φανέρωσε μπροστά μου σελίδες από την Χαμένη Άνοιξη. Τις σελίδες του Αντρέα... [έχω τώρα πια μια ιδιόμορφη σχέση με αυτό το βιβλίο. Τη μια φορά διαβάζω τις σελίδες Εκείνης, την άλλη τις σελίδες του πρωταγωνιστή...]

Σήμερα στάθηκα εδώ: 

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Αργύρης Χιόνης Ω ναι, ξέρω καλά πως δεν χρειάζεται καράβι

ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...
για τον Ιούλιο: Γιάννης Αδαμάκος
 
Ω ναι, ξέρω καλά πως δεν χρειάζεται καράβι για να ναυαγή-
σεις, πως δεν χρειάζεται ωκεανός για να πνιγείς.
Υπάρχουνε πολλοί που ναυαγήσαν μέσα στο κοστούμι τους
μες στη βαθιά τους πολυθρόνα, πολλοί που για πάντα τους
σκέπασε το πουπουλένιο πάπλωμά τους.
Πλήθος αμέτρητο πνίγηκαν μέσα στη σούπα τους, σ` ένα
κουπάκι του καφέ, σ`ένα κουτάλι του γλυκού... Ας είναι
γλυκός ο ύπνος τους εκεί βαθιά που κοιμούνται, ας είναι γλυ-
κός κι ανόνειρος.
Κι ας είναι ελαφρύ το νοικοκυριό που τους σκεπάζει. 
 
 
Αργύρης Χιόνης Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1966-2000, εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ
 
Γιάννης Αδαμάκος 9 Λούμεν, 2013
Λούμεν: μονάδα της φωτεινής ροής που μετρά τη δύναμη του φωτός, όπως γίνεται αντιληπτό από το ανθρώπινο μάτι. 
 
Για τη ζωγραφική του Γ. Αδαμάκου σημειώνει ο ιστορικός τέχνης Κωνσταντίνος Παπαχρίστου:  "Το έργο του είναι το αποτέλεσμα μιας συνεχούς αναζήτησης πάνω σε ουσιώδη ζητήματα της ζωγραφικής τέχνης, όπως ο χώρος, το φως και η μορφή, διυλισμένης, όμως, μέσα από ένα πολύ προσωπικό φίλτρο. Εντούτοις, ο Αδαμάκος δεν απομονώνεται, θέλει να κάνει τον θεατή συνένοχό του, να τον εντάξει στην ατμόσφαιρα των έργων του και να δημιουργήσει έναν κοινό συναισθηματικό κόσμο. Η ερμηνεία του έργου επαφίεται στον τρόπο, με τον οποίο προσλαμβάνει κάποιος τα ερεθίσματα. Πέρα, όμως, από κάθε - απαραίτητη ή όχι - ερμηνευτική προσέγγιση, το έργο του Αδαμάκου είναι η απόδειξη ότι η ομορφιά μπορεί να είναι κρυμμένη στα πιο απλά πράγματα".
 
σημείωση:
για το ποιητικό ανθολόγιο δείτε  ε δ ώ  
     

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Νίκος Μαμαγκάκης: " Εμένα και βουνά να μου έβαζες μπροστά μου, εγώ μουσικός θα γινόμουνα"



Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες της νεοελληνικής μουσικής με σπουδαίο έργο, ο Νίκος Μαμαγκάκης, πέθανε σήμερα το πρωί. Ο Νίκος Μαμαγκάκης έπασχε από καρκίνο και νοσηλευόταν στο Ερρίκος Ντυνάν όπου βρισκόταν σε κώμα.


Η ανακοίνωση του θανάτου του έγινε στην επίσημη σελίδα του στο facebook από τον κ. Δημήτρη Δερμάνη: «Σήμερα τα ξημερώματα ο Νίκος Μαμαγκάκης έφυγε από κοντά μας. Άφησε πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό αλλά και ένα τεράστιο μουσικό έργο που πάντα θα μας συντροφεύει. Καλό ταξίδι…»

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Μάτση Χατζηλαζάρου Η νύχτα έπεσε στο πέλαγος - για μένα που είναι η μέρα;

ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...
για τον Ιούλιο: Γιάννης Αδαμάκος
Η νύχτα έπεσε στο πέλαγος - για μένα που είναι η μέρα;
Που `ναι οι αχτίδες του ήλιου πάνω στα βλέφαρα μου, 
που `ναι οι καημοί της σάρκας μου πάνω στην άμμο, που `ναι
ο γκιώνης, τα τζιτζίκια, κι οι πέντε μου φωνές;
Αύριο θα σμίξω τα δυό σου σκέλη, μήπως γεννηθεί ένα μικρό
λυπητερό παιδάκι, θα το λένε Ιούς, Μανιούς, ίσως και 
Aqua Marina. 
Φέρτε μου να γεννήσω όλα τα μωρά της πλάσης, δώστε μου να 
πεθάνω όλους τους θανάτους. 
Μερικές χορδές μουσικής φθάνουμε για να τρέξουμε 
γυμνοπόδαροι μες στη χλόη του Βορρά, για να μετρήσουμε
όλες τις σταγόνες του σώματός μας και για να πλέξουμε
με το `να μας χέρι όλες τις ψάθες των ρεμβασμών μας.  
 
Μάτση Χατζηλαζάρου ΠΟΙΗΜΑΤΑ [1944-1985] εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 1989    
Γιάννης Αδαμάκος  ο χώρος ανάμεσά μας

σημείωση:

για το ποιητικό ανθολόγιο δείτε ε δ ώ

σημείωση δεύτερη: αργήσαμε μια μέρα, αλλά... "η ποίηση είναι η ζωή μας". 

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Α.C.A.B: μια ταινία που θα συζητηθεί…[1]



Ο καλός μου φίλος Α.Χ. με τιμά με την συνεργασία του. Μόλις μου έστειλε το παρακάτω κειμενάκι -με κανονικό ταχυδρομείο- για τις νέες του δραστηριότητες. Γράφει και σκηνοθετεί -για πρώτη φορά- μια ταινία μεγάλου μήκους... Το θέμα άκρως ενδιαφέρον, πάντα επίκαιρο. Με αγωνία περιμένω και το trailer, που μου υποσχέθηκε... Μιλήσαμε τηλεφωνικά και του ευχήθηκα καλή δύναμη. Στην μοναδική μου παρατήρηση ότι τίτλος και υπόθεση μου θυμίζουν την ταινία της Βούλγαρη, μου απάντησε ότι στην τέχνη τίποτα δεν προκύπτει από παρθενογένηση...
Α.ΣΤΕΓΟΣ
Ο Χ. είναι ένας 62χρονος άνδρας που ζει στην Αθήνα. Έχει μεγαλώσει μέσα στη μεγάλη αφήγηση της μεταπολίτευσης. Σε κάποια –μικρά ή και μεγάλα κεφάλαια της – έχει συμβάλει και ο ίδιος. Βρίσκεται στον ανανεωτικό χώρο. Οι σύντροφοί του διώκονται – από την ηγεσία, πάντοτε- για «δεξιά απόκλιση»… Ο Χ. είναι στην ηγετική ομάδα… Θα συναινέσει στην εξόντωσή τους; Υπάρχουν στιγμές που νοιώθει ρωγμές; 

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Θερινό σινεμά...


Το Πολιτιστικό Κέντρο θα δεσπόζει...αύριο στην περιοχή. Η βαριά γέφυρα που το ενώνει με το Μαρτινέγκο στέκει πελώρια στα μάτια μικρών και μεγάλων... -όλοι περιμένουν το πρώτο τους πέρασμα... Το πράσινο μεγαλώνει. Πέρα από μια μικρή αβλεψία -αλήθεια οι τριανταφυλλιές ταλαιπωρούνται μέσα στον χλοοτάπητα- τα άνθη της συστάδας των πικροδαφνών δημιουργούν μια όμορφη σύνθεση. Προβάλουν τα αρωματικά φυτά, διαχέουν μια νοσταλγία στον βιαστικό ρυθμό της πόλης.

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Ένας καφές σε περιμένει!


Είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα. Το διάβασα στο διαδίκτυο και το μεταφέρω και εδώ. Σκέφτομαι ότι μέσα σε τέτοιες ιδέες μπορεί να ξεπηδήσουν πράγματα καινούργια. Πως όμως θα αντιδράσει η ελληνική κοινωνία σε μια τέτοια κατάσταση; Ποιά καταστήματα θα δεχθούν να συμβάλουν στην επιτυχία ενός δικτύου...αλληλεγγύης; Στις σημερινές συνθήκες κρίσης οφείλουμε να αντιδράσουμε και με διαφορετικούς τρόπους... Ήδη η ύπαρξη ενός περιοδικού δρόμου, όπως είναι η "σχεδία" είναι μια σημαντική πραγματικότητα. Εδώ είμαστε... Ας ξεκινήσει από την πρωτεύουσα...και νομίζω ότι θα βρει μιμητές και στην περιφέρεια... 

Ακολουθεί το κείμενο του κ. Σέργιου Μήλη, από το περιοδικό "σχεδία". Τι είναι " ο καφές που περιμένει"; και πως οργανώνει η "σχεδία" αυτήν την πρωτοβουλία... [δημοσιεύονται τα κύρια σημεία]
Α.ΣΤΕΓΟΣ 

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Άρης Αλεξάνδρου Νέκρη ζώνη

ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...
για τον Ιούλιο: Γιάννης Αδαμάκος


Νεκρή ζώνη

Με τις λέξεις σου να είσαι πολύ προσεχτικός,
όπως είσαι ακριβώς μ' έναν βαριά τραυματισμένο που κουβαλάς
στον ώμο.
Εκεί που προχωράς μέσα στη νύχτα
μπορεί να τύχει να γλιστρήσεις στους κρατήρες των οβίδων
μπορεί να τύχει να μπλεχτείς στα συρματοπλέγματα.
Να ψαχουλεύεις στο σκοτάδι με τα γυμνά σου πόδια
κι όσο μπορείς μη σκύβεις
για να μη σούρνονται τα χέρια του στο χώμα.
Βάδιζε πάντα σταθερά
σαν να πιστεύεις πως θα φτάσεις πριν σταματήσει η καρδιά του.
Να εκμεταλλεύεσαι
κάθε λάμψη απ' τις ριπές των πολυβόλων
για να κρατάς σωστόν τον προσανατολισμό σου
πάντοτε παράλληλα στις γραμμές των δυο μετώπων.
Ξεπνοϊσμένος έτσι να βαδίζεις
σαν να πιστεύεις πως θα φτάσεις εκεί στην άκρη του νερού
εκεί στην πρωινή την πράσινη σκιά ενός μεγάλου δέντρου.
Προς το παρόν, νάσαι πολύ προσεχτικός
όπως είσαι ακριβώς μ' έναν μελλοθάνατο που κουβαλάς στον ώμο.


 
Άρης Αλεξάνδρου ΠΟΙΗΜΑΤΑ [1941-1974] εκδόσεις ύψιλον/βιβλία

Γιάννης Αδαμάκος  Νύχτες από γραφίτη νο3 1992 γραφίτης σε χαρτί 150χ200εκ

σημείωση:
για το ποιητικό ανθολόγιο δείτε ε δ ώ

Ο μπαμπάς έχει υψηλούς καλεσμένους.

Συμβαίνουν και στις καλύτερες...οικογένειες.

Ο μπαμπάς έχει υψηλούς καλεσμένους. Έχει και άγχος γιατί γνωρίζει...

Τα παιδιά -παίζουν σε αλάνες, φωνάζουν και ξεσηκώνουν τις γειτονιές. Θα προλάβουν να κάνουν μπάνιο... Ο υψηλός καλεσμένος να τα δει καθαρά...

Τα παιδιά, ατίθασα και αγριεμένα -τα έχουν με τον καλεσμένο του μπαμπά, θέλουν να του "τρίψουν" τη μούρη- τους χαλά -μαζί με κάποιους άλλους δικούς του φίλους- το παιγνίδι τους...

Ο μπαμπάς ξέρει... Υπόσχεται... Όχι μόνο δεν θα καθήσει πολύ ο καλεσμένος, αλλά θα τον πάρει μαζί του βόλτα... Όσο όμως είναι στο σπίτι...επιβάλλει τσιμουδιά. Έχει τον τρόπο του...

Τα παιδιά ξέρουν... Οφείλουν να υπακούσουν και το κάνουν... Βγάζουν και ένα... ταρατατζούμ [για την χαμένη τους αθωότητα, για την τιμή των όπλων, για μια κυρία αξιοπρέπεια...]

Ο μπαμπάς είναι υπερήφανος. Καμαρώνει, πίσω από τον υψηλό καλεσμένο του... Σκέφτεται τα παιδιά και τους προτείνει ένα νέο παιγνίδι...

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Ετήσια συνάντηση "Εν οίκω"...

Στο πάρκο Γεωργιάδη στήνεται και φέτος η ετήσια συνάντηση οικο -καλλιεργητών και -χειροτεχνών με τίτλο "Εν οίκω".


Στο μοναδικό πάρκο της πόλης, χειροτέχνες, καλλιεργητές, μεταποιητές, μελισσοκόμοι, ομάδες φυσικής δόμησης, εκθέτουν προϊόντα και...απόψεις. Η συνάντηση "Εν οίκω"  είναι μία γιορτή,  που στόχο  έχει την αφύπνιση και ενημέρωση σε θέματα οικολογίας, βιώσιμης ανάπτυξης, οικοτεχνίας, τοπικής οικονομίας και αυτοδιαχείρισης της καθημερινής ζωής.

Παράλληλα με την έκθεση θα διοργανωθούν σεμινάρια με διάφορες θεματικές, ενώ το τριήμερο θα είναι γεμάτο μουσική![δείτε όλο το πρόγραμμα  ε δ ώ ]

Οι συναντήσεις αυτές κρύβουν ένα σημαντικό κίνδυνο -πέρα από τις προθέσεις των διοργανωτών. Να μετατραπούν σε... εμπορικό πανηγύρι... Κρίνονται από την παρουσία τους όλοι οι εκθέτες... Κριτής ο κάθε επισκέπτης. Είναι ο μόνος που μπορεί και οφείλει να αξιολογήσει τα πράγματα, από τη στιγμή που οι διοργανωτές δεν ζητούν...πιστοποιήσεις -και καλά κάνουν. 

Με αυτές τις σκέψεις και την ανάγκη να συναντήσουμε φίλους θα επισκεφτούμε και φέτος το "Εν οίκω". 

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Πως να μιλάμε στα παιδιά για το παρελθόν

Είχαμε διαβάσει το 2004 -τέτοιες μέρες το αγόρασα από την "ΚΙΧΛΗ"- το θαυμάσιο βιβλίο του Herni Weber, "Μιλώντας στα παιδιά μου για την Αριστερά", από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ. Τότε δεν είχαμε...παιδιά -ο μικρός ήρθε τρία χρόνια μετά- ενώ οι βεβαιότητες μας για την αριστερά -έστω για την δική μας αριστερά- ήταν περίσσιες... Σήμερα -κάντε τις πράξεις- ο μικρός κλείνει τα έξι, τον Σεπτέμβριο πηγαίνουμε στην α' δημοτικού... 

Υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος να μιλάμε στα παιδιά για το παρελθόν; Και αν ναι, σε ποιους θα απευθυνόταν ένα βιβλίο με άρθρα που συμπυκνώνουν έρευνες πολύ διαφορετικών κλάδων γι' αυτό το θέμα; «Σε δασκάλους, καθηγητές, εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους, αρχαιολόγους, μουσειολόγους, απλούς γονείς. Πρόκειται για ένα εργαλείο που μπορεί να υπάρχει σε κάθε βιβλιοθήκη αρχαιολογικού ινστιτούτου, μουσείου, σχολείου, αλλά και σπιτιού.

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Τσέζαρε Παβέζε Είσαι η γη και ο θάνατος

ποιητικό ανθολόγιο 2013 με κοσμήματα αγαπημένων εικαστικών...

για τον Ιούλιο: Γιάννης Αδαμάκος

Είσαι η γη και ο θάνατος
Η εποχή σου είναι η σιωπή
και το σκοτάδι. Δεν ζει
τίποτα που πιο πολύ από σένα 
να `ναι μακρύτερα απ` την αυγή.

Όταν δείχνεις να ξυπνάς
είσαι μονάχα πόνος,
πόνος στα μάτια, στο αίμα,
που εσύ δεν τον νοιώθεις. Ζεις
όπως ζει κάποια πέτρα,
όπως η άγονη γη.
Και σε ντύνουνε όνειρα, 
λυγμού και κινήσεις
που εσύ αγνοείς. Ο πόνος
σαν το νερό κάποιας λίμνης
τρέμει και σε κυκλώνει.
Είναι κύκλοι στο νερό.
Εσύ τους αφήνεις να σβήσουν.
Είσαι η γη και ο θάνατος.

[3.Δεκεμβρίου 1945] 


ΤΣΕΖΑΡΕ ΠΑΒΕΖΕ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΘΑ `ΡΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ `ΧΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 1997  

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΔΑΜΑΚΟΣ  ΝΥΧΤΕΣ ΑΠΟ ΓΡΑΦΙΤΗ Ι` 1991  

σημείωση:
- για το ποιητικό ανθολόγιο δείτε ε δ ώ

    

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Σύντροφοι κάναμε μεγάλο λάθος!


  "[...] Επιχειρούμε να ζήσουμε./ Σε καθρέπτες θρυμματισμένους συνομιλούν τα πολλαπλά μας εγώ./ Μέγιστη η δυσκολία του εμείς." [Α.ΣΤΕΓΟΣ]

Η ομιλία του φίλου Σταύρου Λιβαδά στην ΚΕ της Δημοκρατικής Αριστεράς, στις 29.06.2013

Οκτώ μέρες πριν, μέσα σε ένα απόγευμα, άλλαξαν όλα, άρδην!
Αυτομολήσαμε από την κυβέρνηση στην αντιπολίτευση! Στην άφωνη ελληνική κοινωνία, στο σοκ των μελών και των φίλων, στους ξαφνιασμένους ευρωπαίους, στα πάμπολα γιατί που ακούστηκαν από παντού, εμείς το μόνο που ψελλίσαμε, επισήμως, ήταν: “…η ΔΗΜΑΡ, μετά από απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της δεν μετέχει στην κυβέρνηση…”

Έκτοτε, είδαμε στα τηλεπαράθυρα τους γνωστούς συντρόφους, να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, επιστρατεύοντας ό,τι να ναι ως επιχείρημα: το πραξικόπημα στην ΕΡΤ, το φλέρτ της ΝΔ με την ακροδεξιά, τη συντηρητική στροφή της κυβέρνησης, …ο γνωστός Σαμαράς… η μετατροπή της τρικομματικής σε μονοκομματική κυβέρνηση...

Ακούσαμε και από τον πρόεδρο διάφορα επιχειρήματα γι αυτή την απόφαση. Δυστυχώς, όμως, είναι δικαιολογίες εκ των υστέρων!

Σύντροφοι κάναμε μεγάλο λάθος!

Πρέπει να δούμε με ψυχραιμία, αλλά και με γενναιότητα την έξοδο από το αδιέξοδο στο οποίο αυτοπαγιδευτήκαμε.

Στην πορεία προς το συνέδριο θα πρέπει να συζητήσουμε αναλυτικά, τα πεπραγμένα της τρικομματικής κυβέρνησης, τη δική μας συμμετοχή σ` αυτήν, τον τρόπο που λειτουργούμε. Είναι σε κάθε περίπτωση μια πολύτιμη εμπειρία, για το κόμμα, τα μέλη μας, τον καθένα μας χωριστά.