Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Η ΚΑΡΤΑ


Συνέχιζε την  προσωπική του διαδρομή .
Γνώριζε πόσο άξιζε – για τη συλλογική μνήμη – η υπεράσπισή της. Ένοιωθε ήρεμος, γαλήνιος, δεν ήταν αναγκασμένος να εκφράζεται στον αόριστο παρά μόνο για τις ανάγκες της γραφής.
Άλλωστε έβλεπε το παρελθόν του ως συνέχεια ενός ηλιόλουστου αύριο…

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Ίσως να μεγαλώσαμε!

Η συντροφιά του απογευματινού καφέ συνεχιζόταν... Κόντευε οκτώ. 
[...]
Ένοιωθε να απομακρύνεται από την πραγματικότητα. Μα την αλήθεια, ταράχτηκε. Πήρε και έστριψε ένα τσιγάρο. Είχε μόλις αποκτήσει μια νέα συνήθεια. Άφησε 
- μετά την πρώτη ρουφηξιά - τη σκέψη του να χαθεί πιο μακριά απ` τη γραφή.  Χωρίς κανόνες και όρους.

Του άρεσε τούτο το παιγνίδι!
Ή μια παρέα - τώρα που και τούτη η μέρα έδυσε - για τη βραδινή του ρακή...