-[...]Ο καλός μαρξιστής, φίλε, για να μην πέφτει έξω, πρέπει να συνδυάζει την απαισιοδοξία της γνώσης με την αισιοδοξία της βούλησης.
-Μπα, διαβάζατε και Γκράμσι στην Κούτβα; Ακυρώθηκε λοιπόν το ουκάζιο του μακαρίτη;
Όλα τα ήξερε, ο άθλιος. Τα γράμματα του Γκράμσι από τη φυλακή, την κριτική που έκανε στο κόμμα των Μπολσεβίκων για τη στάση τους απέναντι στο ιταλικό πρόβλημα γύρω στα 1930, το θυμό του Στάλιν, την απαγόρευση [...]
Στρατής Τσίρκας Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ [σελ.26]
Χωρίς τις όποιες δεσμεύσεις του παρελθόντος, στο αδυσώπητο παρόν και με μια ρωγμή στο όνειρο, διάβασα το κείμενο του καλού φίλου Αντώνη Σαριδάκη. Στους μίζερους καιρούς μας είναι ακριβή η ομορφιά και αναγκαία η επιστροφή στις ρίζες. Με νέα εργαλεία στις λιγοστές αποσκευές μας.
Α.ΣΤΕΓΟΣ
γράφει ο Αντώνης Σαριδάκης
Ανανέωση στην πολιτική με επίκεντρο τον άνθρωπο, το
περιβάλλον και την κοινωνία,
με συναισθηματική νοημοσύνη δύναμη αλλαγής
Παρακολουθώντας
τις πολιτικές εξελίξεις σε παγκόσμιο, εθνικό αλλά και τοπικό επίπεδο, θεωρώ
επίκαιρο να συμβάλω στο γενικότερο πολιτικό προβληματισμό με μία
διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων.
Οι άκαμπτες
πολιτικές θέσεις και πρακτικές, η έλλειψη οραμάτων, ή έλλειψη επικοινωνίας
δηλώνουν βαθιά (συναισθηματική) αδυναμία των ανθρώπων να αντιληφθούν τον εαυτό
τους και την κοινωνία. Αδυναμία να διαμορφώσουν αποτελεσματικές πολιτικές
συνεργασιών για την προκοπή των ανθρώπων και την προστασία του πλανήτη
μας.
Δυστυχώς χωρίς οράματα, χωρίς στόχους, χωρίς πίστη στον
εαυτό μας και τις ιδέες μας, εγκλωβιζόμαστε σε έννοιες χωρίς περιεχόμενο
χωρίς προοπτική. Με τρόπο ρατσιστικό[1] , διχαστικό και αδιέξοδο.
Έννοιες όπως ανανέωση στην πολιτική πρέπει να πάρουν
σάρκα και οστά μέσα από στρατηγικές επιλογές με όραμα. Με μαζικοποίηση
των πολιτικών φορέων και κινημάτων, με δυνάμωμα της άμεσης δημοκρατίας,
με ανεξαρτησία και μαζικοποίηση των συνδικαλιστικών φορέων και
παρατάξεων. Με πολιτική συνεργασιών, πολυκομματικών σχημάτων
και κυβερνήσεων. Με κοινωνική συνοχή, εθελοντισμό και αλληλεγγύη.
Απαραίτητη προϋπόθεση για τα παραπάνω είναι να δοθεί προτεραιότητα
στην «συναισθηματική νοημοσύνη» των ανθρώπων.