Ο ηγεμόνας βρίσκει χρόνο για όλα. [δικό μου, όχι του Μακιαβέλι]...
Μια θεϊκή βοή απλώθηκε πάνω στην οδό Πλάνης... Ως ένας σίφουνας αγγελικός με μορφή ανθρώπου και δύναμη αστρική παρέσυρε στο διάβα του τα σύννεφα της καθημερινότητας [οι πιθανότητες βροχής στην πόλη ήταν όντως αυξημένες...]
Μια κόκκινη μπέρτα ανέμιζε πάνω στα νεοκλασικά κτήρια της πόλης. Ο Άγιος έκαμε το σταυρό του, τον κίνδυνο διαισθάνθηκε στο βήμα του αγνώστου... Οι τακτικοί διαβάτες τυφλώθηκαν από το φως, έτρεξαν τρομαγμένοι να κρυφτούν, να σωθούν...
Οι μαγαζάτορες κατέβασαν ρολά. Σπίθες, κύματα, άνεμοι, δίνες συνόδευαν Εκείνον... Μια φιγούρα μυστηριακή... Μια παρουσία, μια οπτασία, άγγελος, διάβολος. Το καλό και το κακό μαζί... Πεζός και έφιππος!
Διέτρεξε την απόσταση σκορπώντας φόβο και γαλήνη, ταραχή και αγαλλίαση. Ήταν ο Τέο Πελεγκρίνι! Ο διάσημος, ο μέγιστος, ο μόνος... Το πνεύμα του εκάλυψε τα πάντα, η μορφή του κυριάρχησε παντού...
Μια αξιοσημείωτη επίσκεψη δέχθηκε εχθές στο γραφείο του ο δήμαρχος της γραφικής μας πολιτείας. Χωρίς ραντεβού! Λόγια δεν αντάλλαξαν. Μίλησαν με τα μάτια! Δυό φωτογραφίας μόνο άλλαξαν χέρια: Ο δήμαρχος του έδωσε αυτήν από την τελευταία πρόβα του Θιάσου του κι ο μέγας υμνητής της τέχνης εκείνην από την τελευταία παράσταση του.
Η νέα τους συνάντηση ορίστηκε για την Επίδαυρο. Ο πρύτανης θα καθοδηγήσει τον δήμαρχο. Κομπάρσοι 92...
ΥΓ. Άσκηση γραφής είναι το παραπάνω πόνημα. Το γράφω μόνο για κάποιους που κακόβουλα θα τρέξουν να το συνδέσουν με πρόσφατες ασκήμειες στην μικρή μας πόλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου