Αύριο είναι Κυριακή.
Τα παράθυρα του γείτονα έχουν ακόμα φως.
Το εργαστάσιο θα είναι κλειστό.
Απόψε μπορεί να καθίσει, χωρίς άγχος με την γυναίκα του και το παιδί τους.
[Μεγάλωσε και ο μικρός τους/ τελειώνει φέτος το σχολείο/ θα τον χάσουμε από την γειτονιά]
Μπροστά στην τηλεόραση ίσως, μα θα είναι μαζί, θα πουν και δυό κουβέντες.
Δεν γίνεται αλλιώς.
Αύριο είναι Κυριακή.
Μπορεί να πάνε μια βόλτα στην πλατεία.
Ή και πιο μακριά. Μια βόλτα στην εξοχή.
Η Κλαίρη την λατρεύει.
Τώρα, τώρα που είναι στα καλύτερα της, Τα αγριολούλουδα έχουν κρατήσει το νερό της βροχής, τα πορτοκάλια είναι γλυκά, τα μήλα των ορεινών ώριμα. Είναι η ζουμερή πλευρά που λείπει, που έχει εξαφανισθεί από την πόλη.
Αύριο είναι Κυριακή, ο μικρός θα μείνει στο σπίτι. Βαριέται, το γνωρίσουν όλοι.
Αύριο είναι Κυριακή.
Τελικά θα πάνε στο πάρκο.
Αλλά με τα πόδια.
Θα δουν τις γεμάτες νερατζιές, τις κουτσουπιές που φυλλώνουν σιγά - σιγά, τα νέα δέντρα, με τον παράξενο κορμό, των νησίδων.
Θα πιαστούν χέρι - χέρι.
Θα περπατήσουν μαζί.
Η πρώτη μεγάλη γουλιά μπύρα θα είναι μια ικανοποίηση.
Αύριο είναι Κυριακή.
Και θα περάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου