γράφει ο Κώστας Τσαούσης
Θέλω να είμαι ειλικρινής προς όλους. Σε αυτές τις εκλογές δεν
πρόκειται να διαβάσω ούτε γραμμή από τα προγράμματα των κομμάτων – ούτε
σε έντυπη, ούτε και ηλεκτρονική εκδοχή. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν
είμαι αντίθετος στις προγραμματικές θέσεις των κομμάτων που διεκδικούν
την ψήφο των πολιτών, επεξεργασμένες ή μη επεξεργασμένες, ρεαλιστικές
και εφαρμόσιμες ή απλώς και μόνο «παχιά λόγια». Άλλωστε, το επόμενο
κυβερνητικό πρόγραμμα είναι δεδομένο: Το περιεχόμενο του 3ου Μνημονίου.
Από την αρχή μέχρι το τέλος. Άντε, και στην καλύτερη περίπτωση ορισμένες
μεταρρυθμίσεις που μπορούν να διευκολύνουν την δύσκολη καθημερινότητα
των πολιτών και να θέτουν τις βάσεις για μια διαφορετική παραγωγική και
αναπτυξιακή αντίληψη και νοοτροπία.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στα των προγραμμάτων. Η αντίθεση μου σε αυτά τα
προγράμματα στηρίζεται στο εξής: Σε αυτές τις εκλογές δεν θα
αναμετρηθούν προγράμματα αλλά ...επιλογές για κυβερνητικές λύσεις. Είτε
έτσι, είτε αλλιώς με δεδομένο το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα οι
πολίτες που θα φτάσουν μέχρι την κάλπη θα έχουν κατά κύριο λόγο να
επιλέξουν τους ...άλλους εταίρους σε μια εκ των πραγμάτων αναγκαία και
απαραίτητη κυβερνητική συνεργασία.
Οι επιλογές για το πρώτο κόμμα δεν είναι πολλές... Το γνωρίζουν όλοι
και ας μην το παραδέχονται. Όλα δείχνουν πως η χώρα οδηγείται σε
κυβερνήσεις συνεργασίας και μάλιστα κυβερνήσεις ευρείας συνεργασίας. Με
λίγα λόγια, το πρώτο κόμμα δεν φτάνει πλέον να καλέσει ένα μικρότερο
κόμμα της αρεσκείας του για να διαμορφώσει μια έτσι και αλλιώς ευάλωτη
κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Και αυτό γιατί η επιτακτική για τα
μακροπρόθεσμα συμφέροντα των πολιτών υλοποίηση των υποχρεώσεων που
προέρχονται από το 3ο Μνημόνιο αλλά και η αναγκαία προώθηση ουσιαστικών
μεταρρυθμίσεων σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής
προδιαγράφει τα όρια του βίου της όποιας επόμενης κυβέρνησης .
Τα δεδομένα λοιπόν υπαγορεύουν και τις λύσεις – οι τελευταίες περνούν
μέσα από την διαμόρφωση κυβερνητικών σχημάτων που δεν χρειάζεται απλώς
και μόνο να διαθέτουν την τυπική κοινοβουλευτική πλειοψηφία αλλά και να
εκφράζουν μια ευρεία πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία εντός και εκτός
της Βουλής. Δηλαδή μια ευρεία πλειοψηφία στην ανοικτή κοινωνία που να
ενθαρρύνει αλλά και να στηρίζει συμπράξεις και συναινέσεις.
Με λίγα λόγια και καλά, τα κόμματα –ηγεσίες και μηχανισμοί- θα πρέπει
να αρχίσουν να προετοιμάζονται για μια τέτοια προοπτική αν δεν θέλουν
να βιώσουμε τις συνέπειες μιας παρατεταμένης κυβερνητικής αβεβαιότητας ή
απλώς μιας δυσβάστακτης έως καταστροφικής ακυβερνησίας.
Πηγή: newmoney.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου