..."Ό,τι δε σε πεθαίνει, σε κάνει πιο δυνατό" είχε πει κάποιος.
Ο Γκέοργκ όμως ήξερε καλύτερα.
"Ό,τι δε σε πεθαίνει σήμερα, σε πεθαίνει αύριο".[1]
Με την πρώτη φράση θα κλείσει την εισήγησή του, στην συνεδρίαση της ΕΕ της ΔΗΜΑΡ, ο σ.πρόεδρος Φώτης Κουβέλης.[2]
Τη δεύτερη φράση υποστηρίζει το "τετράδιο εξόδου". Αφήνει ανοικτή τη διαδικασία να
συζητήσουμε και να απαντήσουμε :
Συνεχίζουμε - αλλά πώς;
Επιμένουμε - σε τί;
Αφήνει ανοικτή τη διαδικασία. Μέχρι το αύριο.
ΥΓ. Θεωρώ την "πρώτη ρήση" απελπιστικά κλειστή. Περιχαρακώνει τη
σκέψη στην ήττα, ατσαλώνει το σώμα στον πόνο. Δυναμώνεις από το
λάθος μα συνηθίζεις να το αποδέχεσαι τη στιγμή που θεωρείς ότι θα
σε δυναμώσει μια ακόμα φορά. Θεωρώ τη δεύτερη ρήση μια σπείρα. Σε κάποιο τόξο της γεννιέται ένα
καρκίνωμα. Αν κοπεί από το υγιές σημείο μια νέα σπείρα ξεκινά...
Έστω μέχρι τον θάνατο. Εκεί ξεκινά η "συνομιλία με τους νεκρούς"...
[1] Απόσπασμα από το νέο βιβλίο του ΘΟΔΩΡΗ ΚΑΛΛΙΦΑΤΙΔΗ "ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΕΡΑΣΤΕΣ", εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, που διαβάζω τώρα, για δεύτερη φορά...
[2] πολιτική εκτίμηση
Δήλωση Φώτη Κουβέλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατέβαλα κάθε προσπάθεια, σε κάθε περίσταση, να προβάλω και να υπερασπισθώ τις δημοκρατικές αξίες που συγκροτούν την παράταξη μας και εκφράζουν τις συλλογικές αποφάσεις της ΔΗΜ.ΑΡ.
Πιστεύουμε, όλοι, σε μια Αριστερά στην υπηρεσία της κοινωνικής αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της αδιαπραγμάτευτης πολιτικής και κομματικής εντιμότητας.
Τα αποτελέσματα των εκλογών για την Ευρωβουλή με οδηγούν, ως έχω χρέος , να υποβάλω στην Κεντρική Επιτροπή και στο Συνέδριο του κόμματος την παραίτηση μου, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες καταστατικές μας διαδικασίες.
Αυτά τα όργανα θα πάρουν τις αναγκαίες αποφάσεις.
Αθήνα, 28.05.2014