Στην γωνιά των μεγάλων δρόμων έπεφτε κάθε μεσημέρι η σκιά σου.
Οι κινήσεις ίδιες, καθορισμένες, ακριβείς. Παρκάρεις το αυτοκίνητο, ανοίγεις την πόρτα, ανοίγω το παράθυρο. Βγαίνεις, περπατάς, τρία βήματα είναι το σπίτι σου, μπαίνεις και χάνεσαι.
Μένω στο παράθυρο, μένω στη σκιά και χάνομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου