ποιητικό ανθολόγιο
Το
τελευταίο
Βουτάς
τις λέξεις στο μελάνι
και μετά
τις καταπίνεις βουβά
- να πάνε
στο διάβολο να ησυχάσεις-
Κατεβαίνεις
στο πηγάδι.
Ένα
κόκκινο άλογο
τρέχει
αλαφιασμένο
γυρεύοντας
νερό.
Ψηλαφίσεις
τη γυναίκα.
Από πάνω
ο ουρανός
κοιλιά
ψαριού γλιστράει.
Ο χρόνος
σπάει τις πόρτες
και
βγαίνει σε μεγάλα συμπαγή κομμάτια.
Γιάννης ΚΟΝΤΟΣ: ΤΑ ΑΠΡΟΟΠΤΑ, εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, Αθήνα 1987
Henri Matisse: The Strana Forandola, 1938
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου