Τα αιωνόβια δέντρα - Αργύρης Χιόνης

Τα αιωνόβια δέντρα 

Στον Σάμη, στη Βάσω και στον Φοίβο

ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ, γενικά, είναι σοφά πλάσματα, και είναι σοφά γιατί έχουν μεγάλη υπομονή. Γεννιούνται απ'το χώμα, μικρά μικρά, σαν χορταράκια, και, σιγά σιγά, δένουν κορμό, δένουν κλαδιά και γίνονται τεράστιοι γίγαντες, έτσι που να μπορούμε να καθόμαστε τα καλοκαίρια κάτω απ' τη σκιά τους να δροσιζόμαστε. Ακόμη όμως πιο σοφά είναι τα αιωνόβια δέντρα, αυτά δηλαδή που ζουν χρόνια πολλά, ολόκληρους αιώνες. Τα κυπαρίσσια, για παράδειγμα, και τα πλατάνια κι οι ελιές κι οι δρύες... Καταλαβαίνετε πόση σοφία έχουν θησαυρίσει αυτά τα δέντρα μέσα στους αιώνες, τι έχουν δει τα μάτια τους;

Τα αιωνόβια δέντρα ήταν κιόλας εδώ, όταν ο άνθρωπος ταξίδευε ακόμη με τα πόδια ή καβάλα σε υποζύγια, άλογα, δηλαδή, μουλάρια ή γαϊδούρια. Κι όσο περνούσανε τα χρόνια, τον είδαν να ξυπνά, σιγά σιγά, και να ανακαλύπτει, πρώτα, τα κάρα και τις άμαξες και, ύστερα, τα τρένα, τ' αυτοκίνητα, τ'αεροπλάνα, τα διαστημόπλοια...

Οι άνθρωποι ανακαλύπτανε και φεύγανε` τα αιωνόβια δέντρα μένανε πάντα εδώ, συγκεντρώνοντας, ανάμεσα στους αλλεπάλληλους κύκλους του κορμού τους, γνώσεις ανεκτίμητες. Γίνανε κάτι σαν βιβλιοθήκες` μέσα στα κύτταρά τους είναι γραμμένη όλη σχεδόν η ιστορία του ανθρώπινου είδους.

Δεν είναι όμως μόνο γι' αυτό σοφά τα αιωνόβια δέντρα. Οι ρίζες τους, έτσι που χώνονται βαθιά, όλο και πιο βαθιά, μέσα στο χώμα, βρίσκονται πολύ κοντά στην καρδιά της γης και συνομιλούν μαζί της και μαθαίνουν απ' αυτήν μυστικά που είναι άγνωστα στον Επάνω Κόσμο. Τα κλαδιά τους, πάλι, τα πανύψηλα κλαδιά τους, που χαϊδεύουν με τα φύλλα τους το μέτωπο του ουρανού, ακούνε ιστορίες που τους λένε τ' άστρα, ιστορίες που ποτέ τους δε θα μάθουνε οι άνθρωποι, όσους πυραύλους και αν στείλουν στο διάστημα, ιστορίες που μπορούν να καταλάβουν μόνο οι ποιητές και τα παιδιά, κι όσοι από τους μεγάλους μείνανε παιδιά.

Τα αιωνόβια δέντρα γνωρίζουνε ακόμη την παγκόσμια μουσική και ιστορία και γεωγραφία, γιατί, εκτός από τα ντόπια πουλιά που καθημερινά κουρνιάζουν πάνω τους, έρχονται εκεί , κατά εποχές, να ξαποστάσουν πουλιά χωρίς πατρίδα, ταξιδιάρικα πουλιά, μεταναστευτικά, όπως τα λένε. Από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου φτάνουνε τα πουλιά αυτά, κι ώσπου να πάρουνε ανάσα, για να συνεχίσουν το ταξίδι τους, προσφέρουν, ως αντίδωρο για τη φιλοξενία, κελαηδισμούς πρωτάκουστους και μαγικές περιγραφές άγνωστων τόπων και λαών.

Ω, ναι, τα αιωνόβια δέντρα ξέρουνε τα πάντα για τη ζωή των σκουληκιών κάτω απ' το χώμα, για τη ζωή των μυρμηγκιών και των θηρίων πάνω στο χώμα, για το τραγούδι των πουλιών και του ανέμου πάνω απ' το χώμα. Τα αιωνόβια δέντρα είναι πάνσοφα` γι' αυτό και υποδέχονται, μ' ένα χαμόγελο επιείκειας, τον ξυλοκόπο που τα σωριάζει στο χώμα.

Αργύρης Χιόνης  Όντα και μη Όντα εκδόσεις Γαβριηλίδης Αθήνα 2013