έγραψε η κ. Σεβαστή Λιοναράκη-Χριστίδου
"έκλεψα" και δημοσιεύω
Συνάντησα στο ασανσέρ την κυρία του δεύτερου ορόφου. Σαραντάρα με παιδιά
στο γυμνάσιο. Έφευγε από το σπίτι της να πάει Σαββατιάτικα στη δουλειά.
Εργάζεται εννοείται σε ιδιωτική επιχείρηση. Σχεδόν δακρυσμένη μου είπε
"δεν αντέχω, δουλεύω 10 ώρες την ημέρα και Σάββατα αν χρειαστεί, ο
μισθός μου έχει μειωθεί πολύ, σε εκμεταλλεύονται πια ανοιχτά. Ψάχνω
δουλειά σε άλλη εταιρεία αλλά δεν βρίσκω. Και εκεί τα ίδια θα είναι.
Αλλά τουλάχιστον θα μπορώ να πω στον
ευατό μου ότι "μπράβο είχες το κουράγιο και αντέδρασες". "Εσείς εντάξει;
την παίρνετε κανονικά τη σύνταξη;"
Τι να πω; Ότι είναι διαδοχική σύνταξη
και παίρνω μόνο τη μισή γιατί το ΙΚΑ ακόμα μελετάει τα ένσημά μου;
"Ναι, όλα καλά" της είπα και πήρα όλα τα Σάββατα της ζωής μου που δεν
έχω δουλέψει αγκαλιά να τα κρύψω, κατάπια την ντροπή μου και βγήκα από
το ασανσέρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου