[...]Κούρασαν
το κορμί τους στο παιγνίδι των κορμιών.
Είναι ο κόσμος μια πόλη
Είναι ο κόσμος μια πόλη
δυό
άνθρωποι
ένα πιάτο φαγητό
ένα κρεβάτι
ένα αγκάθι
μια αγκαλιά.
Τα χέρια σου. Τα χέρια μου.
Ένα μπουκάλι αλκοόλ.Δύο τσιγάρα. Ένα χελιδόνι έτοιμο για το ταξίδι της αναχώρησης.
1. Παλιά γραφίδα
"ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ"
Σήμερα μίλησε από την εξέδρα η πράσινη ομάδα.
Χθές είχε μιλήσει η μπλε.
Δεν μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Πότε δεν μου άρεσε.
Αντίθετα μου άρεσε πάντα ο κινηματογράφος.
Το μεσημέρι "κάλπικη λίρα" στην τηλεόραση, μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες που ΄χω δει.
Τώρα η παράσταση τελείωσε.
Ξηλώνουν την εξέδρα και αλλάζουν σκηνικό για την άλλη ομάδα.
Εν τω μεταξύ ο Μπερλινγκουέρ πέθανε από εγκεφαλικό.
Σήμερα μίλησε από την εξέδρα η πράσινη ομάδα.
Χθές είχε μιλήσει η μπλε.
Δεν μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Πότε δεν μου άρεσε.
Αντίθετα μου άρεσε πάντα ο κινηματογράφος.
Το μεσημέρι "κάλπικη λίρα" στην τηλεόραση, μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες που ΄χω δει.
Τώρα η παράσταση τελείωσε.
Ξηλώνουν την εξέδρα και αλλάζουν σκηνικό για την άλλη ομάδα.
Εν τω μεταξύ ο Μπερλινγκουέρ πέθανε από εγκεφαλικό.
από την ποιητική συλλογή "ΜΗΝ ΠΟΥΛΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΙΑΝΟ ΜΟΥ" της Ντόριας Μαρνέρη...
Πέρασαν
10 χρόνια. Οι συνήθειες, οι αντιλήψεις, η νοοτροπία παραμένουν.
Ξεχάσαμε μερικές "μαγείες". Προσθεθήκαμε ίσως περισσότερο στο άρμα του
θεάματος και του εντυπωσιασμού. Ίσως οι "κόντρες" είναι πιο υποτονικές.
Μάλλον οι μεγάλες ομάδες νοιώθουν τα κρυστάλλινα πόδια τους αδύναμα...
Πάντα βέβαια προσδοκούν καλά αποτελέσματα.
Όπως
και εμείς. Με σύμμαχο μια αδιόρατη αισιοδοξία, ένα πείσμα... Και πολλές
θύμησες και κουράγια. Με τη δική μας ελπίδα στο αύριο του πολιτισμού,
των εργατών του χεριού και του πνεύματος, των νέων πολιτών. Θα
ανταμώσουμε ξανά την Ιστορία. Η οποία βέβαια, επιμένει να
επαναλαμβάνεται είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία.
Τώρα, κάποιος Μπερλουσκόνι οδηγεί την Ιταλία σε "εγκεφαλική" κρίση.
Θεσσαλονίκη, 03.06.1994
Στοιχεία... Περιοδικό "παιδεία εν πράξει" τχ.3, Ιούνιος 1994, Θεσσαλονίκη.
[βραχύβια εκδοτική προσπάθεια της νεολαίας Θεσσαλονίκης του
Συνασπισμού. Εξέδωσε μόλις τρία τεύχη. Στα "μονά" είχα αναλάβει να γράφω
το Σημείωμα της συντακτικής ομάδας].
2. Τα γεγονότα είναι γνωστά
"Επαναστάτες της πορδής" στα Χανιά ματαιώνουν μια εκδήλωση "αντιφρονούντων". Δεν τους άρεσε, δεν τους άρεσαν, βρε αδελφέ. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμα γκουλάκ -κάποιοι φαντασιώνονται ήδη τη διοίκησή τους- και αφού αυτοί "οι κακοί" δεν κρύβονται μόνοι τους θα τους θάψουμε εμείς. Ο μανιχαϊστικός τρόπος ανάγνωσης των ζητημάτων. Νεαροί και νεαρές καλύπτουν και προστατεύουν την "πρώτη φορά αριστερά" από τα αριστερά.
Την ίδια περίπου ώρα στην Βουλή των Ελλήνων ο πρωθυπουργός ενημερώνει την ολομέλεια για την πορεία των διαπραγματεύσεων. Δηλώνει μεταξύ άλλων την έκπληξη του για το κείμενο των προτάσεων των θεσμών. Αν υπήρχε σοβαρό προεδρείο -έχομε και εμείς την ανάγκη για ένα όνειρο- θα έπρεπε εκείνη τη στιγμή να ολοκληρώσει τη συνεδρίαση. Κάτι που δεν συνέβει ποτέ. Στο βήμα ανέβηκε με τη σειρά του αλλά αιματωμένος γερά ο και υπουργός Αμύνης, πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Αυτήν την ορμή του την "πλήρωσαν" οι βουλευτές της ΝΔ. "Στα τέσσερα εσείς", βρυχήθηκε και το...πρόσωπό του έβγαλε καπνούς... Υπερασπίστηκε με τον τρόπο της βίας -τον μόνο που γνωρίζει- την κυβέρνησή του. Ακροδεξιοί βουλευτές καλύπτουν και προστατεύουν την "πρώτη φορά αριστερά" από τα δεξιά.
Έτσι, η ισορροπία ενός σαπιού συστήματος διατηρείται.
3. Βρήκε μιαν Άνοιξη
«Θα νικήσω», είπε το ρόδι και άνοιξε
Έβαψε έναν τοίχο. Διαρκώς ζητούσε
αποχρώσεις. Μπορούσε, πάλευε, έβαφε. Άφηνε πίσω όνειρα. Ακολοθούσε
ανήλιες διαδρομές. Φριχτούς πόνους πέρασε. Δυσκολίες αντιμετώπισε
αποπληρωμής. Τόκους πληρώνει καθημερινά. Δουλειά δεν είχε. Δεν
έψαχνε βέβαια. Τριγύριζε πέρα δώθε. Τραγουδούσε τραγούδια μελαγχολικά.
Χειμώνα, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο. Κάθε Άνοιξη ταξίδευε. Μέρη άγνωστα
επισκεφτόταν. Είχαν παράξενα ονόματα. Ποίηση, Έρωτας, Αγκαλιά. Τρεις
μέρες έμενε. Έφευγε, πετούσε ήρεμος. Είχε γνωρίζει πολλά. Είχε ζήσει
περισσότερα. Αναζητούσε μια σπείρα.
Ένα βυθό πράσινο. Ένα πηγάδι κόκκινο. Μιαν Άνοιξη οδηγό.
Έβαψε έναν τοίχο. Έβαψε ένα δωμάτιο.
Έβαψε ένα σπίτι. Έβαλε πολλά χρώματα. Είχαν παράξενα ονόματα.
Ακριθάκης, Γκόρπας, Λάσκαρης. Είχαν παράξενα ονόματα. Μανόλης,
Μάνος, Διονύσης. Λεοντάρης Βύρωνας; Παρών.
Γκρέμισε έναν τοίχο. Γκρέμισε ένα δωμάτιο. Γκρέμισε ένα σπίτι. Δεν έκτισε τίποτα.
Βρήκε μιαν Άνοιξη.
[πρώτη δημοσίευση ε δ ώ ]
4. Συλλέκτης
στην Κ.
Η γυναίκα δάκρυσε
Ήταν ένας άγριος Φλεβάρης
Δεν έβρεξε καμμιά νύχτα.
5.
Κατοικούσα τότε μέσα σε ένα
αντίσκηνο. Παλιομοδίτικο. Μισό μισό το κουβαλούσαμε στην πλάτη. Σαν τους στρατιώτες στις ασκήσεις. Όταν το στήσαμε ο ουρανός του γέμισε λέξεις.
Το ημερολόγιο έγραφε 25 Μαϊου του 2015
υγ. Παλιά γράμματα αναζητούν ταχυδρόμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου