Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

Νίκος Παππάς ΠΡΕΠΕΙ...


ποιητικό ανθολόγιο

ΠΡΕΠΕΙ...

Να σε βρω
Πρέπει να σε βρω.
Που; Πρέπει βαθιά να κοιτάξω
στην ψυχή μου, στα περασμένα,
στον κόσμο ολόκληρο.
Πρέπει να περπατήσω πολύ
στους δρόμους και στα όνειρά μου
με δεκανίκια, μ`ελαφράδα του αγεριού.
Εγώ δεν περπατώ. Λικνίζομαι
τρέμω σα βέργα, σαν αστέρι,
μπορεί και να σε προσπεράσω
καθώς φυτρώνουν απ` τους ώμους μου φτερά.
Πρέπει να `ρθω.
Πρέπει να σ` αντικρίσω
ζητάω αιώνες να βρω την κατοικία σου, 
να δω και να μετρήσω πόσος δρόμος
χωρίζει τον έναν απ` τον άλλο μας
να `σαι κι εσύ κι εγώ
από τη νύχτα άγρυπνος, 
να σε προλάβω πριν καλά-καλά να ξημερώσει
με μια βροχούλα τρυφερή
να κουβεντιάζεις.
Κι αν έρθω, κι αν σε βρω, 
εκεί που τόσα χρόνια τρίβεται το χώμα
μπορεί ακόμα και λουλούδια να ξαναφυτρώσουν...



Νίκος Παππάς ΜΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΕΦΑΛΑ εκδόσεις Γαβριηλίδης, ΑΘΗΝΑ 2002

Ο Νίκος Παππάς [1906-1997] γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Το 1927 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και τον ίδιο χρόνο έφυγε για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου παρέμεινε ως το 1928. Από το 1939 και για τριάντα χρόνια άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα, ενώ εργάστηκε και στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1928 με τη δημοσίευση ποιημάτων του στο περιοδικό "Νέα Εστία". Το 1930 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Μάταια λόγια". Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Νέα Εστία", "Ελληνικά Γράμματα", "Το Ξεκίνημα", "Το Νέον κράτος", "Νεοελληνικά Γράμματα", "Μακεδονικές Ημέρες", "Εφημερίδα των ποιητών", "Επιθεώρηση Τέχνης", και άλλα, όπου δημοσίευσε ποιήματα, μεταφράσεις και δοκίμια. Συνεργάστηκε επίσης με την εφημερίδα "Καθημερινή" (1935-1940). Υπήρξε εκδότης και διευθυντής στο περιοδικό των Τρικάλων "Επαρχία" (1931-1932), μέλος της επιτροπής του περιοδικού της Χαλκίδας "Νεοελληνικά Σημειώματα" (1936), καθώς επίσης των "Νέων Ρυθμών" (1949-1950) και της "Εφημερίδας των ποιητών" (1956-1958). Το 1936 παντρεύτηκε την ποιήτρια Ρίτα Μπούμη. Τιμήθηκε με το Α΄ και το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1959 και 1964 αντίστοιχα) και υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Μετέφρασε έργα των Μπρεχτ, Ρίλκε, Απολλιναίρ και άλλων, ενώ έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά και ιταλικά.


Πίνακας του Μιχάλη Αρβανιτάκη

Ο Μιχάλης Αρβανιτάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1967. Είναι δάσκαλος και καλλιτέχνης. Έχει σπουδάσει παιδαγωγικά και έχει μετεκπαιδευτεί και επιμορφωθεί στις ανθρωπιστικές σπουδές, στην αισθητική αγωγή και μουσειοπαιδαγωγική. Έχει υπηρετήσει ως διευθυντής δημοτικών σχολείων, είναι μέλος και στέλεχος εκπαιδευτικών συλλόγων και ομίλων. Έχει ασχοληθεί έμπρακτα  με ζωγραφική, εικονογράφησφη, ποίηση, θέατρο και αθλητισμό. Δραστηριοποιείται ως επιμορφωτής σε εκπαιδευτικές ημερίδες, συνέδρια και βιωματικά σεμινάρια για τη διαθεματική προσέγγιση της τέχνης και τη διδακτική της αισθητικής αγωγής στο δημοτικό σχολείο.  Το 2004 τέλεσε την 1η ατομική του έκθεση ζωγραφικής υπό την αιγίδα του Δήμου Ηρακλείου και την πλαισίωσε με το βιβλίο του "Μια ζωγραφιά...ένα ποίημα". Έχει λάβει μέρος σε αρκετές παγκρήτιες, πανελλήνιες και διεθνείς εκθέσεις χωγραφικής.

3 σχόλια:

  1. καλη ημερα ..καλο μηνα! αυτα τα πρεπει πολλες φορες σκοτωσαν τα θελω..μπερδεψαν συναισθηματα..αφησαν ερωτες ανεκπληρωτους..και αγαπες να χαθουν στη μοναξια της σιωπης τους!
    καλη συνεχεια στην ημερα σας ♥
    φιλι αγκαλια
    xryssaki..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το "πρέπει" ταυτίζευαι με το "θέλω". Έτσι διάβασα το ποίημα.
    Καλό σας βράδυ, xryssaki.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. you have to die a few times before you can really live ! Charles bukowski

    ο φρο΄ι΄ντ εκανε λογο για το παντρεμα του πρεπει .. του θελω και για την επιλογη που εχουμε για τον δρομο της σκυλας ταυτιζοντας την ως απολυτη ελευθερια και την χαρυβδη της στερησης, απο αυτο το αναμεσα προκυπτει ο ορισμος της ικανοποιησης των αναγκων μας με ορια και οδηγο τις προσωπικες μας επιλογες και αξιες.
    μπλεγμενη σ'ενα λαβυρινθο του πρεπει και του θελω ,γεματη αποριες για το τι ειναι πιο ισχυρο ,για το ποιο απ τα δυο ΠΡΕΠΕΙ ν'ακολουθησω στην ζωη ισως και να ειμαι λιγο εως πολυ μπερδεμενη!
    υπαρχουν στιγμες που το πρεπει μου ,ακυρωσε το θελω,που το θελω επισκιασε η ακομα και να λυγισε το πρεπει!
    εχουν υπαρξει φορες που εκεινα τα πρεπει με καταδιωξαν και με εγκλωβισαν..μα και φορες που τα θελω μου με οδηγησαν στην καταστροφη!
    τελικα ποιο ειναι το σωστο?
    ποια ειναι εκεινα τα πρεπει που (περι)οριζουν τη ζωη μας?
    ποσο πρεπει ν'ακολουθησω τις επιθυμιες και τα δικα μου θελω?
    αν με ρωτησετε ακομα και τωρα ωριμη γυναικα ..συντροφος ..μητερα ..παιδαγωγος ,θα σας πω για κεινη την μοναδικη στιγμη της αποφασης που καλουμε να παρω αναμεσα τους!
    την καλημερα μου σας στελνω ,ανταμα με δυο φιλια μελισταλαχτα ..Αντωνη ♥
    xryssaki..

    ΑπάντησηΔιαγραφή