Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Το ταξίδι δεν σταματά ποτέ



Οι ήσυχες μέρες του καλοκαιριού είναι ένας μεγάλος μύθος. Ένας μεγάλος έρωτας μπορεί να έρθει στη ζωή σου. Μια κληρονομιά. Ένας θάνατος. Μια ελπίδα. Μια μετακόμιση, μιαν αναστάτωση, μια τρικυμία. 


Στον έρωτα και στον θάνατο αδύναμος
Στην κληρονομιά ανέτοιμος
Στην ελπίδα ανοικτός, στην μετακόμιση μόνος
Στην αναστάτωση ακμαίος
Στην τρικυμία στην στεριά.

Η ζέστη σε σκοτώνει. Στην πόλη κυκλοφορούν μαθητές, βουλευτές, πλανόδιοι μουσικοί. Η μπύρα είναι πάντοτε παγωμένη, το ουίσκι καθαρό. Τα μικρά μπαρ της πλατείας γεμάτα. Όλοι ή σχεδόν όλοι κουβεντιάζουν για μελλοντικές ή παρελθούσες διακοπές. Για άδειες μέρες. 

Τα σχέδια απλώνουν το ίσκιο τους πάνω στα μαρμάρινα τραπέζια του καφενείου. Ο καφές σερβίρεται πάντοτε με ένα παγωμένο ποτήρι νερό, η εκδίκηση κρύα. Η μικρή του μαγαζιού είναι όλο ερωτήσεις. Για τον κάναβο, τους παραλληλογράφους, τα μολύβια. Τα χρώματα, τις χαράξεις, τις μουτζούρες, τα λάθη μας. 

Όλοι ενήλικες είμαστε και στοιχειώδη γράμματα γνωρίζουμε. "Έχομεν καλήν υγεία και το αυτό επιθυμούμε και για εσάς". "Να μου φιλήσετε τη θεία. Το επόμενο καλοκαίρι θα έρθω να σας δω". Κρυστάλλινα νερά και καθάρια μυαλά. Εν ελλείψει...

Φοβισμένοι άνθρωποι κρύβονται πίσω από τις γρίλλιες των παραθύρων. Των πραγματικών, που σφαλίζουν και της τηλεόρασης, που χύνουν θλίψη, απόγνωση, χολή. Στη Βουλή των Ελλήνων νομοθετούν για την "μικρή ΔΕΗ". Στα κόμματα επικρατεί ο παραλογισμός της κοινωνίας. Στην αριστερά κυριαρχούν οι συνήθειες του παρελθόντος. 

Στην μικρή μας πόλη, στην δική μας ζωή, στην μισή μας καρδιά, στο ένα και μοναδικό πάρκο, αναζητούμε την αναζήτηση. Το ταξίδι δεν σταματά ποτέ. Βλιβεροί μηχανοδηγοί εκτροχιάζουν τραίνα και όνειρα. Σταθμεύουν σε βρώμικους σταθμούς.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου