Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Οι πόλεις και οι νεκροί. 4.


στην μνήμη του πατέρα μου. 
Συμπληρώνονται σήμερα εικοσιέξι χρόνια από τον θάνατό του.
Το καλοκαίρι του 1988 ήταν μόλις 52 ετών.


Αυτό που διαφοροποιεί την Αργεία από τις άλλες πόλεις είναι ότι στη θέση του αέρα έχει χώμα. Οι δρόμοι είναι παραχωμένοι στη γη, τα δωμάτια είναι γεμάτα άργιλο μέχρι την οροφή, στις σκάλες ακουμπά μια άλλη ανάποδη σκάλα, πάνω από τις στέγες των σπιτιών βαραίνουν στρώματα βραχώδους εδάφους, όπως ουρανοί με σύννεφα. Αν οι κάτοικοι κατορθώνουν να γυρίζουν στην πόλη διευρύνοντας τα λαγούμια των σκουληκιών και τις σχισμές στις οποίες παρεισφρεούν οι ρίζες, δεν το ξέρουμε: η υγρασία διαλύει τα κορμιά και αφήνει ελάχιστες δυνάμεις` συμφέρει να μένουν ακίνητοι και χαλαροί, έτσι κι αλλιώς είναι παντού σκοτάδι.

Από εδώ πάνω δεν βλέπουμε τίποτα από την Αργεία` κάποιοι λένε: "Είναι εκεί κάτω" και είμαστε αναγκασμένοι να τους πιστέψουμε` τα μέρη είναι έρημα. Κάποιες φορές, τη νύχτα, αν πλησιάσουμε το αυτί μας στην επιφάνεια της γης, ακούγεται μια πόρτα που χτυπάει. 


Ίταλο Καλβίνο Οι αόρατες πόλεις 
-μετάφραση Ανταίος Χρυσοστομίδης, εκδόσεις Καστανιώτης, Αθήνα 2004

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου