Τα δεύτερα, δικά μου! [22.11.2015]

Κλείνω τα μάτια
Βλέπω στα δικά σου
Ψάχνω τα χέρια
Σε αγγίζω.

Εδώ μοιραζόμαστε χρώματα.

Τα μάτια μου, σύννεφα φορτωμένα.

Τα χέρια σου γεμάτα ουρανούς.

  

ΥΓ. Διαβάζουμε πάντα την Μαργαρίτα

Α.ΣΤΕΓΟΣ 08.11.2015

1. Κατέβηκα κάτω στην πεδιάδα. Πήρα αργά το μονοπάτι με τα χαλίκια. Είναι πιο δύσκολο και πιο μακρύ, μα κρύβει ομορφιές που θέλω τώρα, καθώς κατεβαίνω να βλέπω. Είχα ξαπλώσει και ήμουν ξεκούραστος. Είχα κοιμηθεί, είχα ονειρευτεί και ήμουν χορτάτος. Μια ολόκληρη νύχτα, μια ηλιόλουστη εποχή έμεινα επάνω. Άνοιξη ήταν όταν ανέβηκα. Από το μονοπάτι με το χώμα. Ήθελα να τρέξω, να χωθώ στην εύφορη γη. Τίποτα δεν με κρατούσε, η λαχτάρα με έσπρωχνε και έτρεχα. Απομακρυνόμουν και μια ματιά δεν έριξα πίσω. Δεν είχα τίποτα να δω. Χωράφια δεν με περίμεναν, παιδιά δεν έχω και με τη θάλασσα έκοψα κάθε δεσμό μετά τον μεγάλο χαμό. Έτρεχα να υψωθώ στην μητέρα γη. Στο άγγιγμά της άνοιγαν νέοι τόποι. Η ίδια ήταν τόπος-σύνορο. Μαζί της μια ζωή έκλεινε μια ζωή άνοιγε. Ίδια με τότε που παιδιά ακόμα ανεβήκαμε την πρώτη φορά τα σκαλιά της άλλης γειτονιάς. Τότε άρχισε η μέρα να μετρά διαφορετικά. Τώρα, η αντάμωση ψηλά στους λόφους, τη ζωή διαφορετικά μετρά και ορίζει. Έτρεχα και πίσω δεν κοιτούσα. Άνοιγα το βήμα, έχανα το κάλλος του τοπίου, αψηφούσα την εποχή που κυριαρχούσε παντού. 

Έτρεχα. Γεύτηκα βροχή. Άφησα αίμα. Κατεβαίνω.

2. Έλα! Μη φοβάσαι τα μικρά φτερά που φυτρώνουν στην πλάτη μου. Όνειρα είναι, στο όνειρο ζουν. Έλα! Εδώ θα μείνουμε με κούτσουρα λέξεις. Έλα... Κερνάω αλκοόλ, μελάνι και κρεβάτι. 

3. Η κα Χατζημιχάλη, τελευταία επιβάτης της πτήσης... για Κω, παρά τις αυστηρές ανακοινώσεις του αεροδρομίου δεν εμφανίστηκε ποτέ στην έξοδο 10.

Ο έρωτας την κράτησε στο έδαφος.

4. Κύλησε ο χρόνος. Από την Ανάσταση ως την γιορτή της γέννησης. Ο δικός μου θάνατος. Μια ερωτική ιστορία με φόντο τις μεγάλες γιορτές των Ορθόδοξων Χριστιανών.

5. Σε μια μοναχική πορεία με τεθλασμένες γραμμές...

Ο καθηγητής μου των Μαθηματικών, ο κος Δημήτρης Κ., μας έλεγε: "Ευθεία είναι ο δρόμος που πάει ο γαϊδαρος να φάει την...τσαμανδούρα". Αμέσως μετά έκανε τα πάντα για την γοητεία των τεθλασμένων γραμμών... Σημειώσεις με σκίτσα, τη Μαφάλντα, τον Μαρξ σε ποδήλατο... Δωρεάν ιδιαίτερα, αλλά στη Χημεία και στη Φυσική, "κουράστηκα μόνο με τα Μαθηματικά...". Μας φώναζε όλους "Παρασκευά" και όλες "Παρασκευούλες". Αφιέρωνε πολλές διδακτικές ώρες για τους μεγάλους μαθηματικούς της ιστορίας. "Πίστευε" τον Άγιο Ονούφριο... Κατέβαινε στις πορείες με το μπλοκ του ΚΚΕ Εσωτερικού. Έκανε μάθημα καταπληκτικό! Θεατρικός λόγος γεμάτος κίνηση. Ο καλός μαθητής της τάξης έπαιρνε... 6 στην Γεωμετρία...[στην άλγεβρα οι καλοί γινόμαστε περισσότεροι]. Δεν έγραφε στον πίνακα όταν τα παράθυρα ήταν σπασμένα, καθόταν μαζί μας στα θρανία. 

Πέθανε νέος, πολύ νέος. Τον θυμάμαι πάντα τέτοιες μέρες. Σε μια μοναχική πορεία με τεθλασμένες γραμμές...

υγ. Σώμα διάστικτο με κόκκινες κηλίδες